Evlilik hayatým boyunca hiçbir çapkýnlýðým olmadý. Bunu hanýmýn korkusuyla yazdýðýmý filan düþünmeyin, bekarlýðýmda bolca yapmýþ olduðum çapkýnlýðýn tokluðu ile evliliðime ömrüm boyunca sadýk kalmaya karar vermiþtim.

Eþimle bir birimize aþýk olarak evlenmiþtik. Evlendikten sonra askerliðimi yapmadýðým gerekçesiyle iþ bulamayýnca (müzisyenlik de bir iþti neticede, ama öðretmen olan eþimin gündüzleri, benim ise geceleri çalýþýyor olmamýz nedeniyle bir gündüz iþinde çalýþmak istiyordum), askere gittim.

Çorlu Orduevine bas gitarist olarak görev yapýyordum. Genelde akþam yemeklerinde yemek müziði yapýp, içkiyle kafayý bulup eðlenmek isteyenlere de oyun havasý, ya da dans müziði çalýp iniyorduk sahneden. Bazen de özel gecelerde (balolarda) ve/veya subay düðünlerinde çalýyorduk. Bu düðünlerden birisinde davetliler arasýndaki genç bir kýzýn, bana ilgi gösterdiðini fark etmiþtim.

Kýz, ara verdiðimiz anda, peþinden gitmemi iþaret ederek, orduevinin arka bahçesine çýkmýþtý.

Ben de, epeyi tereddüt ederek çýkmýþtým.

Kýz, büyük bir açýk yüreklilikle, benden hoþlandýðýný ve benimle arkadaþ olmak istediðini söylemiþti. Kýzlarýn erkeklere arkadaþlýk teklif etmesi hiç de alýþýk olduðumuz bir þey deðildi o zamanlar; gururum okþandý, görüþmeyi kabul ettim. Orkestra sahne almak üzere olduðundan, bahçede uzun boylu görüþemedik. Hemen ertesi günü, Çorlu’nun merkezindeki bir pastanede buluþmak üzere sözleþtik.

O geceyi bu tanýþýklýðýn muhakemesini yaparak huzursuz bir þekilde geçirdim.

Ertesi gün, randevu saati geldiðinde, eþime bu þekilde dahi ihanet etmeyi içime sindiremediðimden, randevuya gitmedim.

Orkestrada iki Ýstanbullu vardý; birinin sivilliðinde bir ara Moðollarýn davulculuðunu yaptýðý için burnu kaf daðýndaydý. Öteki de onun gölgesinde havasýný basýyordu. Rütbe olarak bu ikiliden üstte olduðum için (biri onbaþý, diðeri düz erdi ve ben çavuþtum) havalarý bana sökmüyordu, ama ilan edilmemiþ bir düþmanlýk da yaþamaktaydýk. 

Randevumun olduðu gün, orduevinin ön giriþindeki vestiyerde orkestramýzýn davulcusu olan er nöbetteydi.

Randevuya gitmemem üzerine kýz, orduevine gelerek, resepsiyonda görevli bizim bateriste, beni çaðýrývermesini rica etmiþ. Bizim er ise, beni çaðýrývermek yerine, kýza, o evli, Eskiþehir’de hamile karýsý var diyerek beni ihbar etmiþ.

Bunu, yolda karþýlaþtýðýmýzda, ayak üstü,

“randevumuza niçin gelmedin?” diye sormasý üzerine,

“çok sevdiðim bir eþim var benim; ona ihanet etmek istemedim, randevuya onun için gelmedim,” diyerek, kendisinden özür dilerken kýz anlatmýþtý.

Davulcunun bu ihbarcýlýðý, onun kýza duyduðu merhametten kaynaklanmýþ, masum bir kýza kötülük yapmamý önlemiþ; niçin müzevirledin, diye sorduðumda bana böyle söylemiþti. Orduevinde yatýp kalkan bir yarbayýn isterik karýsýyla iliþkisini bire on katarak saðda solda anlatan o deðildi sanki; ben de ona, “yarbaya karýsýnýn onu seninle boynuzladýðýný söyleyeceðim, tabii ki, merhametten kaynaklanacak bu müzevirciliðim,  masum bir subayýmýza kötülük yapmaný önleyeceðim,” dedim.

Paçalar tutuþtu. Ýliþkili olduðu kadýn, rica minnet  öyle bir þey yapmamam için peþime düþtü. Zaten öyle bir ihbar yapmayacaktým, kadýna, bu iliþkiyi bitirirsen çenemi tutarým, diyerek güvence verdim. Ýliþkileri bitti.

Bir akþam, davulcu, “Ulan ne var kýskanacak, býrak da dalgamýzý geçelim iþte! Senin gibi arkadaþ düþman baþýna!” diye söylenerek sitem etmeye baþladý. Güler misin, aðlar mýsýn?

Orkestrada birlikte olduðumuz için sahte bir iliþki içinde, ayný kuliste vakit geçirirdik. Can sýkýntýsý bir birimize birçok hikayemizi anlatýrdýk.

Ben de bir gün, Bursa Fuar Gazinosunda program orkestrasýnda çalýþýrken, Ýstanbul Geliþim Orkestrasýnda da emaneten bir geceliðine bas gitar çaldým, diyerek, bir hatýramý anlatmýþtým. Gazinoda bu orkestranýn eþliðinde Erkin Koray da sahne alýyordu.

Orkestranýn basçýsý, adý hatýrladýðým kadarýyla Süheyl’di, bir acil iþi için Ýstanbul’a gitmiþti ve ben de her akþam dinlediðim için az çok repertuarlarýna hakim olduðumdan bir geceliðine Süheyl’in yerine bas gitarý benden çalmamý istemiþlerdi.

Ne var bunda? Bir anormallik var mý? Yok… Ama bu iki Ýstanbullu serseri buna inanmadý ve beni ti’ye almaya baþladý. Moðollarýn davulculuðunu yapmýþ olana bir gün Cem Karaca ziyarete geldi. Beni, iþte bizim bascý büyük bascýdýr, Ýstanbul Geliþimle bile çalýþmýþtýr, falan filan diyerek, Cem Karaca’nýn yanýnda da küçültmek isteyince, yukarýdaki bir gecelik Erkin Koray’a eþlik etme macerasýný Cem Karaca’ya anlatarak, abi Allah rýzasý için sen söyle, bunda abartýlacak bir þey var mý, diye sordum. Cem Karaca, davulcusunu bozarak, bizim davulcu kardeþimiz böyle abartýlarý, nedense pek sever, dedi. 

Daha sonra taktiri ilahi, Ýstanbul Geliþim Orkestrasýnýn tromboncusu Elvan’da, daðýtýmýnda Çorlu Orduevine gelmesin mi? Elvan, evet, Bursa Fuar Gazinosunda bizimle emaneten çaldý, deyince bu ikilinin aptalca takýlmalarýndan da kurtulmuþ oldum.

Bu iki Ýstanbul’lu bir tarafa, orduevindeki diðer tüm erat bir tarafa... Bu ikili o kibirleri ile, askerlikten sonra selamlaþabilecekleri bir tek asker arkadaþlarý bile olmadan defolup giderlerken, intikamýmý öyle bir aldým ki, hayatlarý boyunca unutamamýþlardýr.

Orduevi eratýnýn çavuþu olarak, erattan, bu ikiliyi toplu olarak uðurlamalarýný istedim. Tabii ki, istisnasýz herkes itiraz etti. Asýl planýmý anlattýðýmda ise bu iki zat-ý muhteremi uðurlamaya herkes razý oldu.

Ýki Ýstanbulluya, erat sizi kapýdan uðurlamak istiyor dediðimde, onu bile kibirlilikle, lütfen kabul ettiler. Neyse…

Erat, bu ikiliyi uðurlamak için kapý yanýnda dizildi. Ýkili, ellerinde valizleri ile eratýn önünden geçmeye baþladý. Sanýyorlardý ki, erat alkýþlarla uðurlayacak; ama, herkes ellerine birer teneke/konserve kutusu ile dal parçasý aldý, baþladý teneke çalmaya. Orduevinden öyle bir çýkýþlarý vardý ki, o teneke týngýrtýlarý eþliðinde…

Allah kimseyi arkasýndan teneke çalýnacak kadar sevgisiz býrakmasýn!