Ah şiir tutmaz sancılı yırtıklarım ah...
Cesaret odur ki ,karalanmak küf rengine
Mezardan çıkarcası içine içine çekmek
Yağmurların sesinden sesini öpmektir
Gelişlerin ilkbahardı laleler zamanı
Hanım eller nergizler açma zamanı
Güllerin kendini gösterdiği zamandı
Açıvermiştin zamansızca hercai bakışlı
Hiç hayalimde yokken dalıvermiştin düşüme
Hiç girilmezken girivermiştin tabusuz hayatıma
Hiç bilmezken beklemelerin beklemesini
Avuçlarıma dökülen aminsi dua oluvermiştin
Hadi dönder hiç bitmeyecek hazanlarını
Sar gene beklemelerden sararmış Eylülleri
Akıt gene sarı yapraklardan yağmurlarını
Yeşersin yine çöllenmiş yüreğim Eylüllere
Kavrulan tenlerimizin terinden kalanları topla
Harlanmış sıcagından kalma hatıraları da getir
Göz yaşı güzeli umutlarımızı da doldur şişene
Yine hiç bitmeyen Eylüllere sarıl da gel sevgili
Gene de kızamıyorum Eylüllere
Gene de yakamozlanırım Eylüllere
Gene de umutlarımı saklıyorum Eylüllere
Yine de çok geç olmadan Eylülde gel sevgili
Gülay Göktürk