Ben ki, onu kendim gibi bildim

Ben ki, her sözüne güvendim

Ben ki, kaygýlanmadan sevdim

Ben ki, her þeyimi ona verdim

sevgi dolu yüreðimi çaldý önce

sonra iffetimi

þimdi neden bu kaygýlanma?

yüreðimde sýklaþtýkça heyecan,

anlýyorum ki,

kaygýlanmam yüreðinden dolayý

çünkü, gözleri gibi kapkara

söyleyin ona aklýný baþýna alsýn

toparlasýn kendini;

benim sevdamla oyun olmaz!...

onu vururum yüreðinin ortasýndan

karanlýk gözlerinden bir yol bulup

görürsünüz bak

neye uðradýðýný bile bilemez…

kýþ, soðuk beyaz bir ihanetle baþladý

Onsuzluk ise

buz gibi renksizliði sývadý ruhuma

gitti, gelmedi bir daha

gelmediði için söyleyemedim

kýþtan deðil

Onsuzluktan üþümelerimi

beni terk ettiði gibi

kendimi kolay terk edemediðimi...

kýþlar biter de bir yaz günü ýsýnýrsa yüreðim

belki unutuveririm beni

sanki hiç tanýþmamýþýz gibi

Ben de terk ederim ihanete uðramýþ þu bedeni...