Tüm þarkýlar öksüz. Þiirler hicap yüklü. Edimler çok sýradan ve düþler kýrýlgan.

Yaftalanmýþ benlikler peyda oldukça þeytanýn haznesinde saklý o kýrýntýlar her daim muktedir olmaya devam edecek ve derken öbek öbek kýyýmlar.

Notalar da kayýp hayatlar kadar asýlsýz hatta yeknesak. Tekerrür ederken o nizam yüklü ve eþkâlsiz aþklar hepten yitip gitti kadýn kokan mutfaklar.

Ellerinde bir heybe, kýrýlgan yürekler nasýl da çýðlýk çýðlýða.

Siper etmiþ iken kendini asýlsýz ve kâfir söylence saðanaðýna ve kerelerce ölmekte üstelik. Ve ayný devinim tüm kurallar hepten yok sayýlmýþ. Ruha pelesenk olsa da gözyaþlarý yordanacak hiçbir þey kalmadý artýk. Ne tek bir açýklamasý var ne de lüzumu. Denemekse kaçýncý seyri ayný hikâyenin.

Hikâyede hep ayný kurgu ve ayný týný: Sevgi her daim galip ve mutlu son.

Önce hüzün balçýðý, kýrýlgan bir sevda ve maðlup gelen kötülük.

Bu yüzden belki de avutuyoruz kendimizi ait olmadýðýmýz hikâye kahramanlarý ile. Çizilen tabloyu uyarlýyoruz gerçek hayata. Kötü hep kötü kalmaya mahkûm ve hayat senaryosunda kaçak göçek yaþýyoruz elimizde bir kalem defalarca resmediyoruz: Bacasý tüten bir ev, sayýsýz çocuk ve kalabalýk, mutlu aileler. Dünyanýn kuralý besbelli: Sev ve sorma da.

Sus ve itaat et.

Sadece emek harca bil ki…

Kurgulamak ne kolay oysa hatta görmezden gelip ayný teraneye ortak olmak. Ola ki bir farkýnýz var ya da aykýrý bir hayaliniz mahkûmsunuz örselenmeye ve didiklerken insanlar o asýlsýz söylencelerle bir o kadar ahkâm keserken.

Yap, iþlet ve devret. Ne kolay deðil mi gerçek hayata uyarlamak tüm o kurallarý. Ne de olsa kurallar yeknesak ve bir bir itaat etmek durumundasýnýz. Sevmeden sevdiðine inandýrýldýðýnýz kadýnlar ve adamlar hatta üçüncü cinsiyeti ile ahkâm kesen insan ötesi varlýklar.

Sevip sevdiðine açýlamayan sefil âþýklar. Sevse bile gizledikleri o asil duygu ne de olsa yoldan çýkmýþ bir kez. Ne mi? Ne deðil ki yoldan çýkmayan.

Detaylarýn boðuculuðunda hesap verdiðiniz her kim ise ne de olsa herkes kendini yetkili merci sanmakta.

Neden, diye sormayý býrakmanýn zamaný geldi de geçiyor. Hadi, siz de oynayýn oyunu kurallarýna baðlý kalýp ve sadece sallayýn baþýnýzý.

Nüktedan iken tüm o ýssýzlýk ve yadigâr iken miras öðretiler sadece tutsaksýnýz belki de tek galip görünenin çok ötesinde.

Çýldýrmýþ hikâye adamlarý nasýl da nazenin varlýklarý ile sýrnaþan aþk’ý var iken yok kýlmakta.

Sevginin çöreklendiði yürekler tüm edilgenliði ile saf tutmakta hayat denen sahnenin tam da ortasýnda oysaki açýða çýkmadý henüz gecenin karanlýðý. Her karanlýk aslýnda bir kurtuluþ ki her kurtuluþ iken yeniden doðduðumuzu müjdeleyen neden o zaman bunca tedirginlik hele ki o bitimsiz öfke ile birbirini çimdikleyen ruhlar ve haykýrmakta iken avaz avaz:’’Sadece ben ve sadece bana.’’

Neyi ne için paylaþamýyor da bu denli kirlendik. Damýtýlan hislerimizde kalburüstü sevdalar saklýyoruz aslýnda. Aslýnda tek bir detayda gizli içsel yolculuðumuz ve sadece tek bir edimde. Açtýðýmýz kucakta kucaklanmayý bekleyen sevgi maðdurlarý kadar yüreðe dokunan ne olabilir ki…

Bu kadar kolay aslýnda karayý pembe yapmak ve karanlýðý yok kýlmak sevgiyi var ederken. Gizemi aþkýn ve frekansý yüreðin hatta tek bir sözcük belki sýradan bir var oluþ kadar týnýsý nasýl da ahenkli biz duyumsamayý reddederken.

Uyurgezer sevdalar aslýnda o çalýntý hayatlarýn miracý. Bir edim belki de o yeknesak aþklar bizler vara yoða gülüp geçerken. Çiçekler hepten solgun yürekler zaten yitik ve tek bir hecede gizli evrenin aslý. Yalnýzlýðý yok kýlan, güne hürmeten tüm yaftalanmaya direnen ve asaleti ruhta gizli.