Halim

Rüzgâra kapýlmýþ yapraklar gibi,

Çaresiz bir halde savruluyorum.

Suya hasret kalmýþ topraklar gibi,

Ruhumda bir yangýn, kavruluyorum.

Dumana bürünmüþ daðlar misali,

Harabeye dönmüþ baðlar misali,

Ýnliyor her teli gönül sazýmýn,

Yanýk bir türküyle aðlar misali.

Anýlar gözümde canlanýr durur,

Kalmadý içimde bir lahza huzur.

Ne zaman ismini anacak olsam,

Burkulur yüreðim, hüzünle vurur.

Mehtapsýz geceler, koyu karanlýk.

Bazen yýldýz parlar, o da bir anlýk.

Sükût-u hayalden yorulmuþ gibi,

Umut çiçeklerim solmakta artýk.