Ihlamur kokuyordu bu þehir, bu caddeler, bu sokaklar; sen vardýn bu þehirde..

Olaðanüstü bir durum hasýl deðil; sadece çok özledim yine! Tutarsýzým biliyorum; kimi zaman gel ve hiç gitme diyorum, kimi zaman yanýmdan hiç ayrýlma istiyorum.. Kimi zaman da tek dileðim; hep benim, sadece benim, yalnýzca benim olman ömür boyunca.. Ne safça deðil mi.. Bak, bunu da biliyorum.. Aþk dilenmek deðildi lakin benimkisi, her daim aþk dilemekti, elleri semaya açýp gözleri tavana dikip seni dilemekti hepimizi Yaratandan.. Ama bilmiyorum neresi eksikti dualarýmýn; seni verdi, yanýnda da bitmek bilmez hasretini hediye olarak..

Ýçkiye verdiðim sarhoþluklar sonrasý ettiðim ama tutamadýðým tövbelerim gibisin; hep mecnunluðum oldun bin yýllarca; Kerem oldum, Þirin oldum, Ferhat oldum yolunda; ne yana gitsem bir kaçýþ bulamadým senden, ne yana gitsem kavuþamadým sana.. Hasretin dayanýlmaz oldu, yandým küle döndüm, eridim suya karýþtým; yoruldum, düþtüm, gözlerim denizlere karýþtý; ne yeminler ne tövbeler ettim de yolum yine sana çýktý hep.. Bir görebilsen.. Öyle ki þiþenin dibini bulduðum bir vakit 62'den çizdiðim tavþanlardan biri önüme niyet kaðýtlarýný dizdi; seç dedi bana birini, kaderine bakalým.. Ýyi de, dedim, dile gelen tavþana; sen seçip ben okumayacak mýydým? Yok, dedi, sen seç, senin bahtýný ben okuyacaðým bu kez.. Peki, dedim.. Sen çýktýn yine bahtýma, sen çýktýn niyetime..

Ben sana aþký yazardým ama sen en fazla bir, bilemedin çok çok beðensen iki kere okur geçerdin.. Oysa ben sana seni yazdým, bizi yazdým; bundandýr okuya okuya bitiremeyiþimiz yaþaya yaþaya kavuþamayýþýmýz bu sevdada.. Birbirini tamamlayan bir yap-bozun parçalarýyýz biz.. Ne kadar daðýlýrsak daðýlalým, ne kadar ayrýlýrsak ayrýlalým, ne kadar parçalanýrsak parçalanalým eninde sonunda birbirimize mahkumuz, birbirimize muhtacýz, birbirimiz olmadan tam olamayýz bu aþk yolculuðunda.. Geçen yolda alkol kontrolü diye çevirdi dört bir yanýmý aynasýzlar yine; tutmuþlar köþe baþlarýný.. Üfledim çaresiz olanca nefesimle yine.. Ve yine yeniden sen çýktý sarhoþluðum en yüksek promilden.. Gbt'me baktýlar sonra, onlarca sayfa sadece sen çýktýn.. Aþk, diyorum.. Özlem, diyorum.. Hasret, diyorum.. Özledim, diyorum.. Anlamsýz gözlerle bakýyorlar önce, anlamaz gözlerle býrakýyorlar sonra.. Çok sevme diyorlar.. Mümkün mü dersin.. Gülümsüyorum.. 

Gözyaþlarýmý akýtmadan aðlýyorum içime doðru usul usul.. Göðe saçýlýyor kanlarým bulut bulut.. Aldýrmýyorum.. Aldýrmýyor hiç kimse üstlerine baþlarýna bulaþan kanýma.. Aldýrmýyor gece bu kara gözlü meczubun kan yaðmurlarýna.. Aldýrmýyor köþedeki kedi, kediden kaçan fare, onlarý seyreden berideki köpek.. Uzaklardan ateþ böceklerinin þarkýsý duyuluyor inceden.. Soðuk ýsýrýyor yanaklarýmý; bir Kasým ayazý hüküm sürüyor havada.. Baykuþ sesleri týrmalýyor çatýlarý.. Camlarýný kimbilir hangi hasret nöbetinde tuzla buz ettiðim ahþap pencereden dýþarý bakýyorum, karanlýk her yan; uçsuz bucaksýz bir yalnýzlýk dýþarda.. Terkedilmiþ bir þehrin son nefesinden seyrediyorum akbabalarýn aç çýðlýklarýný.. Yalnýzlýða veriyorum kalp kýrýklarýmý, alýp birleþtirsin diye; heyhat, darmadaðýn ediyor zalýmýn oðlu, sanki o da kaderle iþbirlikçi.. 

Masallara inanýyorum ben hala; gökten düþecek üç elmaya, iyilerin kazanacaðýna, kötülerin kaybedeceðine, her aþkýn mutlu sonla biteceðine.. Bakma yaþýma baþýma, bakma saçlarýmýn azalmýþlýðýna, aralardaki kýrlara, gözlerimin eski keskinliðinin olmayýþýna; her þeye raðmen iyi niyetini koruyan küçücük bir çocuk var içimde.. Bir yaným hala kýsa pantolonlu sarý saçlý küçük çocuk, koþuyor zýplýyor sokaklarda, dizleri kabuk baðlamýþ, elleri toz toprak, en saf en temiz en masum duygularla.. Hiç büyümeyecek.. Sonra doðup büyüdüðüm sokaða geliyorum seni ararken bitmeyen sen yolculuðumda.. Elimi cebime atýyorum, en sevdiðim misketler çocukluðumdan kalma.. Cebimden çýkarýp ayakkabýmýn sivri uçlarýyla yere çizdiðim üçgene sýralýyorum birer ikiþer.. Sonra karþýsýna geçip “tumba” diye atýyorum geliþigüzel elimdeki diðerlerinden nispeten daha irice olan misketi.. Iska geçiyor.. Karavana! Oyun arkadaþlarýma bakýyorum, yoklar.. Ne Sarý, ne Patak, ne Çolak ne de diðerleri.. Olsalar “ýskacý seni” diye makaraya baþlamýþlardý çoktan! Etrafýmdakiler tanýmayan bakýþlarla susuyorlar olabildiðince yanýmdan geçerken.. Umursamýyorum! Toz toprak olmuþ misketlerimi cebime doldurup tütüne veriyorum bendimi akþamýn külünde.. Ulan, diyorum kendi kendime, küçükken de kýyýsýndan köþesinden ýska geçerdin hep oyunlarý; hayatý ýskaladýðýn gibi.. Hiç deðiþmeyeceksin..

Düþtüm düþ bahçelerine; düþ'tüm düþ bahçelerinde.. Düþeyazdý bütün düþlerim düþe yazarken düþ beyaz düþlerimde.. Aranýp durdum yasemin çiçekleriyle dolu bir bahçede bana ait olan en güzel yaseminin düþüyle.. Gökkuþaðýnýn doðduðu yeri bulmak için koþtum koþtum ve sana çýktý yollarým on yüz bin milyonuncu kez.. Ah sevgilim! Bakma cüretime.. Maki bitki örtüsünü öðrettiler coðrafya derslerinde ama makiyi gösteren olmadý hiç hayatým boyunca.. Bozkýr insaný deðil Karadeniz uþaðý olduðumdan belki de anlatmakla yetindiler sadece nasýl olsa hiç görmem diye.. Ayný sebepten iþte.. Aþký da kitaplardan öðrettiler, ama göstermediler nasýlsa dünya üzerindeki milyarlarca insan gibi aþký hiç tanýmadan hiç yaþamadan ölür giderim diye.. Ta ki bu bendeki söz dinlemez kalp seni tanýyana dek aþkýn vücut bulmuþ haliyle seninle tanýþana dek..

Aklýmýn kenar mahallelerinde volta atýyor hasret kokulu düþüncelerim.. Nerede mi? Bak þimdi, iyi dinle.. Dümdüz git buradan, soldan devam et; bakma yollarýn çukurlarla dolu olduðuna, tümseklere, envai çeþit engellere, adýný söylemen yeter, bir bir açýlacaklardýr sonuna kadar isminle.. Yolun sonunda karþýna bir aþk çýkacak, üzerinde bir benim bir de senin adýnýn yazýlý olduðu, tamam iþte o aþkýn hemen dibindeki varoþ mahallede bulacaksýn beni hasretinden zehirlenmiþ olarak.. Hasretinden zehirlendim; hasretinin zehri bulaþtý nefesime, bitkisel hayattayým yokluðunda.. Damarýma yine yeniden seni enjekte etmedikçe bir daha kendi olamayacak bir daha iyi olmayacak ruhum, gezinip dolacak aklýmýn kenar mahallelerinde bir baþýna sensiz baþýna..

Ruhum olaný biteniyle sen sýzdýrýyor.. Bir eþkýya var içimde kendime isyan sana inanan.. Karadeniz'in hýrçýn dalgalarý kýyýyý döverken, bütün kepenklerim her gece sensizliðe kapanýp her sabah yeni bir hasrete açýlýyor yeniden ve yeniden.. Rutubet kokan dört duvar arasýnda tavanda dönüp duran sigara dumanlarý.. Köþe çatýmýnda sýrýtan pis bakýþlý siyah bir örümcek.. Duvarda seni en son gördüðüm tarihte unutulmuþ bir takvim yapraðýnda asýlý kalmýþ gülüþlerim.. Ne zor! Karanlýðý yýrtabilmek gecelerin zifrinde ve tartabilmek tüm aðýrlýðýyla acýlarý.. Kelimeler darma duman, cümlelerim bölük pörçük; solmuþ ifadelerimi boyuyorum yeniden turuncuya ve maviye.. Kýrýlmýþ gözlerimin aký, yorulmuþ sakallarým uykusuzluktan..

Sessiz ihtimaller yumaðý durumum “albayým”, ne olur bugün bu gece bu sabah beyaz floresanýn ýþýðý altýnda çýkagelse.. Geliþini dinlesem aþkla.. Ne çekilmez bir eziyet bu hasret dedikleri! Ezber ettim bütün caddelerini, sokaklarýný, köþelerini ben bu þehrin.. Saat kaçta neresi ana baba günü, nerede saat kaçta köpeköldüren cümbüþü yapýlýr.. Tarifsiz bir mutsuzluk yüklü yokluðunda bu sokaklar.. Ah be albayým! Bir Hollywood filminde dünyayý kötü adamlardan, vahþi yaratýklardan ve hatta dost kýlýklý uzaylýlardan kurtaran ama biricik sevgilisine kavuþamayaný oynuyorum ezelden beridir..

Dosyaladýlar, mühürlediler, kararým yazýldý, en afilli takipsizlikle faili meçhullerin sýrasýna kaldýrýldým tozlu raflarýn arasýna. Ararsan eðer polis zabýtlarýndan bulursun beni; dosyalayýp kaldýrdýklarýna göre bilinmeyene, geçmiþtir adým elbet bir faili meçhul cinayetin maðduru olarak. Ya da kayýp bürosunda halen bulunamamýþlarýn dosyasýnda.. Vardýr adýmýn üstünde de bir gözlüklü resmim kafa kaðýdýmdan kalma, senden kalma; benzemiyor sana deme, iyi bak gözlerime, bakýþlarýmdaki aþktan tanýrsýn sen beni mutlaka.. Onlar hep failim meçhul sansalar da onlar hep kayýptan bilseler de beni, sen biliyorsun benim katilimi.. Pek yabancýn olmasa gerek sana cinayet mahalli.. Ve hala sendeyken cinayet aleti!

En canhýraç feryatlarla sus oluyorum, kendi volkanýmda patlýyor isyanlarým kimsenin duymadýðý ama herkesin duyduðu.. Hayata acýlarýn ortasýndan bakýyorum çýrýlçýplak.. Kayýðýmýn ipini çözüp Karadeniz'e yollanýyorum bir kýzýl þafak vakti sabah alacasýnda tüm evren derin uykudayken. Bir martýlar, bir deniz kuþlarý ve bir de suyun altýnda dost balýklar.. Yakamozlar topluyorum rengarenk, güneþi tutuyorum avuçlarýmda, bedenim denizde aklým bulutlarda.. Topraktan olma bu bedenin ilk çaðlarýna dönüyorum, yalanýn ve riyanýn olmadýðý zamanlara; aþkýn ve sevginin hüküm sürdüðü çaðlara; suyun soðuðunda yýkýyorum öncelerimi, suyun serinliðinde arýtýyorum evvelimi..

“Ýçkiye benzer bir þey var bu havalarda / Kötü ediyor insaný, kötü... / Hele bir hasretlik oldu mu serde; / Sevdiðin baþka yerde, / Sen baþka yerde. / Dertli ediyor insaný, dertli. / Ýçkiye benzer bir þey var bu havalarda, / Sarhoþ ediyor insaný, sarhoþ” Bir garip Orhan Veli þiirleri gibiyim yine.. Hem derli toplu sokaklarým, hem de bir o kadar daðýnýk hasretin.. Dilimde Orhan Veli þiirleri, kalbimde de aklýmda da sen; iki tek atýp harlanmalý hayata kafa böylesine duman dumanken.. Zira Beþiktaþýmýn 3 puan kaybettiði maçlardaki hüznüm hakim hasretine sevdiðim.. “Þeytan diyor ki; Aç pencereyi, / Baðýr, baðýr, baðýr, sabaha kadar.”

Göðsümde yýldýrýmlar düþüyor, gözlerimde çýðlýklar büyüyor.. Dipsiz bir kuyunun tam da dibinde ses veriyorum kýsýlmýþlýðýn ýzdýrabýyla.. Duyulmayan sesim geri geliyor bana.. Sonuç yanlýþ olabilir, belki sonuca hiç ulaþamamýþ da olabilirim ama “hocam” gidiþ yolum da mý yanlýþ Allasen? Bari ondan alsaydým puaný da bir umut olsaydý O'na kavuþacaðýma dair içimde.. Nefes aldýðým her an aslýnda ýzdýrabým oluyor damarlarýmdan boþanan; cana nefes veren O yoksa bu þehrin sýnýrlarý içerisinde..

Aramadýðým yer mi var seni! Bir tiyatro sahnesindeyim, bir elimde kuru kafa, üzerimde canti Avrupa kýyafetleri hiçbiri bu çaða ait olmayan.. “Olmak ya da olmamak.. Ýþte bütün mesele bu..” diyorum.. Devamý yok. Kalýyorum öylece bir süre.. Sahnenin arkasýndan bin bir surat Atilla Arcan çýkýp geliyor, Gargamel kýlýðýna girmiþ.. “Yakala þirinleri Azman, nerdesin yine lanet olasý kedi” diye baðýrýyor.. Yanlýþ oyundasýn beybaba, diyorum usulca, “beybaba senin babandýr uleyyynnn, Kara Murat'ým ben uleyyynn” diye atarlanýyor, “kancýk kelleni ödlek bedeninden ayýrmaya geldim”, bir bakýyorum elinde kýlýcý uzun saçlarý keskin bakýþlarýyla Fatih'in fedaisi Kara Murat olmuþ.. Tamam abi, diyorum, özür dilerim.. Ben sadece.. “Baðýrmayacaktýn Anton, artýk aðzýnýn yerini biliyorum” diye devam ediyor.. Belli ki fena kaptýrmýþ kendisini.. Sonra repliðim düþüyor usuma geri.. “Olmak ya da olmamak.. Ýþte bütün mesele bu! Düþüncemizin katlanmasý mý güzel  zalim kaderin yumruklarýna, oklarýna, Yoksa diretip bela denizlerine karþý dur, yeter demesi mi? “.. Göz ucuyla bakýyorum bin bir surata, beni kurtarmýþ olmanýn hazzýyla göz kýrparak çekiliyor sahneden unutulmaz bir Þener Þen taklidiyle.. “Seni hiç sevmiyorum sütoðlan! Babaný da sevmezdim!”

Asýrlarca dünyada unutulmuþ bir hayalet gibi, kimse bilmeden, kimse iliþmeden, kimseye söylemeden kýyýda köþede yaþadým hep.. Ne sabýr, ne öfke ne de diðer duygular; bilcümle hepsini sýyýrýp atalý üzerimden, çýkaralý kollarýmdan, düþürüp yakamdan, fýrlatýp paçamdan.. Epey zaman geçti umursuz.. Ruhumun elbisesini soyup kendi ruhlarýnýn çapsýz giysilerini boca etmek istediler üzerime ama benim ruhumun çýplaklýðýný, benim ruhumun kýyafetsizliðini görmediler.. Akýl tutulmasý dört yanda, sessizlikle düðümlenmiþ insanlar dillerinde söylemeye korktuklarý ezgilerin nakaratlarý.. Mühürlenmiþ þiirler, kilitlenmiþ sözcükler, esir düþmüþ duygular.. Bir seri katil, bir acýmasýz cellat beynimin zindanlarýnda; her gece idamlara yatýrýp her sabah sürgünlere yollayan aklýmý.. Olmadý.. Olduramadýlar.. Ne tel örgüler tutabildi beni, ne mayýnlar engel olabildi, ne çevirmeler durdurabildi ne de sýnýrlar yýldýrabildi.. Pes etmedim.. Islandý ya rüyalarým dudak izlerinle.. O yeterdi iþte bana!

Bir göçük nah þuramda büyüyüp duruyor kara delik gibi erketeye yatmýþ bekliyor yokluðuna katýk etmeye.. Heyhat! Hiçbir baský altýnda kalmadan, hür irademle, kendi düþüncemle, söz ve ifade özgürlüðümü kullanarak itiraf ediyorum bir kez daha seni sevdiðimi.. Tüm dünyaya.. Bütün insanlýða.. Nokta!

 ***

twitter.com/mavikaradeniz

www.muratyuksel.com.tr