Mazhar olduðum bir düþ’ün yakasýnda

Ve hicap yüklü bir bekleyiþin,

Gönle hitap eden buðusu göðün

Karýþmaksa gölgelere, baþýmýn üstüne en deðerlim.

Sondan bir evvel, saçlarýmda kýraðý

Dilimde sanma ki tek bir isyan,

Yitik ve bitik bir kelam mademki ruhumu sarar

Debdebeli bir yok oluþ ki yüreði payidar kýlan

Ve o düþ’ün nöbeti,

Anlamsýzlýðýn hezimeti iken sýzan,

Kala kaldým bu yakada

Ve tokuþturduðum yýllarýn hatýrýna.

Sakil bir mabet yüreðin müþkülü,

Sancýlý bir kýyam ömrün rahmeti

Ve kýrýk bir nizam iken gönlün tekeri,

Varsýn asýlý kalayým gökyüzünden uzanan o ipte

Yeter ki Tanrý çeksin beni göðün en derinine.

Hani olur da tutuþurum

Bilinmez asla belki yeniden doðarým.

Sükûnete hasret iken en demli niyaz

Ve ölgün bir kýyým iken raðbet edilen,

Ne farkým var kuru bir daldan.

Sanma ki yanacaksýn sen de alacanýn kývýlcýmý iken

Yaþý da tutuþturan,

Yeter, demek en büyük ikrar nezdinde

Gýybet sadece rücu olan.

Hakkaniyet saklý baðrýnda hidayetin,

Masumiyet ise tekelinde kanatsýz meleklerin,

Olmazýn oluru bir düþ benimki,

Düþünmek kadar kanatan tek bir ikrar

Bil ki taþan haznemden;

Gönülsüz bir gülümse iken saklý dudaðýmda

Öptüðüm seher yeli, gönlün ayazýnda.

Ne bir kýpýrtý ne de hazan

Yetmedi, hüzün yüreðin kýyýsýna vuran.

Bir mizacýn öfkesi,

Yitik bir gönül güncesi

Sadece ereceðim sonda saklý adým

Takýlý iken þu sancakta göðün karasý,

Bil ki tefekkürdeyim ölüm öncesi.