Kurudu kaldı elimde kuruyan her şey
gibi zaman
Yeşerecek elimde kalanlar zaman
vermiyor aman
Peşinde koştukça benden hızlı kaçıyor
bu zaman
Yakalamam gerekiyor boşa geçecek
bunca zaman
Kuşlar bile uçmuyor zamanın içinde
dondu bekler beni
Zehirli fikirler sarmış zamanı
kökünde kesmem gerekir seni
Oyup durma zamanı fikirsiz
sarmaşıklar zaman yok oluyor ani
Yakalamam gerekiyor boşa geçecek
bunca zaman
Ararım vicdanı zamanın içinde hapis
kalmış nerede hani
Gölge gibi gezersin sokakları
görünsene durmasana hadi
Kör gözler seni bekler dokun sana
gönüllere vicdan diril sene yani
Dokunman gerekiyor bedene yoksa boşa
geçecek bunca zaman
Dünden umutların kurumuş dallarına
dokun vicdan,
Umudun yüzüne bakarak
Şimşek gibi fikirsizlik yıkıyor umudu,
durma koşsana kuruyan umutsuzluk dalına
Dokun merhametle aksın gözyaşları
yürekte,
yeniden diriliş için umutsuzluğu yeşertsin
Dokunman gerekiyor bedene,
yoksa boşa geçecek bunca zaman
Mehmet Aluç (Kul Mehmet)