Online Üye
Online Ziyaretçi
Feryadıma ses ver, nerdeysen hadi,
Umudumu yıkıp koyma muhâlde.
Sensizken düştüğüm çok derin vadi,
Beni tek bırakıp koyma bu hâlde!
Nabzımız birlikte atıyor sandım,
‘Yusuf’um!’ sözüne, gerçekten kandım,
Ne kadar safmışım, ona inandım,
Yerimiz yokmuş ki, aynı mahâlde!
İşte gönlümdeki tam da bu derken,
Âşık oldum hemen çok çabuk erken,
Sevdalıma doğru hızlı giderken,
Bir baktım kaybolmuş; çıkmış Zühâl’de!
Nedense aklımdan çıkmadı asla,
Zaten akıl ermez böylesi fasla,
Günüm geçmektedir boyuna yasla,
Kalbim, ruhum ile hâla nihâlde!
Sığmıyorum arza, hasret savurdu,
Yanıyorum içten, firkat kavurdu,
Sonunda önüme Azrail durdu,
Ahirete kaldı vuslat herhalde!