Merhaba Suna.
Biliyor'musun, Lapa, lapa kar yaðýyor, þu anda dýþarýda.
Ve ben!
Seni düþünüyorum, bu ayaz gecenin ikinci yarýsýnda.
Uykum yok.
Yatýyorum, uyuyamýyorum.
Bitirmeye çalýþtýðým, þu uzun kýþ gecenin ikinci yarýsýnda.
Suna.
Ve!
Ayaz desen, ortalýðý kasýp kavuruyor dýþarýda.
Üþüdüm’ de.
Kalktým, sobaya birkaç odun attým.
Sonra oturdum!
Sana bu mektubu yazdým.
Suna.
 
Odunlar alev aldý.
Hatýrlarsýn biraz düþünürsen, sobanýn baþýnda oturduðumuz geceyi
Soba gürlemeye baþladý.
Ýþte yine o gecede toplandýðýmýz yerde olduðu gibi.
Kýzardý.
Sonra ben, yataðýmýn içine oturdum.
Sana bu, mektubu yazdým.
Suna!
Çünkü þu sersem aklýmda, yine sen vardýn.
Ve!
Uykusu kaçmýþ, gözlerimde,
Senin bir zaman’ki, bakýþlarýnla, hayalin vardý o günkü gibi.
Çünkü Suna.
 
Ben!
Unutmadým, senin o, üzgün bakýþlarýný.
Gözlerin yapma demiþti’ de, o akþam birlikteyken, sanki bana.
Ben, anlamamýþtým.
Meðer sen, çok haklýymýþsýn.
 Suna!
Ben hayatý, zehir etmiþim çekilmez etmiþim kendime.
Sanki bilerek koyvermiþim kendimi, melus kaderimin ellerine.
Anlamamýþým.
Anlamamýþým, bakýþlarýnla söylemek istediðini bana.
Bunun acýsýný çekiyorum
Þimdi, Suna.
Þu bitmeyen ayaz gecede, seni düþünürken Suna.

 
Neyse!
Olan oldu, biten bitti.
Beni boþ ver.
Sen nasýlsýn, bir gün otur’ da yaz her þeyini bana
Suna...
Kaç çocuðun var, mutlu’ musun, memnun’musun hayatýndan eþinden
Her þeyini, bilmek istiyorum Suna.
Bilmek istiyorum.
Hoþça kal, Seni özledim can arkadaþým Suna.
 
04 Kasým 2015-12-04
Ahmet Yüksel Þanlý er