Bazen; memur oldu,
Bazen; işçi,
Bazen; hizmetkar,
Her yönüyle hamarattı.
Ama, o bir anneydi..

Omuzunda dünya yükü
Saçlarında  aklar çökülü
Ne gecesi belli, ne gündüzü belli
Her gün  çalıştı, 
Nasır tuttu o nazik elleri
Kimseye derdini, 
Bir gün olsun söylemedi
İç halini kimse bilmedi...

Hiç kadın hakları girmemişti evine 
Hiç gül verilmemişti eline
Yılın annesi seçilmemişti
Ekmeğini kendi yapar
Hamurunu kendi yoğurur
Çocuğunu kendi başına doğurur
Hastane doktor, ebe bilmez
Şansına bir gün olsun, lanet etmezdi..

Kocası onun için, ilk göz ağrısıydı
Evi her zaman birinci vatanıydı
Erkeğinin önünde; 
Saygıda kusur etmez
Bir an olsun, 
Alnını onun yanında dikmez,

Çocuklarından başka, zenginliği olmadı,
Hiç de  hayalde kurmadı, 
Hayal kuracak vakti de yoktu

Bir gün hayal kurdu, 
Gülen gözlerini kapadı,
Bir daha hiç açmadı.
O  bir Anadolu kadınıydı,
O  benim Annemdi....

İbrahim Değerli.
( O Bir Anadolu Kadınıydı O Benim Annemdi.. başlıklı yazı deerli tarafından 1/12/2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.