Canı bir şey yapmak istememişti. Yatağa geri yatarken buldu kendini. Tavana daldı bir süre, kahverengiye çalınan gözleri. Üzgün bakıyordu etrafa, biraz da kıyafetleri yalnızlık kokuyordu. Ziyarete gelen kimse olmayınca, sinmişti etrafına.

Duvarda asılı takvime baktı, Dilek. Bugün 7 Şubat'tı. 7 Şubat 2016. Bir de, hemşirelerin ona söylediğini tarihle karşılaştırdı, 21 Haziran 2015. 

Neredeyse 6 ay komada kalmıştı. Kendisinden koparılan 6 ay kadar anılar... İçten içe dişleriyle kemiren koca bir boşluk...

Kızın hayatından aylar çalınmıştı, belki günler, belki saatler, dakikalar... Saniyeler...

Geçmişinde neler olduğuna dair öğrenememesi, kızın içine daha beter bir sıkıntı sokmuştu. Yanı başında kalan cep telefonu, kendisine göz kırpıyordu adeta. Bugüne kadar açmaya cesaret edememişti ancak biliyordu ki, sadece o cihaz, bütün sorularına yanıt verecekti. Öyle hissediyordu, Dilek.

Eline cep telefonunu aldı. Kağan kayıtlı kişinin ilk başta yazdığı mesajına doğru ilerledi parmakları. Okumaya başladı, içine cesaretin nefesini çekerek.


21.06.2015, 10.30

Dilek? Oradasın değil mi? Ben, Kağan. Hani aynı sınıftayız işte. Neyse, anla. Bugün yazma cesaretim oldu. Kabul, biraz da okuldakilerin baskısı girdi işin içine. Bak kızım. Bugünkü mezuniyet gününe geliyorsun değil mi? Hepimiz seni bekliyoruz. Orada görüşürüz.

Aslında sadece Kağan'ın mesajlarından vardı, kızın Gelen Kutusu'nda. 100 mesajın hepsi de Kağan'a aitti.
( 100 Mesaj - 1 başlıklı yazı LunaSecret tarafından 7.02.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.