gidişin gelince aklıma karanlık yalnız gecelerde
kendimden bile kaçıyorum
gözümde yaşlar dinmez oldu
bu zamansız ayrılık niye
düşünüyorum suçlusu benmiyim diye
hani birbirimize söz vermiştik
ayrılmak yok
ölünceye kadar diye yeminler etmiştik
bak ansızın bırakıp gittinya beni
sessiz sedasız bir yabancı gibi
unutmadım bitanem
yıllar geçsede unutamam seni
sen kalbimde yaşıyorsun ilk günkü aşk gibi

bak ölüm bile ayıramadı işte ikimizi
anlatıyorum ikimizin büyük aşkını
soğuk mezar taşların dinliyorlar şimdi beni
onları bile kıskanıyorum inan
benden çok saracaklar seni yıllarca diye
ben daha sarılmaya doymamışken sana
revamıydı bu ayrılık yaktın kavurdun ciğerlerimi

kırmızı gülleri çok severdikya ikimizde
yüzümüzde güller açardı kırmızı gülleri görünce
mezarının üstüne ellerimle diktim onları
büyük bir aşk büyük bir sevgiyle
öptüm kokladım onları
senin yerine hayal ederek
gözyaşlarımla suladım
geldiğimi hisset diye sevdiğim
mezar taşlarını sardım sarmaladım
ateşlere atsalar beni bu kadar yanmazdım
elimde olsaydı ölümde bile senden ayrılmazdım

( Ölmeyen Aşk başlıklı yazı hanife duman tarafından 9.10.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.