Aþk neymiþ

Dedim:

Ey gönül nedir derdin, niçin böyle yanarsýn?

Gece gündüz hasretle, hangi gülü anarsýn?

Feryad-ý figan ile çeþm-i yaþýn boþanýr,

Diken batsa sinene, buse sanýr, kanarsýn.

Taþkýn sular misali, coþarak çaðlýyorsun,

Göðsündeki yarayý, alevle daðlýyorsun.

Gerçek sanýp aldanma, gördüðün bir hayaldi,

Bil ki ey garip gönlüm, beyhude aðlýyorsun.

Saçlarýna kar düþtü, sen yine harda mýsýn?

Bir çýkmaza girdin de, dert içre darda mýsýn?

Ömür gelip geçiyor, mevsim hazana döndü,

Hala düþ âleminde, yiten baharda mýsýn?

Dedi:

 Nasýl bilsin Mecnun'u, sevdadan zail olan?

 Uyup nefs hevesine, cürmüne fail olan?

 Eder miydi bu sözü, böylesine anlamsýz,

 Leyla'nýn cemalini görmeye Nail olan?

 Katýlaþmýþ kalplerde hangi sular çaðlasýn?

 Seher vakti uyuyan, göz açýk mý, aðlasýn?

 Sevdayý mihnet sanan, bilmez onun kadrini,

 Derdi yok ki cahilin, nar-ý aþkla daðlasýn.

Bad-ý saba eser de, gülistan uyanmaz mý?

Gül yapraðýn açar da, gören ona yanmaz mý?

Sevdalý naðmelerde, halin arz eden bülbül,

Batsa bile dikenler, yardan buse sanmaz mý?