Garın gişesinden aldım bir bilet,
Haydi güzel tren,y a r i m e  ilet.
                                                      Sıradan   koltuğa,  varıp  oturdum,
                                                      Manzara güzeldi,seyredip durdum.
Tren hız kazandı,düdük çalarak,
Demir ray üstünde iz bırakarak.
                                                      Mesafe uzaktı, k a l ı n ı r s a  geç,
                                                      Kumanya yaptırdım. adı  kokereç.
Mide uykudaydı,doyduğu zaman,
Sade hayallerdi yolda  u z a y a n.
                                                      İ l g i m  kesilmişti, manzaralara,
                                                      Yar h a y a l i engel,güzel kırlara.
Peşinde koştuğum hedefim vardı,
T r e n  ağırcaydı, öfkem kabardı.
                                                      Bu  pazar da  geçti, beklentilerle,
                                                      Y o l a çıkmasaydım,yavaş trenle.
U y a r ı  d ü d ü ğ ü ötüyor ama,
Uçan duman gibi,vuruyor cama.
                                                      Daha çok yolum var,son durağına,
                                                      A ğ ı r  yürüyüşle,  y a r  kucağına.
Yolcular sarsıldı,  zaman kaybından,
Kurum vaz geçmiyor,tehir aybından.
                                                      B a z ı l a r ı  i n d i,  vagonlarından,
                                                      Kurtulmuş oldular,sabır kahrından.
Lâkin ben yolcu var,fazla çaresiz,
Dünyası  karanlık, kalbi  haresiz.
                                                       D i k k a t s i z  almıştı, son  biletini,
                                                       Acı ö d ü y o r d u, yol  d i y e t i n i.
Kaçırılmış o l d u, randevu  saati,
Tekrar alamazdı:buluşma  vaadi.
                                                        İndi i s t a s y o n a, ümit  damlası.
                                                        Mühim rol oynardı, yar anlaması.
                               Aşk gönül suyudur,  Çiçek meyvesi,
                               Güneş s ı c a ğ ı d ı r, s e v g i l i sesi. 

,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,HAZAN BAH:SAYFA,409...NERGİS iST.İzmir..20 /11/ 1999
( T R E N başlıklı yazı Özçiçek tarafından 24.11.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.