Online Üye
Online Ziyaretçi
Biteviye zamanın,
Arkasına sakladım
Aşkımızı.
Günışığı,
Fersah fersah uzaklarda.
Umutlar,
Göçüp gitmişler buradan.
Ayrılık;
Koparıyor anılarımızı
Yaşam dallarından.
Uğultulu geliyor,
Hüznün ayak sesleri.
Yalnızlık, tutmuş penceremin kulpundan.
Ardına dek açık tutuyor.
En Katmerli morfinlenmiş uykulardır,
Hücrelerimi istila etmekte.
Bir lokomotif çalışır,
Tren geçmeyen paslı raylarda.
Kendinden bi haber, tek yolcusu benim
Bekler dururum bu ıssız istasyonda... (10.9.2002-4.şiir kitabımdan