tut yüreğimin kıyısından
çıkar beni aklımın cinnet kuyularından dışarı
hicran ve gam sinmiş gözlerim de işgalin
yüzümde son bir acı gülüş
içim de vuslatın sönmez ateşi
alnım da silinmez vebalin
unutulmuş akşamlar da yarınsız bir adamım
sabahların en serin ucunda
yalnızlığımın korkunç isyanı
başka türlü bir ölmek bu
herkesin bilip anlayamadığı
ey aşk yokluğundan damlayandır karanlık
/oysa kimseler bilmez
karanlık koyulaştıkça yaklaşırdı sabâh/
ve karanlıkta aydınlığı düşünebilmek
yeşertmez hiç bir umudu
toprak gibi soğuksun
ve vakit
şu an çok uzak bizden
yeniden sevmek için
kalbimi acıyla dağla
içimde yükü ağır kanatlanmayı bekleyen bin kuş
tut yüreğimin kıyısından
düşür beni gözlerine giden cennet kervanına
çiğne geç ciğerlerimi ezip
üzerime basa basa
senin de ayakların bulaşmalı bu şiirin kanına
ne ölüm
ne yalnız kalışlar
ne de yokluk hissi
ürpertmiyor beni hiç bir şey
bu sonbahar kadar
yazıyorum sanıyorlar
halbuki yaralarımdan yaralıyorlar
dalından düşmüş
hazan sarısı bir yapraktım
kimsesizliğe anlat istiyordum halimi
tut yüreğimin kıyısından
yoruldum artık
bütün denizleri sana sığlığımla boğulmaktan
bilki
ömür vadem menzilinde dolmalı
inancım üstüne yemin olsun
bir ölümsüz yer varsa o da senin kolların olmalı
Bain Acz
A.Can Altıok
(
Tut Yüreğimin Kıyısından başlıklı yazı
ACZ tarafından
9.10.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.