SEVGÝNÝN GÜCÜ...

 Tarihte ve günümüzde icra edilen meslek gruplarýna bakýldýðýnda, Eðitim hep ön plana çýkmýþtýr, bu Eðitim faaliyetleri Medreselerde, Dergâhlarda, Okullarda aktif olarak uygulanmýþ ve çevresine ýþýk saçmýþ ve geleceðe yön vermiþtir.

 Her meslek gurubu mesleðini icra için Araç-Gereç gereksinimlerine ihtiyaç duymuþtur. Ama Eðitim ve Onun erbaplarý olan öðretmenler muhatabýna sevgiyle yaklaþmýþ, Çalýlarý Güle, en sert taþlara deðer kazandýrmýþ, kara kýþýn ortasýnda dahi bahar çiçekleri yetiþtirmiþlerdir.

 Bir Demirci demir döverken, demire karþý hep tebessüm edemez. Bir marangoz aðacý yontarken aðaca sevgiyle bakýp yongalarýný okþayamaz. Bir terzi kumaþý kesip biçerken, tebessümle kesemez. Ama öðretmenlik çok daha farklýdýr. Sorumluluðunu aldýðý çocuklara hep sevgi ile yaklaþýp, onlarýn baþlarýný okþamýþtýr, bundandýr ki ilkokul çocuklarýnýn birçoklarý hep öðretmen olmak istemiþlerdir.

 Öðrencisinden tebessümünü esirgeyen, öðrencisinin baþýný okþamayan bir eðitimcinin öðrencisi ile bütünleþemediði için çok faydalý olabileceði düþünülemez, çünkü iletiþim kanallarý kopmuþtur.

 Kendi yaþadýðýmýz günlük hayatýmýzda çevremizi gözlemlersek, alýþveriþ yaptýðýmýz bir esnafýn bize ve müþterilerine karþý çok lakayt ve asýk suratlý olmasý hangimizin hoþuna gider. Bu esnafa belki son uðrayýþýmýz olabilir.

 Bir hayvan eðitmeni bile eðiteceði bir hayvana öncelikle sevgiyle yaklaþýp, daha sonraki evrelerde o hayvana istediði iþleri ve komutlarý öðretme aþamasýna geçmektedir.

 Bahçývanýn sevgiyle ve itina ile bir çocuk sever gibi yetirdiði çiçeklerin rengi kokusu elbette çok farklý ve saðlýklý olacaðý kesindir. Bir çiçek, bir hayvan bile sevgiden anlýyor ve sevgiyle yaklaþýldýðý zaman daha iyi sonuçlar alýnýyorsa bir öðrenciye nasýl davranýlmalýdýr sizce?

 Bütün insanlara özellikler öðrencilere sevgiyle yaklaþýlmalý ve sevgi sunulmalý, öðrencilerin gönüllerine sevgi tohumlarý ekilmeli, sevgi aþýsý yapýlmalý ki eðitimcinin kendisini sevdirmesi mümkün olsun. Eðitimci kendisini sevdirmezse öðrenciye verebileceði pek fazla bir þeyleri yoktur.

 Bir öðretmenimizin derse ki; Ben dersimi verir çýkarým gerisine karýþmam, öðrenci ister alýr isterse almaz. Yazýlýda konularý cevaplayamaz ise zayýfý basarým derse. Bu eðitimci kardeþimiz geleceðe açýlan yola set çekmiþtir

Öðretmenlik mesleðin kutsiyetine inanmýþ, idealist ruhla mesleðini icra eden o kadar çok eðitimci arkadaþlarýmýz var ki, bunlarýn sayesinde gençlerimiz ve ülkemiz istikrarlý bir þekilde kutlu hedefler yol almaktadýr.

 Birçoklarýmýzýn hayatýnda yeri doldurulamayan ve her zaman yüreðimizin baþköþesinde oturan bir öðretmenimiz olmuþtur.

 Çevremizdeki insanlara bir dakikalýðýna gözlerini kapatýp, çok gerilere gitmesini istesek kim bilir ne anýlar ve ne kadar güzel insanlar tanýdýklarýný hatýrlayacaklardýr. Yüreðimize ve beynimize yerleþen bu güzellikler hep sevgiyle olmuþtur.

 Kendisini sevdiremeyen öðretmen aynen þuna benzer ”Tok insaný yemek sofrasýnda aðýrlamak gibi, sizin yaptýðýnýz yemek ne kadar güzel olursa olsun, o insanýn karný tok ise zorla oturtsanýz dahi alacaðý bir iki lokmadan fazlasý olamaz.

 Dersi sevdirmek Anne babanýn deðil öðretmenin iþidir. Sevdiremediðiniz ve sevgi ile yaklaþarak kendinizi kabul ettiremediðiniz hiçbir öðrenciye dersi de sevdiremez ve o derste baþarýsýz olurlar. Þayet haklý olarak kendimizi sorgularsak, sizce baþarýsýzlýk dersten mi? öðrenciden mi? yoksa öðretmenden mi? kaynaklanmaktadýr?

Ýþini çok mükemmel yapan Öðretmen ve Eðitimcilerimizin varlýðý eleþtirdiklerimizin sayýsýndan yüzlerce kat fazladýr. Ama hep olumsuz ve kötü olanlar ön plana çýktýðýndan, eleþtiri genellemeye yapýlmaktadýr, buda yanlýþýn beklide en kötüsüdür.

 Öðretmenlerimiz derse girince: “ Merhaba sevgili öðrencilerim. Þu an sizinle iþleyeceðimiz ders sizin ileriki hayattaki baþarýlarýnýzýn þifreli bir anahtarý mahiyetindedir. Konuyu hakkýyla dinler ve mantýðýný çözerseniz eminin hepiniz çok baþarýlý ve mutlu olacak ve ileriki hayatýnýz dünyanýz ve istikbaliniz çok daha iyi olacaðý kanýsýndayým demeli.

 Bunun tersini düþünürsek; bir baþka öðretmeniz derse girince: “ asýk suratlý. Tebessümünü esirgeyen, kaþlarý çatýk, korku salan bir sesle öðrencilere seslense; 

           -Þu an iþleyeceðimiz dersi dinlemeyen benden sýfýrý alýr, siz bu kafayla hiçbir yere varamazsýnýz gibi onur kýrýcý bir ifade kullanýrsa öðrenciler ile arasýna aþýlmasý çok yüksek bir duvar örmüþtür. Bu yüksek duvarý aþýp ta baþarýya ulaþmak hakikaten hayal gibi bir þey.

  Öðretmen insan yetiþtiren en büyük sanatkârlardan biri olduðundan, iþlediði ders ne kadar zor olursa olsun, bir su içmek kadar kolay en sevdiði bir yemek kadar lezzetli olduðunu, en sevdiði bir kiþi kadar insaný mutlu edeceðini anlatýrsa, eminim o zaman “EVÝMÝZÝ OKUL-OKULUMUZ EV “ yapmýþýz demektir. Eðitimde arzu ettiðimiz zirveye ulaþýrýz.

 Öðretmen, öðrencilerle ve dersler arasýnda nefret köprüleri kuran deðil sevgi köprüleri kuran, baþarýlý insanlar yetiþtirebilen ve ülkemizi emin ellere teslim edebilme bahtiyarlýðýný bizlere yaþatan kutlu gönül sultanlarý olmalýdýr.

Hayvanlar, içgüdüleriyle doðduklarýndan, kýsa sürede çevreye uyum saðlarlar. O yüzden de eðitime çokta ihtiyaçlarý yoktur.

Fakat yeni doðan insan yavrusu çok aciz, bakýma ve korunmaya muhtaçtýr. Kendi baþýna hayatýný sürdürmesi, çevreye intibak etmesi imkânsýzdýr. Uzun süre ve hayat boyu bakýma, yardýma ve eðitilmeye muhtaçtýr. Ayný zamanda, insan yavrusu þaþýlacak kadar da öðrenme yeteneðine sahiptir.

Ýnsanoðlu bu muhtaçlýðý ve eðitilmeye meyilli olmasý, bilgi, beceri ve tutumlarla donanmasýný zorunlu kýlmaktadýr.

Ancak çaðlar boyu, insanýn nasýl eðitilmesi gerektiði hususunda eðitim bilimcilerin farklý düþünceleri ve geliþtirdikleri ekolleri olmuþtur.

Kendini yeni bilgi aðýna ve teknolojiye edepte edemeyen eðitimciler, davranýþçýlýðý temel alarak ödül ve ceza ile davranýþ deðiþtirmeyi kabul ederken, genç eðitimciler insanýn ihtiyaçlarýndan hareketle, benlik algýsýný bozmadan eðitilmesini savunmuþlardýr.

Modern çaðýn gerektirdiði demokratikleþme anlayýþý, eðitime yeni boyut ve sorumluluklar yüklemiþtir. “Daha çok demokrasi” gerekçesi ile otoriter yönetimlerden kaçýþ, eðitime, “temel hak ve özgürlükler” kavramýný taþýmýþtýr.

Disiplin ve cezanýn yerini, sevgi, saygý, hoþgörü, özdenetim, katýlýmcýlýk, ekip ruhu gibi kavramlar almýþtýr.

Eðitim, bireyleri bir yandan topluma rahat ve mutlu þekilde uyacak davranýþlar kazandýrmaya, bir yandan da yarýnlarýn toplumuna hazýr esneklikte düþünme gücü ve becerisine sahip davranýþlar kazandýrmaya yarayan planlý ve kasýtlý öðretim faaliyetlerinin tümünü içeren bir süreçtir.

Bireyin, insan onuruna yakýþýr davranýþlar kazanmasý, kendisini deðerli, güçlü ve sevilen biri olarak görmesi, olumlu duygularýn etkili olduðu ortamlarda bilgi ve sevgi ile donatýlmasý ile mümkündür.

Bunu saðlayacak olan eðitim ortamý, Öðretmen ve Ailedir. Mutlu ve olumlu Aile ortamlarýnda yetiþen bireylerin daha baþarýlý ve saðlýklý olduklarý bir gerçektir. Öðretmenlerin öðrencileri çaðdaþ anlayýþla ve sevgi çemberi çerçevesinde yetiþtirmeleri beklenmektedir.


Geleceðimizin teminatý olan çocuklarýmýzýn beyinlerini gereksiz bir yýðýn bilgi depolamak yerine Hayatýn her evresinde yanýnda, yakýnýnda ve arzu edilen hedeflere taþýyacak modern bilgiler ile donatmak öðrencilerin kendilerine öz güvenini arttýracaktýr.

 Bilgiyi sevmeyi, bilgiye ulaþmayý ve bilgiyi paylaþmayý öðretebilirsek, bireyin birçok hayati ihtiyaçlarý kendi kendine öðrenebileceðini unutmamalýyýz.

Yapýlan araþtýrmalar göstermiþtir, çalýþanlara deðer verildiðinde, güvenildiðinde ve temel haklarý gözetildiðinde, güdülendiklerini, mutlu olduklarýný, iþ veriminin yükseldiðini göstermektedir. Öðrencide aynýdýr. Sevildiðinde, taltif edildiðinde, onurlandýrýldýðýnda çok daha baþarýlý olduklarý gözlenmektedir.

 Böylelikle, çocuklarýn doðuþtan getirdikleri saflýk, temizlik duygularý korunmaya çalýþýlmakta, cezanýn yerine. Sevgi, hoþgörü ve önemsenildiði bilincinin kazandýrýlmasý önemsenmektedir.

Yanlýþ Ana-Baba ve öðretmen tutumlarý, yeni neslin kiþilik geliþimini olumsuz yönde etkilemekte ve ruh saðlýðýný tehdit etmektedir.

Bu baðlamda çocuklarýn öðrenmekten ve okula gitmekten nefret etmelerine yol açan yanlýþlarýný düzeltmek üzere “Okul, Öðretmen, Veli ve RAM”  iþ birlikteliði harekete geçirilmelidir.

Çocuklarýmýzýn sevgi ortamlarýnda, bilimsel bilgi ile donanmalarý, kendilerini gerçekleþtirmenin anahtarý, insanlaþmalarýnýn ön koþuludur.

Sevgiye ümit eklendiðinde, insaný harekete geçirir ve yaþama sevincini artýrýr. Sevgiyle ümit beraber olduðunda motivasyon güçlülüðü ortaya çýkar.

Öðretim yolunun en baþý öðrenciyi sevmektir. Bir insanýn baþka bir insaný sevmesi için öncelikle kendini sevmesi gerekir. Kendisini sevmeyen bir insan baþkalarýný da sevemez.

Ýnsanlýk aleminde sevgi yoluyla girilebilen gönül kapýsýný öðrencilerine kapatan öðretmenin onlara öðretmeye çalýþtýðý bilgiler taþýn üzerine ekilmiþ tohumlara benzerler. Böylesi tohumlar asla çimlenemezler.

Kin, nefret, öfke ve þiddetin olduðu yerde sevgisizlik ve korku hâkimdir. Ýnsan sevmediði ve korktuðu yerden öðrenmek bir yana hýzla kaçar. Ýçinde sevgi olmayan okula öðrenci isteksiz ve zoraki gider.

Eðitimin vitamini sevgidir. Sevgiye dayalý Eðitim veren okulda öðrenci sudaki balýk gibidir. Bulunduðu ortamý terk etmek istemez. Sevgiden yoksun öðrenci ise kafesteki kuþ gibidir. Kulaðý çýkýþ zilindedir.

 Sevginin olduðu alanlarda yenilikler, güzellikler ve baþarýlar gelir. Ümidimizi, yaþama sevincimizi, güçlülüðümüzü sevgilerden elde ederiz.

Duygularýn en yücesi, bahçemizin en güzeli, en anlamlýsý sevgidir. Dünyamýzýn hýzla döndüðü ve kabuk deðiþtirdiði günümüzde deðiþmeyen, kalýcý deðerlerimizden biri sevgidir. Bizim yaþayabilmemiz için sevgiyi tüm olumsuzluklara raðmen yaþatmamýz gerekir.

Niçin ve nasýllarý bir kenara býrakarak, insanlarý, aðaçlarý, hayvanlarý, topraðý, suyu kýsaca tüm canlýlarý Sevgi,kardeþlik ve hoþgörü tadýnda sevmeli, sevgi dolu kalplerle yaþamayý bilmeliyiz.

Bu yüzden Eðitimin ana hedeflerinden birisi de sevgiyi öðretmek olmalýdýr.

 Bütün güzelliklerin sizlerle, sevgi dolu yüreklerimizle; “BÝR OLALIM,HÜR OLALIM,DÝRÝ OLALIM”.

 Saðlýcakla kalýnýz.

                                                                                  Ýbrahim BEKLER

                                                                                                ANKARA