Online Üye
Online Ziyaretçi
Yalova’ya geldiğimizde. İçimdeki hüzün bir kat daha artmıştı. İnsanları soğuk, havası nemli bir şehirdi. İstanbul’un trafiksiz hali oluşu, işte bir tek bu beni mutlu ediyordu. İki ay geçmişti. İlk geldiğim gündeki gibi sıkılmalar olmuyordu artık. Kabullenmiştim yalnızlığı. Yine de içimde bir soğukluk vardı. Nesrin’inin olmayışı bu güzelim şehre alışmama engel olmuştu. Sabahları erkenden kalkıp tarlaya gidiyorum. Oradan hayvanları otlatıp ahıra koyuyorum. Ne kadar inkâr etsem de; hayvanları otlatmak, tarlayla uğraşmak beni mutlu ediyor. Ama yine de bilmem ki böyle nereye kadar sürecek. Bugün posta kutusuna bakmadım. Oysa iki ay boyunca her sabah ve akşam mutlaka bakardım. Artık iyice Nesrinden haber geleceği inancım zayıfladı. İstemsizce de olsa posta kutusuna doğru gittim. Elime iki mektup ilişti. Hemen ilk mektubu açtım.
‘’Merhaba Demir;
İki ay oldu sen Yalova Akköy’e yerleşeli. Çok sıkıldın biliyorum. Ama sabretmen gerektiğini de biliyorum. O yüzden bu iki ay boyunca hiç yazmadım. Ama Nesrinden haber var. Bunu bilmen hakkındır. İlk benim mektubu okumanı istedim. Çünkü diğer mektup Nesrinden…
Yakup ULUÇINAR’’
Hemen Nesrin’in mektubuna geçtim. Nasıl da özlemişim kokusunu. Kendi kokusunu yaymıştı mektuba.
‘’ Merhaba Hasretliğim;
Herkesin benden şüphelendiği vakada temiz çıktım. Ama beni asıl sevindiren senin bana inanıyor olmandı. Bunu Yakup Komiserden öğrendim. O an çok mutlu oldum. Niye ortalıktan kayboldu bu kız dersen de Kemal Bey kaçırdı beni. Annem ve babamı da kaçırıp eğer bu cinayeti onun işlediğini söylersem, annem ve babamı öldürmekle tehdit etti beni. İnan o yüzden sana yazamadım. Kokunu içime çekememek, sesini duyamamak öyle zor geliyordu ki, her gece ağlıyordum. Kemal Bey yurtdışına kaçtı. Polisler onu arıyor. Kaldığımız depoda bizi Yakup Komiser buldu. Ve tam seni arayacakken Yakup Komiser mektup yaz dedi. Bende sana bu mektubu yolladım. Seni çok seviyorum hayatım. Yola çıktım sana geliyorum.
Nesrin’’
Demek ki boşa değildi sabır. Sonunda kaybettiğim anahtarı bulmuştum.
Devam Edecek…