tut yüreğimin kıyısından 
çıkar beni aklımın cinnet kuyularından dışarı
hicran ve gam sinmiş gözlerim de işgalin
yüzümde son bir acı gülüş
içim de vuslatın sönmez ateşi 
alnım da silinmez vebalin 


unutulmuş akşamlar da yarınsız bir adamım
sabahların en serin ucunda 
yalnızlığımın korkunç isyanı 

başka türlü bir ölmek bu 
herkesin bilip anlayamadığı

ey aşk yokluğundan damlayandır karanlık

/oysa kimseler bilmez
 karanlık koyulaştıkça yaklaşırdı sabâh/

ve karanlıkta aydınlığı düşünebilmek 
yeşertmez hiç bir umudu 
toprak gibi soğuksun  
ve vakit  
şu an çok uzak bizden
yeniden sevmek için 
kalbimi acıyla dağla 
içimde yükü ağır kanatlanmayı bekleyen bin kuş 

tut yüreğimin kıyısından
düşür beni gözlerine giden cennet kervanına
çiğne geç ciğerlerimi ezip 
üzerime basa basa
senin de ayakların bulaşmalı bu şiirin kanına 



ne ölüm 
ne yalnız kalışlar 
ne de yokluk hissi
ürpertmiyor beni hiç bir şey 
bu sonbahar kadar 

yazıyorum sanıyorlar 
halbuki yaralarımdan yaralıyorlar

dalından düşmüş
hazan sarısı bir yapraktım
kimsesizliğe anlat istiyordum halimi

tut yüreğimin kıyısından 
yoruldum artık 
bütün denizleri sana sığlığımla boğulmaktan 
bilki
ömür vadem menzilinde dolmalı 
inancım üstüne yemin olsun

bir ölümsüz yer varsa o da senin kolların olmalı

Bain Acz
A.Can Altıok
( Tut Yüreğimin Kıyısından başlıklı yazı ACZ tarafından 9.10.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.