Çocukluðunun sallantýlý ve kayýp dünyasýndan çýktý yola. Yol bildiði o patavatsýz sarmalýn tek izlek olduðu randýmaný düþük bir hayalin pençelerini geçirdiði karanlýk gece… Gizemin buðusu, aþkýn yok oluþu, öfkenin edimindeki son bir kare belki de aslolanýn bir yanýlsamadan ibaret olduðu.

Karanlýktý sarnýcý ve yitik düþleri idi kayboluþunun var oluþa odaklandýðý o nirengi noktasý.

Bir kadýn yüreðinin nazenin çýrpýnýþý adamýn görmekten hicap edip de uzaðýnda duramadýðý.

Ve bir erkeðin dirayetsizliði kadýnýn yüreðine pelesenk ettiði.

Kývrýmlarýnda bu iki farklý mizacýn tek düze yankýsýydý aslýnda yakýnlýðý uzak kýlan, uzaklarý aðýr çekimde ayaklarýnýn dibine seren.

Bir marifetmiþçesine yaftalamaksa aþký kör kütük âþýk belledikleri o mizansenin gizemindeki tüm tutarsýzlýk kadar sýra dýþýydý birbirlerine yaþattýklarý: Ne kaçan vardý ne kovalanan. Ne kayýp vardý ne de yitik bir sýradanlýk. Tam aksine asla var olmamýþ bir kývamdý bir türlü tutturulamayan.

Hayalindeki okuldu öðretmenlik mesleðinin dönüm noktasýnda tüm ömrünü adayacaðý. Hayalindeki o devinim idi iþte karþýsýnda hazýr olda bekleyen. Bir terk ediþin ardýnda sunumu idi özlemin sona erdiði.

Bir umudun yeþerip kývançla doldururken yüreði bir kesintinin asla sekte vurma ihtimalinin olmadýðý. Bir tümsek, bir yokuþ belki sonun baþlangýcý belki de baþý olmayan bir hikâyenin o gizli kahramaný. Bir çantanýn asýlý olduðu sýrtýnda ve taþýdýðý o yükü görmezden gelme telaþý ile düþmekti yola aslýnda onu yaþatan. Gitmek sadece gitmek ve sadece menzile odaklanýp gözünü karatýp hayalini gerçek kýlmak.

Mekân, kurgulanmýþ senaryonun tozunu attýðý tek gerçekti. Zamandý þansýný zorlayan ve koþullardý gidiþatý tetikleyen öðretmen kimliði ile boy göstermiþti bir kez ve tüm asaleti sadece yürekte saklý kalmayýp sözlerine de yansýyordu. Bakýþlarýndaki þefkatti belki de onu diðerlerinden ayýran.

Bir kýsraktý kader her an tökezleme tehdidinin ihtimal dâhilinde olduðu. Koþullarýn nüktedanlýðý kadar þakacý olmasaydý keþke duygular.

Kadýnýn gözlerindeki hüzün esir alsa da adamý bunu kendine dahi itiraf edemiyordu. Ama itiraf ettiði tek bir þey vardý: Hayalindeki imge idi karþýsýnda duran üstelik tüm gerçekliði ile. Ýlk kez aþkýn var oluþunu sorgulamýyordu ve býrakmýþtý kendini duygularý ile zihni ilk kez uyum içerisindeyken.

Sunumu ne laçkaydý ne sýra dýþý bilakis o olaðanüstülük ezik bir iyi niyetle kadýnýn ayaklarýnýn altýnda ahenkli bir þarký gibi süzülüyordu.

Bir þekilde ifa etmeliydi ama ifþa etmeden teslimiyetini. Belki bir ilkti onun için belli ki son da olacaktý. Ýsmi olmayan bir hikâye iken iki kiþilik bir dünyaya giden bir teslimiyet miydi de yoksa gerçeðin ilk kez çarpýtýlmayacaðý.

Aceleci oldukça fevri hatta tahakkümperver…

Sýfatlarýna eklediði tüm bu nitelik erbabý yetileri ile göze aldý reddedilme olasýlýðýný. Ýhtimalleri hep yok saymýþ biri için bu da yine bir ilkti. Nesi yanlýþtý da geri duracaktý. Öyle ya, tanýdýðý tüm kadýnlar hep hürmet etmiþti bu para babasýna. Koskoca bir servetin tek varisi, hatýrý sayýlýr bir meblaðýnýn tek maliki.

Sürecin iþleyiþi adama göre normal olsa da tanýmsýz bir duygunun kefaretini ödemek hiç mi hiç ona göre deðildi.

Kadýna göre ise; tablodaki tek çizim hayalindeki mesleðin içindeki aþk’ý tetikleyen çaðrýsýydý. Lakin bilindik beþeri bir aþk deðildi bu. Ýzafi olsa da tüm bulgular tek aþk’ý öðretmenliðini idame ettireceði bir boyuttu ki zamaný ve mekâný olmayan bu boyutta tek edilgen dürtü ancak mutlak bir önyargý olabilirdi: Asla engellenmediði ve mesleðini icra edeceði. Aþk’ý sadece öðretme arzusuydu zira öðrencilerine sunacaðý bir bileþke vardý içinde saklý: Tüm donanýmý ve ruhu ile hazýrdý mesleði uðruna dünyalarý görmezden gelip ideallerini gerçek kýlacaðý. Dünyasý tekildi ve basite indirgenmeyecek bir mahiyette kariyerine odaklý bir izdüþümü idi tüm arayýþý.

Çok denemiþti þansýný çok da zorlamýþtý þartlarý. Ürkek bir ceylanýn avcýlardan kaçtýðý gibi hayatýn tüm acýmasýzlýklarýna siper etmiþti ideallerini. Aþk’ýn týnýsý sadece þarkýlarýn girizgâhýnda haykýrýyordu o muðlak týnýyý. Tek kiþiye duyacaðý aþkýn çok ötesinde bir aþk iken hücrelerini çoðaltan ne çaldýrdý ne de kendi elleriyle çalardý düþlerini. Tek kiþiye duyacaðý aþk yetersi kalýrdý içindeki hazineyi bir ganimet bilmiþçesine. Bu yüzden adamýn pervasýzlýðý hatta patavatsýzlýðý sýrýtmýþtý gözüne. Þartlarýn o izafi varoluþu aslýnda yokuþa sürmekteydi kadýný. Arayýþýný hep sorgulamýþtý ve sorgulanmýþtý da bu yüzden böylesine düþkündü baðýmsýzlýðýna.

Adama göre her þey normaldi ve olmasý gerektiði gibi idi:’’Zengindi, güçlü, yakýþýklý ve tek eksiði…’’

Hicap edilesi bir kýrgýnlýk belki öfke belki anlaþýlamama kaygýsý esir almýþken genç öðretmeni biliyordu ki adamýn varlýðý onun için bir tehditti hatta bir tehlike her ne kadar yanýldýðýný seneler sonra anlayacak olsa da.

Ortada tek yanlýþ yoktu ama zamanlama idi tek yanlýþ olan. Ne aþk’ýn sýrasýydý ne de bir birlikteliðin üstelik mesleðine ihanet olurdu. Yolun çok baþýndaydý ve yürüyeceði bu yolda ikinci bir kiþiye asla yer yoktu.

Biri aþk’ýn malikini arýyordu diðeri kayýp benliðini.

Biri sahiplenmek istiyordu diðeri sevgisini çoðaltmak.

Biri sadece bireydi diðeri sahipsiz bir ruh.

Biri aþk’a baðýmlýydý diðeri mesleðine aþk ile baðlý.

Farklý coðrafyalarýn aykýrý birlikteliklerinin ne zamanýydý ne de yeri. Kendi hayatýna dahi sahip çýkamazken bir diðerinin hayatýný darmaduman edemezdi ki etmemeliydi de. Ve etmedi.

Mademki yetkili merci idi kurum sahibi adam tek bir sözü yeterdi genç öðretmenin görevine baþlamadan iþ akdini sonlandýrmak için. Ýstemsiz olsa da mecbur kýlýndýðý bu iki kiþilik dünya için henüz hazýr deðildi hele ki henüz kendi düzenini oturtamamýþken.

Zaten geriye bakýp oldukça zaman kaybetmiþti hele ki þeytana pabucunu ters giydirecek bir yapýya da sahip deðildi bu yüzden oyalamak ya da oyalanmak harcý deðildi asla.

Usulca býraktý istifa dilekçesini adamýn önüne yüzüne dahi bakmadan. Hiçbir sebep de sunmamýþtý gidiþine dair. Ve kapattý kapýyý ardýndan. Ne adam tek bir soru sordu ne de veda ettiler birbirlerine.

Tanýþýklýðý olmayan iki yabancýymýþçasýna son noktayý koymuþtu sadece ve bir kez dahi sorgulamadý kendini her ne kadar zaman zaman aklýna düþüp içi acýsa da.