Hüznü rahvan, dengi kayýp ve mecali yitik o kayýp þehrin muðlâk týnýsýna hapsolmuþ gölgeleri hükümlü ve yükümlü kýlan devrik bir tümce kadar tahakkümperver bir yalýtýlmýþlýða niyaz edercesine gömüt bildiði bir izbe kadar tedirgin ve kýrýk bir sesti, ötelenmenin de ötesinde, kýlýf geçirmiþ bir maðlubiyete tav olmuþçasýna.

Yeniden var olmak belki de yoksunluðunun devriyesine eþlik eden hicap yüklü bir yakarýþa teslim olmuþtu. Bu yüzden miydi de öfkesi bu sebepten dolayý mýydý tüm inkârý hele ki hicazý belki de korunaklý dünyasýný uzak kýldýðý.

Ýkbal bildiði bir marifetmiþçesine gölgelerden muzdarip.

Kýyamýnda o asil duruþ ve gýyabýndaki üç beþ serzeniþ.

Gömülü hazinesine sahip çýkmaksa, düþen payýna düþe kalka yürüyordu, terk edilmiþliðin sancýsýna saplanýp kadar sakil olsa da bedeni ve korunaksýz ruhu.

Günlerden gün eylemiþti ve hüznü kýble bilmiþti bir o kadar uzaðýndaydý kayýp mazisini töhmet altýnda býrakýrlarken.

Nereden gelip de ulaþmýþtý bu bilinmezliðe ve neydi derdiydi de bu denli üzünce mal veren o ruh devinimi miydi esirgediði hayatýn?

Gölgelenmek ya da ne çok çelme belki de yeniden doðmanýn an ve zaman meselesi olduðu o buðulu ebemkuþaðý.

Ýlk kez rast gelmiþti tüm tüketilmiþliðine nazire eden o serzeniþi de duymazdan gelmiþti. Rütbesiz bir düþ ertesi, düþmüþtü yolu ve tüketilmiþliðin hezimete uðrattýðý o savsata ile muhatap kýlýnmýþtý.

Bir kerelikten ne olur, demiþti demesine lakin pek de hoþ karþýlanmamýþtý ne de olsa yalnýz ve gençten bir kadýndý bir o kadar güzel ve endamlý. Gelin görün ki kimsecikler tenezzül dahi etmiyordu bunca þeceresini yok sayýp sadece cinsiyeti ile ön planda tutuyorlardý. Sonunda pes edecek ve o da gidecekti öncekiler gibi.

Þunun þurasýnda iki ay bile olmamýþtý, o terk edilmiþ eve sahiplenip üstüne üstük bir yýllýk kirasýný bir anda ev sahibinin eline sayarken. Garantiye almýþtý bir kez ilk ikametgâhýný ne de olsa burayý dayayýp döþeyecek ve bir peri masalýna konuk olacaktý aklý sýra.

Bir rehavete göre çok zengindi. Bir diðer söylentiye göre ise terk edilmiþti ailesi tarafýndan. Ve son bir kehanete ev sahipliði yaptý kasaba halký: o bir suçluydu ve adaletten kaçýyordu.

Derken hükmettiler ve etraflýca girdikleri o söz düellosunda, genç kadýna tek þans dahi vermezken siper ettiler gölgelerini korunmaksa, iþte koruyorlardý kasabalarýnýn namusunu.

Farkýndalýðýnda olsa da olmasa da kendinden emin ve vakur bir duruþ sergilemekteydi bayan bilinmez. Sýrra kadem basan kim varsa iþte arz-ý endam etmiþti.

Derli toplu olduðu gözden kaçmýyordu ve nihayetinde evin giriþine kocaman bir tabela astý: kadým doðum uzmaný Nevbahar T.

Gerçekten de merak konusu olmuþtu hem de ilk günden beri. Lakin ne gelen vardý ne de giden. Tabela olduðu gibi duruyordu üstelik kasabanýn kýdemli doktoru fazlaca ses ediyordu bir yandan ileri geri konuþup detaylý bir þekilde aleyhinde propaganda yapýyordu genç kadýnýn.

‘’Ne idüðü belirsiz bir kadýna mý teslim edeceksiniz saðlýðýnýzý. Neyin nesi de kendini taþra doktoru ilan etti.’’

Kýsaca kadýn ilk gün itibariyle töhmet altýnda kalmýþtý.

Bir ay gibi bir süre geçmiþ olsa da kapýsýný çalan yoktu. Bu da yetmezmiþ gibi dedikodular ayyuka çýkmýþtý:

‘’Kýz Nihal, duydun mu bizim Eþref efendinin gelinini kürtaj yapmýþ. Olacak iþ mi? Günah hem de nasýl…’’

Konudan haberdar olur olmaz kasaba halký gecenin bir vakti dayandýlar genç doktorun kapýsýna.

‘’Sen nasýl cüret edersin mendebur kadýn. Bilmez misin günahtýr yaptýðýn hem de yasalara aykýrý.’’

Ýlk kez bu kadar isyankâr ve öfkeliydi kadýn. Ve çýkmýþtý pencereye:

‘’Yaptýðým týbbi müdahalenin hesabýný size mi vereceðim? Yine de söyleyeyim: Bebek rahimde ölmüþtü ve az daha zehirleyecekti annesini.’’

Olayýn daha fazla büyümesini, olay mahalline gelen jandarma önlemiþti.

Olayýn üzerinden bir hafta geçmemiþti ki; kasaba yeni bir olayla çalkalandý. Kasabanýn doktoru Muhlis Bey her nasýlsa doðumda yaptýðý yanlýþ bir müdahale ile bebeðin ve annenin ölümüne sebebiyet vermiþti. Ve yapýlan þikâyet üzerine meslekten men edildi üstelik hiç beklenmedik bir þekilde. Þaþýrtýcýydý doðrusu ne de olsa on yýldan fazla süredir kasabanýn bilfiil doktoruydu.

Olay kaygan bir zeminde tartýþýlýrken, kasaba halký mecburen Nevbahar’ýn muayenehanesinin yolunu tuttular.

Ýlk randevuyu bizzat kaymakamýn karýsý almýþtý. Sözüm ona deneyecekti ve varsa bir hatasý sürdürecekti genç kadýný.

Randevusuna sadýk doktor çekti sandalyesini tam karþýsýna kadýnýn ve baþladý söze:

‘’Evet, dinliyorum sizi. Bu arada kaç zamandýr demir eksikliði çekiyorsunuz?’’

Hasta kadýn þaþkýn bir ifade ile baktý doktorun gözlerinin en içine:

‘’Nasýl buna kanaat getirdiniz doktor haným? Hem daha ben size þikâyetimi bile söylemedim ki.’’

‘’Menopoza gireli sanýrým fazla olmadý ne de olsa kütüðünüze göre oldukça makul bir tarih. Ya, kaç düþük yaptýnýz da bu kadar yýprattýnýz vücudunuzu? Þöyle geçin lütfen, etraflýca sizi muayene edeyim tabii ki mecbur deðilsiniz. Ne de olsa geliþ amacýnýzý biliyorum.’’

Kadýn o kadar þaþkýn ve mahcup düþmüþtü ki.

‘’Hayýr, hayýr, tahmin ettiðiniz gibi deðil. Bir þey soracaðým, izin verirseniz: sahi kansýzlýðým mý bunca mecalsizliðimin altýnda yatan neden? Ýyi de ben senelerdir kontrol altýndayým da nasýl oldu da bunu fark edemedi?’’

‘’Bu, beni ilgilendirmez. Tek önem arz eden hastalarýmýn saðlýðýdýr. Söyleyeceðiniz baþka bir þey yoksa ben diðer hastamla ilgileneyim. Doðum baþlamýþ ve acilen çýkmalýyým.’’

Þaný yürümüþtü bir kez Nevbahar’ýn hele ki zorlu iki doðumdan alnýnýn akýyla çýkýp kasabanýn gözdesi olunca. Yine de tedirgindi her yeni gün olasý zorluklarýnýn hesabýný yapýp.

Günler yetmez olmuþtu hele ki komþu köylerden gelen hastalarýný da hesaba katýnca oldukça artmýþtý iþ yükü. Muðlâk ne varsa bir bir aydýnlýða kavuþuyordu ve git gide kasabanýn rehaveti kaybolmuþtu. Artýk emin ellerde olduklarýna kanaat getirmiþlerdi. Bu genç yaþýnda bu kadar baþarýlý bir doktor pek de alýþtýklarý bir þey deðildi.

Zaman devindikçe ve rüzgâr estikçe eksiði gediði ne varsa kasabanýn, bir bir kayda geçirdi genç doktor. Kaymakam ve ailesi ile sýký bir dostluðu vardý artýk hele ki kaymakamýn karýsýnýn o mahcubiyeti kolay kolay geçmemiþti.

Önyargýlar yerini ýlýk melteme býraktýkça hoþnut kim varsa karþýlýklý olarak güzel bir dostluðun temeli kolay olmasa da kurulmuþtu bir kez ta ki…

Nevbahar kasabaya geleli tam bir yýlý doldurmuþtu. Ve bir sabah uyandýklarýnda kasaba halký, kiraladýðý ve muayenehane olarak kullandýðý evi terk edilmiþ buldular. Genç kadýn geldiði gibi gitmiþti üstelik kimselere haber dahi vermeden.

Kasaba býrakýn doktorsuz kalmayý melek kalpli bir dostu kayýp vermenin üzüntüsüyle karalara büründü. Ve kaymakam girdi devreye:

‘’Onu bulacaðým. Evet, bir þekilde detaylý araþtýrmayý yapýp tekrar onu geri getireceðim.’’

Ve gerekli talimatý verdi personeline. Kadýnýn kaydý kuydu ne ise etraflýca analiz edilecek en kötü ihtimalle mobeselerin de yardýmýyla konakladýðý yerler ile ilgili iz sürülecekti.

Bir iki gün içerisinde tez elden haber ulaþtý kaymakamlýða üstelik komþu kasabadan. Kadýn en son mezarlýðýn yanýnda görülmüþtü daha doðrusu arabasý mezarlýðýn yanýna park edilmiþti. Ve gerekli kamera kayýtlarýna ulaþýldý. Görünen oydu ki arabanýn plakasý bire bir tutuyordu kadýnýnkiyle.

Topu topu üç beþ saatlik bir yoldu kat edilmesi gereken ve kaymakam makam arabasýnýn direksiyonuna bizzat geçerek tuttu yolu. Sabaha karþý ulaþacaktý ve kadýný kolundan tuttuðu gibi getirecekti ne de olsa arabasý hala park halindeydi.

Sabaha karþý vardý adam ve gördüðü üzere, kadýnýn arabasý hala mezarlýðýn yanýnda boþ olarak duruyordu.

Lakin kimseler kadýný görmemiþti ta ki mezarlýk bekçisi olaya müdahil olana kadar.

‘’Dayý, bize yardýmýn lazým.’’

Lakin adam o kadar yaþlýydý ki ve kulaklarý da bir o kadar aðýr iþitiyordu.

‘’Evladým, ben pek sýk gelmiyorum mezarlýða: haftadan haftaya. Söyle hadi, nedir derdin?’’

‘’Bu kadýný gördün mü dayý? Duyduðuma göre arabasýný park ettiði gün sen de kameraya takýlmýþsýn.’’

‘’Hele göster oðul.’’

‘’Al, dayý ve iyi bak resme. Bu kadýn bizim için çok önemli ve tekrar geri dönmesini istiyoruz. Anlayacaðýn, bize yardýmýn lazým.’’

‘’Allah, Allah. Tövbe oðul. Olacak iþ mi bu?’’

‘’Ne oldu ki?’’

‘’Bu kadýný çok iyi tanýyorum ben hem de çok iyi. Adý, adý da… Çýkaramadým þimdi. Tam da dilimin ucunda.’’

‘’Nevbahar olmasýn dayý?’’

‘’Tabii ya Nevbahar. Buranýn eþrafýndan Mahmut beyin kýzý. Ah, yavrucak ah. Ne de güzel ne de yardýmseverdi. Herkes onu nasýl da severdi.’’

‘’Bak, söyledin de ne iyi yaptýn dayý. Hadi, söyle nasýl buluruz onu? O melek kalpli kadýný bir an evvel bulup geri götürmeliyiz. Ee, dayý hadi, ne duruyorsun?’’

‘’Oðul, sen þaþýrdýn mý? Ya da dalga mý geçiyorsun benimle? O elim kaza ah, o elim kaza…’’

‘’Ne kazasý dayý. Aha, arabasý burada. Ne kazasýndan bahsediyorsun sen? Hadi geveleme de çýkar baklayý aðzýndan.’’

‘’Nevbahar haným o kazadan sað çýkmadý ki…’’

‘’Nasýl yani?’’

‘’Nevbahar haným gebeydi ve doðum baþlamýþtý üstelik ikizdi bebekleri lakin…’’

‘’Lakin ne?’’

‘’Araba uçuruma yuvarlandý. Ailecek öldüler kazada. Nevbahar haným da bebeleri de kocasý da sað çýkmadýlar bu kazadan. Þimdi gelmiþ ne diyorsunuz bana. Bu ne biçim þaka. Hem günah da.’’

‘’Ne zaman oldu bu kaza dayý?’’

‘’On yýl evvel ayýn on üçünde ve Cuma günü.’’

‘’Ne yani bu kadýn, o kadýn mý?’’

‘’Nevbahar hanýmýn cesedi de bulunamadý lakin kazada alev alev yandýlar.’’

‘’Ya, bizim tanýdýðýmýz genç doktor kimdi?’’

‘’Tövbe, tövbe. Sahi ayýn kaçý bu gün?’’

‘’Kasýmýn on üçü ve günlerden Cuma.’’