Yazmaz oldu kalemim,uzaklaştı periler.
İnzivaya çekilip,derunumda kayboldum.
Duygularım yok oldu,kalem artık geriler.
Kendimi Kaf Dağının tepelerinde buldum.
Dünyanın sonu geldi,insanlık öldü gitti.
Buğdayların yerine, toprakta avu bitti.
Horoz bile bu sabah,Ya Rabbi diye öttü.
İmansız insanlara, uzaktan baka kaldım.
Günden güne umutlar yok olup gidiyor.
Çobanlar sürüsünü,yaban elde güdüyor.
Günahsız masum insan, vebalini ödüyor
Huzurlu olmak için,barış türküsü çaldım.
Yolun sonu karanlık nereye gidiyoruz.
Feryatlar ölümlerle gittikçe yitiyoruz.
Deve hamuru gibi,bilmeden yutuyoruz.
Bomba silah sesleri,arasında çok yıldım.
Öz vatanım burası, içerim kan ağlıyor.
Kardeş gibi yaşamak,bize birlik sağlıyor
Beraberlik olursa, orda kuvvet çağlıyor.
Keşke gerçek olsaydı,bu gaye ile doldum.
.
Yeni doğan bebeler dumanlarla ölüyor.
Şehitlerin anası,saçın başın yoluyor.
Sebep olan caniler uzaklardan gülüyor.
Bitsin artık bu çile,düşünmekten mahvoldum
Bir gün kalemlerimiz mutluluğu yazacak.
Kendi mezarlarını,kendileri kazacak.
Yüce Rabbin kudreti, her birini ezecek.
El ele vermek için,halka ön ayak oldum.
Ülkü Ahıska 8.1.2016
Fondaki resim kendi çalışmam
(
Bura Benim Öz Vatanım başlıklı yazı
Ülkü AHISKA tarafından
8.01.2016 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
