Online Üye
Online Ziyaretçi
Hani bir sözümüz vardır. “Ana gibi yâr, vatan gibi diyar bulunmaz.” Bir başka sözümüzde şöyledir. “Ana gibi yâr, baba gibi yaren bulunmaz.”
Bu sözler ana ve babanın değerini ve önemini anlatması bakımından önemlidir. Ancak bugünkü yazımızın konusu en yakın dostumuz olan analarımızdır.
Evet, Analar fedakârdır, cefakârdır, çilekeştir ve de en yakın, en samimi dosttur. Gölgesi koyu ve hoştur. Orada huzur bulur mutlu olursunuz. Nazınız ona geçer. İlk gıdanızı ondan alır, ilk kelimeleri ondan öğrenirsiniz. İlk öğretmeniniz odur. Hayata onunla tutunur, onunla yürürsünüz. Her derdinizi ona anlatabilir, onunla dertleşebilirsiniz. Adeta onlar sizi koruyan ve kollayan yıkılmaz kaleler gibidirler. Boşuna söylenmemiştir. “Cennet anaların ayakları altındadır” diye
Onları kaybettiğinizde hangi yaş ve mevkide olursanız olunuz, o şefkatli sığınağınızı ve korunağınızı kaybetmiş olmanın sıkıntısıyla dünyanız yıkılır. Büyük bir manevi desteğinizi kaybedersiniz.
Yine hangi yaşta olursanız olunuz, analarınızın dualarına ihtidacınınız olduğunu hissedersiniz. Çünkü sizi dualarıyla, sevgisiyle, hoşgörüsüyle hayata bağlayan en büyük manevi destekçinizin ananız olduğunu daha iyi anlarsınız. Aileyi derleyip toparlayan, adeta bir çimento görevi yapan, mutlu ve huzurlu bir yuva haline getiren hep analarımızdır.
İşte bizde 7 Ocak 2016 günü, her zaman maddi ve manevi desteğimiz olan biricik anamızı rahmeti Rahmana uğurladık. Bizleri her türlü yokluk ve yoksulluk içerisinde yetiştirip bu günlere getiren, bizlerin okuyup yazması için her türlü çileye gönüllü katlanan, dualarıyla bizlere manevi zırh ve destek oluşturan annemi rahmetle yâd ediyorum.
Nur içinde yatsın. Mekânı cennet olsun.
Annemi anlatmak için kitaplar yazmak mümkün ama onun anısına anneme yazdığım 2 şiiri siz okuyucularımla burada paylaşmak istiyorum.
Biricik annemin hastalanması ve vefatı üzerine yazdığımız bu 2 şiirin dizeleri şöyledir.
ANAM SÖYLERDİ
Anam oturmuştu toprak evde
Ne halı vardı nede kilim yerde
Gece gündüz yorgunum demez
Çare oluverirdi her derde
***
Seslenirdi yiyin ben aç değilim
Siz yedikçe ben doyar gerilirim
Sofra sonunda sıkışırdı araya
Az aşla ekmek yerdi dilim dilim
***
Her fırsatta anlatırdı Allah bir
Söylerdi gördüğünüz her şey sır
Okuyun öğrenin ne varsa
Görürsünüz Âlemlerin sahibi Hak’dır
***
Anlatırdı Kur’an-ı Peygamberi
Başkasına bırakmazdı terbiyeyi
Bilirdi boşluk kabul etmez
Yoksa doldururdu boş biri
***
Sahipti Hak yolcularının bilgisine
Demez genç yaşlı anlatırdı birisine
Sözlerinde dua eksik olmazdı
Söylerdi anam bakardı ilgisine
***
Titizdi helal haram konusunda
Anlatırdı cennet cehennem var sonunda
Çiğneme kul hakkını hukukunu
Hesap vermek zordur hak huzurunda
***
Anaların hakkı ödenmez derdi
Çok dua eder az yerdi
Geçirmez kılardı vakit namazını
Kılın namazı yavrularım derdi
***
Fadime’dir biricik anamın adı
Hastalanınca kaçtı ağzımızın tadı
Toplardı bayramda oğul kız torun
Olurduk mutlu kalırdık yatı
***
Dualarıyla açtı yolumuzu
Düştüğümüzde tuttu kolumuzu
Allah’tan acil şifalar diliyorum
Derdi hayreylesin Allah sonumuzu
DUA KALEMİZDİ ANNEM
Eksik olmazdı hayır dua dilinden
Geçmezdi zerre kötülük kalbinden
Bürünürdü sırtımız dua zırhına
Bilirdik dua kalemiz annemden
***
Sığınağımızdı hayır duası
Olurdu evimiz huzur adası
Hissederdik manevi desteğini
Bilirdik dua kalemizdi annem
***
Cuma akşamları hep yapardı hayır
Hayır için dinlemezdi yokuş bayır
Yaslanırdık huzur dolu gölgesine
Bilirdik dua kalemizdi annem
***
Dilinden düşmezdi yavrularım
Torunlarına seslenirdi kuzularım
Açardı güller nur yüzünde
Mutlu ederdi dua kalesi annem
***
Büyük küçük demez anlatırdı Allah’ı
Dilinden düşürmezdi Resülullah’ı
Geçirmez kılardı vakit namazını
Kazaya bırakmazdı dua kalesi annem
***
Yitirdik dua kalemizi yedi ocakta
Kaldık anasız kıyıda bucakta
Dualarıyla açardı yolumuzu
Bilirdik dua kalemizdi annem
***
Rahmetinle donat annemi ya rab
Resullerine cennetinde komşu yap
Kırmazdı gönül, almazdı ah
Bilirdik dua kalemizdi annem