Dalgýn dimaðýmýn nazarýnda yokluða tekabül eden isimsiz bir þarkýnýn girizgâhýndaki yarým kalmýþlýðým kadar nüktedan demlenirken peyder pey.

Biteviye sýzlasa da ve aralýksýz sýzlansam da olmadý mý olmuyor hele ki þu duraðan seyri terk edilmiþliðin aralýksýz kesti akýþýný gönül kubbesinin.

Yaralý ya da yamalý belki de kocaman bir yarýk son bellediðim.

Kýpýr kýpýrým oysa o heyula boþlukta biteviye týrmanmak ile iþtigal ettiðim tümsekte rast geldiðim adsýz varlýðýn ansýzýn ötelensem de durduk yerde.

Raðbet etmediðim yeni bir ayrýlýk þarkýsý bilsem de saçma bir yanýlgý eþlik ederken. Belki de yenilgi demeliydim.

Pervasýzlýðým bu denli nüksetmemiþti belki de arsýz bir sevdanýn izdüþümü yüreði yokluða meyilli kýrýk bir anlamsýzlýk.

Hýrpani bulutlarda yüklüyüm.

Yokluðu bir kez giyinmiþim.

Hele ki aþk’ý mihrap bilip görmezden gelindiðim.

Anlamsýzlýðýn yüklediði saçma bir nizam arasýnda sýkýþýp kaldýðým.

Terk edilmiþliðin acýsýný mý çýkartýyorum yoksa yeni terk ediþleri eklerken günceme.

Bir gidenin ardýndan kat ve kat ihanet yüklü hükümler kanýksadýðým hüzün kadar yeknesak ve ayrýlmaz bir parçam.

Giden gittiðiyle kalýyor hele ki hiçliði mesken eylemiþken.

Bu yüzden kapým hep aralýk gerçi her aþamada tepeden týrnaða kontrolden geçse de zanlý. Ne tuhaf oysa potansiyel suçlu addedilirken insan hele ki temcit pilavý gibi nükseden o tekerleme: Sýradaki haddi savsýn sýrasýný, ne o korktun mu. Mümkün oysa sevmek sevilmesen de evrilirken o sancý derinden nükseden sýkýlgan ruhumun solgun týnýsýnda saklý aslýnda mizacýn yansýttýðý…

Tutarsýz söylencelerin nazarýnda biten nifak tohumlarý olmasa keþke ve hep yýkansak sevgi ve nezaket çerçevesinde. Beyhude olduðunu bilsem de ve bilsem de yok kýlýndýðýmý þükürler olsun ki henüz kaybolmadým devrik hükümler ile bezeli olsa da çevrem.

Nüktedan bir gün belki de ekim geldi geleli nükseden bu neþem. Tuhaf geldiðini bilsem de kulaða evet, ben her sonbaharý milat bilmiþimdir ve her gün batýmýný mihrapçasýna kanýksamýþýmdýr.

Tefekkürün daimi çaðrýsýna bu kez ben de dört elle sarýldým tüm varlýðýmla teslim oldum olalý dingin bir gölü mesken eyledim görünmezliðin kisvesinde tüm o muhalif týnýsýný duymazdan geldiðim pay sahipleri.

Mutlak bir evrimin kaçýncý evresi ise nail olunan sancýlý bir döngünün de kim bilir kaçýncý duraðý varmayý bir marifet bilip de çok uzaðýnda sadece duyumsamakla mükellef kýlýndýðýnýz.

Yorgun bir ömrün sabahýnda saklý iken neþe gecenin deviniminde hor görülen o yalnýzlýk kadar ayan beyan aslýnda kilitli tuttuðunuz.

Varsýl ikametlerin, susturulmuþ benliklerin ve hükümdar kimliklerin rotasýný bir türlü ayarlayamazken kolaysa koyulun yola. Ve kývamýný tutturamadýðýnýz ne varsa sadece saklý tutun içinizde: Kâh aþk kâh muhalif bir beyanat kâh sýkýlgan bir öngörü ve tozutun toz konduramadýðýnýz egonuzu baþ tacý yapýp.

Demli öfkeler tüketirken nefret ile çürüyen bir yanda aþkýn hükümranlýðýnda beklemeye meyletmiþ bir köþede. En korkutucu olan ise o sus pus gölgelere sýðýnýp kar saymak yalýtýlmýþlýðý.

Çil yavrusu gibi hüsran tanecikleri. Yoz bir döngünün sýrtýna binmiþ ihanet yüklü mizaçlar aþký yok sayýp sarýlan eþkâlsiz ve tanýmsýz varlýklar bir rabýtaya ulaþamadan yok olmaya mahkûm.

Mizacý nüktedan bir çocuk kadar sýra dýþý ve yoksunluðu varlýðýmýzýn tükeniþi eðer ki okuduðumuz hikâyede kaybolmuþsak…

Gizil tanýklýðýnda evrenin heba olan bir ömür aslýnda aþký yok sayan benlikler bu baðlamda her halükarda hoþ geldin dercesine açtýðýmýz gönül penceremiz.

Tanýmsýz kýtalarda ve adsýz duraklarda beklemek ise eyvallah.

Sonu gelmek bilmeyen bir özlem ise varsýl bir ömrün kaçýncý perdesi ise ardýna gizlendiðimiz ve dur durak bilmeden kat ettiðimiz o yol devinimi asýlsýz belki sýfatsýz ama aþký nimet bilip soluklandýðýmýz gönül dergâhý.

Hele ki varlýðýmýzý muktedir kýlan bir tokat kadar gerçekleri yüzümüze çarpýyorsa varlýðýmýzýn tecellisi ve sonsuzluða çeyrek kala.

Üþüdüðüm hiçbir cümle yok ya da verdiðim hiçbir karar haklý olup olmadýðýmý tahayyül edeceðim nispette deðil.

Doðrularýn tekabül ettiði o derinlik ya da sevgime eþlik eden ve etmeyenler daha doðrusu ben eþlik edemezken nefret odaklý söylencelere rast gelip de baþýmý çevirdiðim. Nazarýnda ne isem nazarýmda neyse kabul ettiðim belki de doðru belleyip boþluða denk gelen.

Parçalý hayatlarýmýz mý bizi biz yapan türettiðimiz çaresizlik yüklü resimler mi aslý astarý olmayan belki de bir süreklilik ya da aidiyet duygusu kazanma ihtimalimizin olmadýðý.

Daldýðýmýz o derin uyku. Gözümüz açýk gördüðümüz düþler hele ki varlýðýmýzý yalýtmýþken gerçek addedilen ama mesnetsiz ithamlar ile sürgüne gönderilmiþ ne çok zafiyet.

Hadi bölün ekmeðinizi, der gibi bölsek sevgiyi. Olmadý yetiþtiremesek seveceklerimizi hele ki pay edemezken.

Tez elden ulaþýn hadi sevdiklerinize ve tez elden ihlal edin tüm sýnýrlarý ama sadece sevgiye dair yoksa ne mahremiyet ne de sýnýrlar olsun geçmeye çalýþtýðýnýz.

Sürgün olduðumuz düþ öbekleri yetmedi sürgün olduðumuz insan topluluklarý belki de çarpýk ne varsa biçimlendirmeye çalýþýp bizlerin de eðilip büküldüðü.

Neler saklý kim bilir o kolektif hafýzanýzda: ne varsa dünden miras ne varsa genlerin taþýdýðý ve bireysel hafýzanýn intikal ettiði ve depoladýðý bilgi kýrýntýlarý zaman zaman týrtýklarken zihnin dehlizlerini.

Düþünceler haznesine sýðmazken ve bizler de kabýmýza ellerimizi dahi kovuþturamaz olduk ve terk ettik iyiyi ve güzeli. Güzeliz hem de en güzeli ve nasýl da donanýmlýyýz nasýl tamahkâr nasýl nasýl… Nasýl geldik bu noktaya ve ne zaman kaybolduk ve kaybettik özümüzü oysaki sadece bir teferruat idi kayýp simgeler bizler birer yerleþke iken yeryüzünde.

Anlamsýzlýðý adlandýrdýk yeri geldi anlam yükledik sessizliðe ve tükettik sevgiyi ayný doðrultuda tükenirken ve türedi karanlýk beyazý kirletti. Oysaki kaybolmamalýydý gün ýþýðý yitip gidenlerin ardýndan soðuduk birbirimizden, buz kestik, taþ kesti yürekler güneþ dahi ýsýtamazken bir gülüþe muhtaç olduk bir dokunuþa hasret çektik aþka özlem çektik. Çektik de çektik ne çok çile. Sevdik çok sevdik hem de. Bilemedik öleceðimizi, göremedik önümüzü solarken gün ve demlenirken hüzün karýþtýk karanlýða o heybetli kimsesizliðimize toz konduramazken.

Bazý þeyler asla deðiþmiyor kötünün galip geldiði o belirsizlik gibi bazen þablonlar fazlasýyla kalýcý ve sitemkar bazý gülüþler saklý gözyaþlarý için için çaðlarken. Ýthamlar asýlsýz ve kusurlar kefensiz hele ki ulaþýlmazlýðý pür-ü pak vicdanlarýn ve bir kez dahi hedefini tutturamayan tahminler hayat perde perde çökerken omuzlarýmýza bizler sonsuza meyledip an’dan soyutlanýrken belki de yazarýn vurguladýðý o han aslýnda bizlere tahsis edilen hayat ta ki çöküþ arabasý gelene kadar kalmaya mecbur kýlýndýðýmýz her ne kadar arabanýn bizi nereye götüreceðini bilemezken.

Mademki niyazýndayým tefekkür ile donatýlmýþ iken göðüs çeperim neylerim bir baþýma, demek fazlasýyla siteme dair ve asýlsýz bir serzeniþ. Yalnýzlýðý kýble bildiðim günden beri koyuldukça evren ben saf tutuyorum sabaha ulaþýlmazlýðýn kýskacýnda hükmederken evren.

Mademki, diye baþladým madem ya gerisi gelecek mi? Umarým demekten ziyade döngüye tekabül eden ne varsa edinmek ve rücu etmek gerçeðine fani dünyanýn ölümlü varlýklarýz mademki çalýntý mizaçlar deðil hak ettiðimiz.

Sýðýndýðým gök kubbenin nazarýnda bir kum zerresi olsam da asla ahkâm kesemem yetilerim köreldi diye. Evren nabza göre þerbet vermese de nasýl hükmederim yalýn mizacýmla uzaðýnda addettiðim gerçeklerin. Gördüklerim görüp de sustuðum ve tüketildiðim hatta türetildiðim hatta ve hatta toz konduramadýðým gönül maliki kalpsiz yetileri ile çok çok uzaðýnda sevginin ve ýlýman iklimlerin iliklerime kadar üþütüldüðüm yine de buzlarým çözülürken basit addedilen tek bir dokunuþla hatta tek bir kelime yürekten yüreðime ulaþmaya meyletmiþ bir kez. Ne de olsa sevgi deðil mi gönül adresimize postalanan ve er geç yuvasýna ulaþacak. Bu yüzden dokunduðum her izafi suret deðil mi güzelliðe namzet var olmamýþ bir sancý deðil acýyan ve acýtan ama saklý bir nizam er geç vakýf olacaðým/ýz bu yüzden tüm endiþelerimi bertaraf ettim.

Bir zirve ve derken çöküþ…

Var oluþ ve beklenmedik bir anlamda son bulan varlýk katsayýsý çoðula tekabül edeceðine hicretini bilemiþ gönül sesiyle.

Münafýklarýn devindiði ne bir çukur ne de çamur bilakis maviyi ve pembeyi barýndýrdýðýmýz o engin derya hele ki bir kez baþ koyduktan sonra asla dönüþü yok.

Tümden gelen çapraþýk bir eksen kaymaktan mustarip ama er geç yörüngesini sabitleyecek bu yüzden yoldan çýkmak gibi bir amel ne ki ya da mevcudiyetimi nasýl inkâr ederim bu varoluþu iliklerime kadar hissediyorsam.

Günlerden tefekkür, anlardan umut, sona varmaya çok var durun daha ne gördük ki, demek iþte iþin aslý ve yolu kayganlaþtýran o sessizlik yüreði yerinden çýkaran bir korku belki de uzantýsý hasret ya da umut ya da hayal kýrýklýðý.

Ýnsanýz… Neye vakýfýz ki? Soru yanlýþ olsa da elbet var cevabý: Çok þeye vakýfýz eþdeðeri yeter ki sevgi ve hoþ görü olsun ulaþýlmazlýðýn kýskacýnda yudumlarken aþký. Býrakýnýz tüm menfi ve yýkýcý o çetrefilli ve gereksiz kaygýlarý ve boþa çýkmayacaðýný bilin de uzatýrken elinizi süslerken sevgiyle. En güzel dokunuþ yine yaratýcýnýn varlýðýna zimmetli olasý ne varsa olmasý gerekeni yine bize ulaþtýran o huþu iken büründüðümüz o aþk iken soluduðumuz ve o yol iken adýmladýðýmýz umudu.

Evren aþka namzet.

Bizler güne odaklý yaþarken tüm yalýtýlmýþlýðýmýzla mesken tuttuðumuz döngüde olasý bir zincirin kim bilir kaçýncý halkasýyýz bu baðlamda eþleþtiðimiz güzelliklere sadece odaklý yaþayalým tüm münafýk öngörülere ve tüm yanlýþa raðmen. O yanlýþlar deðil mi doðruyu kavrarken er geç haiz olacaðýmýz bir sunum ya da bir bitiþ yeter ki tüketmeyelim ve çýkalým o hazneden karanlýðý kýrýp hayata damlayýp ve çaðlayýp dolarken gönüllere kýrýk olsa da sarnýç illa ki bir çýkýþ yoluna ereceðiz belki de hidayetin eþliðinde inanmanýn sýrrýnda iken tüm gizem.