Þair! Elde kalem yazar durursun;

Bulutlar toplanýr ova üstüne.

Elde mýzrap saz teline vurursun,

Türkü söyle uzun hava üstüne.

Gönül coþar durur, bulunca sevgi,

Ruhunu okþamýþ dil ile övgü,

Ýçine düþtüðün kýsýr bir döngü,

Dava mý açýlýr dava üstüne?

Gönül bazen kendi ile dalaþýr,

Arý olur çiçek çiçek dolaþýr,

Aþk uðruna yanlýþlara bulaþýr,

Sýva tutmaz kýrýk sýva üstüne.

Þair yüreðin var, yandýkça yandýn,

Biçare kaldýkça aþktan usandýn,

Sen kendini Karac’oðlan’ mý sandýn,

Dilin fetva verir fetva üstüne.

Þair bazen asi, bazen asude,

Gönül seve seve olmuþ fersude,

Coþari diyor ki hepsi beyhude,

Yuva mý kurulur yuva üstüne?

Ýbrahim COÞAR