CANANA HASRET
Uykusuz
gözlerimde hayalin gezdi durdu
Hasrete
serzenişle, bu gece bitti Canan
Sigaramın
ucunda, ayrılık sanki kordu
Sabaha
dek ışıdı, yanarak tüttü Canan
En
mahrem duygularım, direk kalkarken şaha
Sevdamın
pamuk eli, gidip geldi Allah’a
Bedduamı?
tövbe de, sitem bile yok daha
Sağlığına
yanık dil, hep dua etti Canan
Son
sözün şimşek hala, çay karası bahtımda
Gülüşüne
yenildi, yeminimde ahtım da
Sevgiliye
nefret ne, sen durursun tahtımda
Gönül
kötü huyları, koparıp attı Canan
Oturmaya
az kaldı deli devran dizine
Aklımı
soruyorsan, çoktan çıktı izine
En
büyük zenginlikmiş, aşk denilen hazine
Varlığına
cihanı, âmâsız sattı Canan
Binerken
yavaş yavaş ruhun sevgi salına
Bülbül gonca gülünü takıp gitti koluna
Kurban
etmekte varmış, ömrü yarin yoluna
Felek
hayat varını, bir güle kattı Canan
Yokluğuna
aldırmaz seni bende yaşadı
Ahde
vefadan hariç her şeyini boşadı
Çiftçi
Baba uğruna yola özlem döşedi
Sana
yar diyebilmek, bulunmaz tattı Canan
AHMET ÇİFTÇİ (ÇİFTÇİ BABA)