‘’Öyle seveceksin ki korkular senden sevmeyi öðrenecek;

Vicdan, onur en büyük kalen olacak ‘’  

 Yaþam serüvenimin kýlavuzu,

Sensizliðinde daha çok senli

Daðlara kaçýþlarým,

Sana gelir, dokunur gibi,

Ýçsel eylemselliðim çocukluktan kalan…

 Ayakkabýlarýn eskimesin diye

Çamur taþ diken demeden

Kilometrelerce ayaklarýna kýyan,

Köyünün ilk okuru

Köy Enstitüsü’nün aydýnlýðýný

Onurlu emeðin tadýný tattýran babam…

 ‘’Yaþlý, çocuk, dil, rengin dokusuna

Bir ilmek, bir damla vur ama aþkla.''

Var oluþ,

Kendini yok sayýp, nefeslenen zamana

Sýnýrsýz gök kuþaðý düþürmektir’’

………………………………………….

 Sesler, topraðýn çýðlýðý þimdi

Ninnisiz kalan fidanlarýna

Analar gömülürken

Kalem, delik deþik

Öðretiler burçlardan düþerken

Ýnsan olduðumun utancýný yaþýyorum

Ýnsanlýktan istifa ediyorum.

 Ýnsanýn insaný yediði tarih yazýlýyor

Gökyüzünü içiyorum her gün,

Uyanýnca yok olacaðýna inandýðým

Rüyanýn

Gemisinden balonlar salýyorum, maviliðe

( 27 Temmuz 15)