Bugün ayrýlýðýmýzýn ilk günü yýllarýmý verdiðim kadýným. Çok kavgalarýmýz oldu bir ayrýlýk sürecinde. Seni bu kavgalar için affedebilecek miyim bilmiyorum. Çok zor benim için. Benimsediðimiz alýþkanlýklar için bile seni affedemiyorum. Bu ayrýlýðýn acýsý dinsin diye uyuduðum saatler için bile sen affedilemez oluyorsun bende. Eve gider gitmez bunlarýn öfkesi dinsin diye vurdum kafamý yastýða uyudum. Uyandým ayrýlýðý unutmuþtum bir an yada unutmak istemiþtim. Sakallarýmý sevmezdin. Ben yanaklarýný öpemiyorum kýl tüy öpmek istemiyorum diyerek diye kýzardýn bana. Aklýma o sözlerin geldi. Bu sabah kestim sakallarýmý. Sevdiðin kremlerden sürdüm yanaklarýma. Hoþuna giden kýyafetlerimi giydim ve oturduðumuz banklara, parklara gittim hep. Sen yoktun. Ben acýný çekerken sen yoktun. Saatlerce bekledim ama yoktun. Omuzlarým ve yüzümdeki seni görürüm umudu o an düþtü. O an bütün kahkahalarým kýrýldýlar, düþen camlar gibi parçalandýlar. Boðazýmýn içine oturan yumruðu yutmak için yutkundum defalarca. Diz çöktüm sessizce bir köþede, insanlardan saklandým. Bu sefer aðlamadým ama dizlerim çökmüþtü. Çöken dizlerimin enkazýnda kalbim ezildi. Yalnýzlýðýnla baþ edemiyordum. Ama yaptýklarýn, yaþattýklarýndan sonra sensizlikten gebersem bile sana gelmezdim. Þu zamana kadar ayaklarýmýn altýna aldýðým gururum ezilip sertleþtikten sonra karþýma geçti ve ben onu geçemedim. Sen onu öldürmeden bana ulaþamazsýn kadýným. Onu öldür ki senin olayým günahkar kadýn. Ama bu sefer gerçekten öldür onu. Azmettiricisi benim der kalbinde hapis bile yatarým o zaman. O gururu diriltme kadýn. Dirilttiðin gururu öldür kadýn. Ben Sagopa Kajmer dinleyen biriyim ve o diyor ki "Bir çok kez öldüm" evet bende bir çok kez öldüm. Ve bu yaþananlardan sonra yine onun dinleyicisi olarak "bir dönüþ yok madem, hayal sarsýn beni..." diyecek kadar da yokluðuna direnecek gücüm var.

 Zayiat-ý Kelam