Online Üye
Online Ziyaretçi
YALNIZLIK
KUTSALDIR
Yalnızlık
su gibi aziz
Ekmek
gibi ihtiyaçtır
Damarda
kan gibi
Olmasa
olmaz
Ciğerinde
nefestir
Her
saniyesi sana can veren
Bir
kadehtir, yaşam masasında
İçtikçe
seni sana getiren
Çektikçe
cıgaranı duman duman
Hasret
gelir oturur döşüne
Özlem
ne güzelmiş aman…
Yalnız
kalınca anlarsın
Düşüncenin
yolunu yordamını bilirsen
Aklının
ırzına kaç kez geçildiğini
Değer
diyerek üzerine
Zifirden
elbiseler biçildiğini
Ucube
hengâmeler içinde gönüle
Dermansız
yaralar açıldığını
Yalnızlıkta
her şey terk eder seni
Ego,
kin, gösteriş, dalavere hırs
Hiç
biri kalmaz yanında
Bir
sen olursun sadece
Bir
de sendeki sen
Yunus
kavlince
Şeytan
bırakır hakiki yalnızları
Düşünceler
özlediği koltuğa
Efkâr
yatağına uzanır usulca
Gönül
açar perdesini kâinata
O
yüzden kutsaldır yalnızlık
Gözler,
yâri çırılçıplak görse de hayalde
Sevda
yârin cemaline bakar
Günah, sevap yitirir hükmünü
Aşk
yalnızlarda derinleşir
Ve
göbekten yukarı çıkar
Her
yiğidin harcı değildir yalnızlık
Kurşun
kadar ağır, bıçak gibi keskin
Vuslata
kurmadıysan saati
Yalnızlıkta
değişir eşrefin huyu
Ondandır,
alkış sesi hiç duyamadım
Bilmem
nedir tadı tuzu
Eğer
övülmem gerekirse şayet
Yokluğumda
övün beni
Tüm
dostlara vasiyetim
Yalnızlığa
gömün beni
AHMET ÇİFTÇİ (ÇİFTÇİ BABA)