Babama Japonya'yý Sevdiren Kadýn-47

...

Durdu ve Safa’nýn yüzüne baktý. Onun yüzünde hissedilebilir hiçbir deðiþiklik göremedi. Safa nadiren kendini kaybeder, iþler istediði gibi gitmediðinde, ender olarak rahatsýz olurdu. Sorunlarý olumlu açýdan deðerlendirme özelliðine sahip biriydi.

Ayumi için; renk ve sýr vermeyiþi de ayrý bir muammaydý. “Anlaþýlan gittiðin yerlerde önemli þeyler yaþamýþ olmalýsýn… Anlatmak ve benimle de paylaþmak istemez misiniz? Neden ve nereye gittiniz?”

Safa Ayumi’nin yüzüne baktý. “Çok farklý bir yerlere gitmedim. Biraz Tokyo’nun kargaþasýndan uzaklaþmayý istemiþtim. Kyoto, Ayabe ve Tottori’ye kadar gittim ve geri döndüm.”

Safa’nýn sadece üç kelime ile gittim ve geldim kelimesi üzerine biraz gerildi. Ýstiyordu ki, gidip gezdiði yerleri en ince detay ve ayrýntýlarýna kadar anlatýsýn… Onun bir kara delikten farksýz olan ketumluðu karþýsýnda bezen çýðýrýndan çýkar hale geliyordu.

“Bu gezide tek baþýnýza neler yaþadýnýz bilmiyorum… Ama hala da merak içindeyim… Bu gezide seni bu kadar deðiþtiren þey ne olabilir?”

“Ayumi Haným, siz de bilirsiniz ki, durgun sular bozulur. Yerinde sayan, günden güne kendini geliþtirmeyen insanlar da kaybeder. Elbette gezip-görmenin, gezilen yerlere ve o muhitlerde yaþayan insanlarýn yaþamlarýna dair birçok bilgi sahibi olunur. Elbette bu gezide ben de bilgilendim ve bilgi sahibi oldum…”

“Hayýr, hayýr öyle deðil… Seni tecrübe dýþýnda deðiþtiren bir þeyler yaþamýþ olmalýsýnýz. Bunu hissedebiliyor ve görebiliyorum. Neden Kyoto da, baþka bir yer deðil?”

“Ne fark ederdi ki… Kuzeye doðru da gidebilirdim. Bu Fukushima veya Miyagi, hatta Ýwate de olabilirdi. Ýçimden geldiði için güneye doðru gittim… Ha bu arada unutmadan söyleyeyim. Üniversitemizin Saðlýk Bakanlýðý ile iþbirliði çerçevesinde Fukushima ve Miyagi illerinde Halk Saðlýðý üzerinde yaklaþýk bir ay sürecek bir araþtýrma çalýþmasý yapýlacak… Ben de bu çalýþmada yer almak için gönüllü olarak yazýldým… Sen de katýlmak istemez misin?”

“Ne zaman olacak bu?”

“Üç aylýk bir süre var. Gidecek ekip listesinin onaylanmasýndan sonra baþlanýlacak…”

“Bir düþünmem lazým. Bizimkilerin de onayýný almam gerekir…”

“Hâlbuki ben tereddütsüz kabul edeceðini düþünmüþtüm. Hatta adýný geçici olarak yazdýrmýþtým. Bölüm baþkanýna sizin de onayýnýzdan sonra kesinleþeceðini söylemiþtim…”

“Gerçekten katýlmamý istiyor musun?”

“Elbette… Bilmiyorum sizi tereddütte býrakan nedir? Sizin içinde çok iyi bir hava deðiþimi olurdu. Ülkenizin görmediðiniz ve belki de bir daha görme fýrsatýnýz olmayacak, birçok yerlerini gezecek ve göreceksiniz… Ülkeniz insanlarýnýn saðlýk problemlerine ve çözüm yollarýna ýþýk tutacak bir çalýþmanýn sizi onurlandýracaðýný düþünmüþtüm. Ayrýca kýrsalda yaþam þartlarýnýn zorluklarýna þahit olurken, diðer yanda Tokyo’nun þehir gürültüsünden ve kirli havasýndan uzaklaþarak temiz hava, nefis doða manzaralarý içinde dinlenme ve kendinizi tanýma fýrsatýnýz da olacaktý.”

“Bana biraz müsaade et… Daha sonra size kararýmý söylerim…” diyerek kendini biraz naza çekmek istiyordu.

“Elbette hafta sonuna kadar düþünme zamanýnýz olabilir ama gönüllü gidecekler listenin erken dolmasýna da sebep olabilir…”

“Konuyu deðiþtirerek söyleyeceklerimi unuttuðumu zannetme…”

“Ayumi Haným kendinizi bu kadar germeyiniz…”

“Ama gerilmeme sebep olan da sizsiniz.”

“Sizi neden gereyim ki?”

“Onu da bilecek olan sizsiniz.”

“Ayumi Haným bana inanmýyor musun?”

“Ýnanýyorum ama söylemek isteyip de, sanki tereddüt edermiþ gibi bir halinizin olduðunu da görüyorum.”

...

Devamý Var

...

Ant-150515