Ayakta duramayýp yalpalýyorsam eðer,
Ben kendi hayatýmý hercümerç etmedim ki!..
Verdiðimi toplasam baþým göklere deðer,
Biliyorum eþhasý fakat derç etmedim ki!..

Yine de þikâyetim yüreðimden Mevlâ’ya,
Belki herkes þahittir ter sildiðim havluya,
Alný açýk çýksaydým mahþer denen avluya,
Amelsizce kefeni saðlam hurç etmedim ki!..

Ýsteyenler anýnda bana ulaþabildi,
Destursuz etrafýmda rahat dolaþabildi,,
Birileri keyfince her an bulaþabildi,
Kendimi büyüterek yüksek burç etmedim ki!..

Günahla kirlenmeyip kalabilseydim tahir,
Huzuru ilahide ben olurdum en mahir,
Bana ait olan ne? Emanetçiyim zahir,
Zaten canýmdan baþka þeyi borç etmedim ki!..