Anlýk teamüllerin sarkacýnda yitip giden

Efsunlu, yosun tutmuþ, kimliði kayýp

Peþi sýra gözyaþý döktüðüm, naif bir çiçeðin

Boynu bükük tecellisinde toz konduramadýðým:

Kýrýk bir lehçenin kýrýk bir hecesi yalnýzlýk,

Devingen ruhun telaþýnda saklý o yeknesak hüzün.

Tümden gelen ne varsa, hidayet addedilen

Güne devredip aradan çekilen o iþkence;

Anlamsýzlýðýn kýyýsýnda hepten karýþtým toza dumana,

Yoksun iken yüzüne suyuna hürmeten,

Girizgâhýnda demlensem de sona eremediðim,

Son bilip de baþýný göremediðim:

Ne çok imge yalýtýlmýþlýðýma nazire edercesine,

Bir kum zerresi adeta, azat edildiðim ölümün pençesi.

Tefekkürü yüreðin tecellisi,

Safran sarýsý o ölgün gece belki de,

Olmazýn oluru bir bileþke:

Hüzün ve sevgi,

Her yâd ettiðimde geçen ömrü

Ruhuma pelesenk olmuþ bariz bir öfke,

Hâþâ, ne isyan ne yalan,

Gýyabýmda karþý koyamadýðým ne çok terennüm,

Hükümranlýðýnda dünyevi nimetlerin

Geri durduðum ne çok insan;

Varsýl hâkimiyetlerinin tek göstergesi,

Devindikleri anlýk tahakkümleri

Saymýþçasýna bir ganimet.

An’dan uzak, olasý bir istikamet adeta,

Hýrpani yoksunluklar mademki hüznün mezesi,

Kýrptýðým yýldýzlara yükledim ölgün düþleri,

Olur da yaðar baþýma Yaradan’ýn rahmeti:

Az ötede, bir baþýma,

Görmez gözleri hayat neferlerinin.

Ýmgelerin tezahüründe yanýlsamadýðým gün gibi aþikâr:

Kýble bildiðim bulutlara sýðdýrdýðým günü birlik kederler,

Yaftalanan mizaçlarýn yankýsýnda çalkalandýkça

Hükümranlýðýnda hele ki bir kez meyletmiþken

Aslýna rücu ettiðin her misal,

Gönül gözüne pelesenk olmuþ.

Tek bir izlekte saklý bilip bilmediðim

O vakur dokunuþu teamül ettiðim.

Bir nebze de olsa yitirmeye dayanamadýðým,

Öbek öbek siluetler karanlýkta gölgem olmuþ

Nazarýnda yitip gitmelerin,

Varsýl bir ikametgâh belki de o soðuk mezar:

Ansýzýn sýzan ruhun telaþý,

Varlýk bildiðim sevdanýn inkârý:

Hele ki dost bilip sakýndým mý gözümden,

Kula kulluk yapandan korkmalý

Fýtratýnda onca zulüm biriktiren.

Anlýk hezeyanlar ve canhýraþ kelamlar

Sýrýtan boydan boya,

Ellerinle yýktýðýn mabedim

Bir yaným eksik görmez misin,

Saklý kýldýðým gizemin en derininde gömülü

Ufacýk bir yürek iken

Sýðdýrdýðým ne varsa haddinden fazla engin.

Revnak düþlerin kamberli yalnýzlýðýna hürmeten,

Defolu ne çok yanýlsama belli ki boyutsuzluðumun

Girdabýnda zamana yenik düþen:

Sivri ökçeli ve öfkeli kalabalýðýn tezahürü iken

Nefret güdümlü nice tümce,

Ansýzýn sýzan o boþluktan

Gönül koyduðum cafcaflý aþklarýn kýrýk mizacý.

Devingen ve ötelenmiþ rahvan hanidir demli

Sýfat yüklü karmaþalarda yürekten taþan.

An’ý kýymete bindiren bir dost dokunuþunda,

Yüreði dolduran heyecan deðil mi aþk’ýn týnýsý.

Hadi susma ve söyle o tekerlemeyi.

Mýzýkçýlýk yaptýðým dünkü çocukluðumun kývancý iken

Sarmalýnda gömsem de dünleri,

Hanidir susadýðým ve her nasýlsa susmadýðým,

Gönlün hicreti bir kez meyletmiþ iken dibine gölgelerin.

Nükseden sefil bir týný, aþk iken hasret yüklü,

Görkemli bir yalnýzlýk benimki

Her yeni gün nöbete durduðum.

Çaldýðým çýrptýðým sevi dili, gömülü üzünçlerin

Rest çektiði o kýrýk niyazý.

Yâd ettiðim dünlerin yarenlik bildiði,

Sýrça köþkümün son ahalisi, hanidir

Yol bilip de kaybolduðum.

Yoksun kýlýndýðým gönülsüz imgelerin tezahürü kadar

Ateþ saçan gözlerimin derininde gizli bir boþluk belki de

Mütemadiyen gömüldüðüm ve görünmezliðimin nezdinde.

Sýrra kadem bastýn basalý,

Yine de yeniden deyip, köþe bucak seni aradýðým:

Tecellisi belli ki þu kararsýz yalvarýþlarýn

Ardýna yýðýp da gözümden sakýndýðým,

Kim bilir kaçýncý yenilgi, ömre rest çekip

Bir adým geriden seyrettiðim kýyýsý yine de

Devingen ruhun esrikli mizacý.