Kristal avizeler asıyorum 

’gök’ yüzüne, her rüzgarda hışıltı sesleri, yorgun

şeraresi şırıldamakta sarımsı şafakların,

işe gitmekten yorulan okul kızları

içine çekiyor angarya hizmetleri

tarlalarda yaban otlarını çapalamayı öğrenmeli

oğlanlara metupyazmayı öğrenmekten evvel

’gök’ yüzün, kızım, güzaf 

tavşan yürekli sezgilerimle

saplanıyor içime, acıyorum...

kendimi hiç sevmiyorum!

rengim değişken peygamber böceği gibi

rengim utanıyor, kap kara karşında 

renklere boyuyorum rengimi tuvallerimde

yok edilemezken enerjin ellerimde rengim kristal, ışıl ışıl,

rengim balgamtaşı

değersiz harflere yazılı varlığını tarlada, ahırda

değersizleştiriyorum hizmetlerinden

belki de kendimi...

kendimi hiç sevmiyorum!


yarım bir türkü çığırdı

bağlamam dün gece

senin adın üzerine

sesim detone

sesim akort tutmuyor

yüreğime ’gök’ yüzünü aldım

topal kalmış duygularının

as kristal avizemin ışıltısına

çapadan sonra gel,

kirlenelim...

kendimi hiç sevmiyorum!

çürütüyor tenimi yaban otları...

( Kendimi Hiç Sevmiyorum... başlıklı yazı AliKemal tarafından 27.08.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.