Rütbesini söktüm düþlerin:

Bin bir eda belki ki kof

Ruh denen barýnak.

Asýlsýz, meskensiz týnýsý.

Tanýmsýz bir mýsrayý

Yastýk bellemiþçesine seyrindeyim

Uçuþan saçlarým hece yüklü çýðlýklarla tek yürek.

Aslý astarý olmayan belki de sýra dýþý.

Hükümran sofrasýnda yoðun bir sýzý,

Derin bir yanýlgý

Silik ruhlarýn telaffuzunda

Yeknesak tüm edim

Atýfta bulunduðun ne ise.

Karýþtýrdým kelimeleri

Ekledim üç beþ kayýp düþü,

Alabildiðine muðlâk ve menfi

Bir ömrün satýr arasý.

Bir kelamda saklý tüm gizem

Koruk acýlarýnda hükmeden

Adý devran nüfuzu asýlsýz

Ne çok izlek bir ölünün ardýndan

Kýrýk hecelerin tekerrüründe dil yarasý.

Noktasý virgülüne kadar sahici imgeler:

Sessizlikten ibaret yeryüzü

Sakil varlýklarý ile gece bekçileri

Suratlarýnda silik görünmez birkaç gölge.

Sevgiyi çaðýrmýþtým oysa baþucuma:

Hani olur da dokunur ruhuma.

Basit bir edim hepi topu

Neredesin ey beyhude, debdebeli çiçeklerim,

Kuruttuðum gönül bahçesinde.