Devletçi vatandaþlarýmýza ithaf ediyorum,
Takriben on yýl önce serin bir Nisan ayýydý,babam ýsrarla beni köye çaðýrdý “evladým bizim köyde bir okul yapýlmýþ,2.taktik Hava komutaný ,Olaðanüstü Hal Valisi,Diyarbakýr valisi ve diðer yetkililer gelecekler ,sen okumuþ adamsýn belki iki laf edersin” dedi.Onu kýramadým kalktým köye gittim yeddi köyün insanlarý gelmiþ ,bir telaþ bir heyecan,gelen subaylarýn yüzü asýk,orda burada dolaþýyorlar,derken bir generalin komutasýnda bir askeri birlik geldi, binlerce insan, yaþlýsýyla genciyle ayaða kalktý,inanýrmýsýnýz inanýrmýsýnýz inanýrmýsýnýz,bu general “sað olun ,var olun ,buyurun oturun” demedi,herkes oturdu ben tek baþýma ayakta kaldým,belki beni fark eder bir þeyler söyler diye,ama nafile, ben sekerata kadar bu sýkýntýyý içinden tamam; insaný,topluluðu, binlerce vatandaþý yok saymak ne kadar derin yara býrakýr, insan olan tasavvur eder.
Beklenen misafirler helikopterle geldi ,bildik ,ezber konuþmalarýný yaptýlar,köy muhtarýna da zoraki ezber bir metin okuttular,çünkü ben muhtara sordum ;of çekerek ”ya hocam okuma yazmam da kýt dünden beri bu metni bana vermiþler ezberleyip rahat okumam için” sormamýn nedeni de metinde yanlýþ bilgiler vardý da ondan
Ben de saf saf bekliyorum ki bir yetkili diyecek deðerli vatandaþlar bir sorununuz var mý diye söz hakký verecek,ben de söz alarak bir þeyler dile getireceðim,nerdeee…
Güya bu etkinliðin adý “Mehmetçikle el ele” þenliðiydi,kanaatim o ki var olan muhabbeti bile zedelediler,
Kaymakama verilmek üzere muhtar adýna bir dilekçe yazdýk, muhtarý öyle bir korkutmuþlar ki “aman hocam ne yapýyorsunuz Kaymakam bu gün kesinlikle bir þey kabul etmez” diye ona vermedi,ilginçtir ben ve köyün ileri gelenlerinden biri; okul sýralarýna oturmuþ dilekçe yazarken bir yarbay geldi “ne yapýyorsunuz burada bir an evvel dýþarý çýkýn” diye bizi uyardý.
Bizim köyümüz korucu köyüydü yeddi insanýmýz bu uðurda canýný vermiþti, bir zamanlar ilçe karakolunu dahi onlar koruyordu,orada üç evladýný bu uðurda þehit veren yüreði yaralý bir baba vardý, ne acýdýr ki gelen heyetin baþýndaki adam onun gönlünü almayý bile akýl erdiremedi yada tenezzül etmedi.
Devlete en çok yaramýþ bu köyün devlet erkaný katýnda kýymeti buysa gerisini siz düþünün,devlet devlet deyip birbirimizi yiyip bitiriyoruz,bir de devlet adýna bizi küçük düþüren,bize zulm eden kimselerde elini kolunu salýyor, ayrýca onlarý kutsuyoruz ,ne acýdýr deðil mi?
Peki nasýl olabilirdi;
Her gelen birliðin baþý güler bir yüzle o masum, içten ve samimi topluluða merhaba, hoþ geldiniz diye bilirdi
Generalin huzurunda ayaða kalkan halka; general,teþekkür ve mahcubiyetini ifade edebilirdi
Bir isteðiniz var mý yok mu diye kesinlikle 3-5 kiþiye söz hakký verilmeliydi
Üç þehit babasýna taltif içerikli bir zaman ayrýlarak, devletin ve milletin bu insanlara minnettar olduðunu ifade edebilirdi
Köyün yaþlýlarý ,akil adamlarýyla mini bir sohbet edilebilirdi
Ah devletim ah!.. milletim kimlerin elinde kalmýþ diye öyle bir ah çektim ki o zaman, ahimin yarasýný hiç kimse tedavi edemez, hatýrladýðým zaman o gün kadar üzüntü duyuyorum
Eðer deseniz ki ne olmuþ? insan bu olaydan bu kadar etkilenir mi? Eevet birey olan,kendini bilen,vatandaþ olan kimse etkilenir etkilenmeli de
Allah bu tür sýkýcý günleri hiç birinize yaþatmasýn biz biz olalým hiçbir zaman insanlara vatandaþlarýmýza saygýsýzlýk yapmayalým e mi?
Selam ve dua ile
e.kaya