Pelte olmuþ vücudu bir yanda ruhani gerginliði en üst safhadaydý. Döþeyeceði kadar döþemiþti gönül dergâhýný konuk ederken huzuru ve iþtihayý zaman zaman yine de sefil nefsi darmaduman etmiþti göðüs çeperi daralýrken o boyutsuz sýkýntý ile.

Kanýksadýðý terimlerdi baþ tacý yaptýðý koruduðu ilkelerdi asayiþin berkemal kýlýndýðý ve o katsayý idi iþkillendirdiklerinin konuþlandýrdýðý.

Hoþ bir enstantane  eþlik etti adamýn o garip mizacýna. Ayaklarý yerden kesildi devinirken zaman ve mekân.

Süklüm püklüm addettiði o sýradanlýk yerleþti zihninin kuytularýna. Derinden gelen ses çaðýrýyordu biteviye.

‘’Yine mi baþladý?’’ demeye kalmadý çalan kapý zili ile döndü anlýk boyutta çakýlmýþ olduðu eksenine. Umarsýzca göz gezdirdi çevresine. Neye delalet olabilirdi ki tek kiþilik sýðýnaðýnýn iþgali? Açmamalýydý kapýyý ve ellerini sokup cebine tek ayaðýnýn üzerinde daire çizdi mahal vermemek adýna belki de o adlandýramadýðý korkuya.

‘’Git baþýmdan’’ dememek için zor tutuyordu kendini.

O keskin koku geldi burnuna: O tanýmsýz varlýðý nakþeden belki de hâkim kýlarken üstünlüðünü. Tartýþýlmazdý doðrusu üstünlük derecesine tekabül eden o þatafat. Mimlenmemiþti henüz ve pes de etmemiþti.

Týrnaklarýyla kazýdýðý onca umut ekini boþ vermiþliðin maharet sayýlmadýðý belki de ne ise tahayyül ettiði…

Suskunluðunu korumaktý önem arz eden hele ki dünden sonra.

Kanatsýz bir kuþun kursaðýnda takýlý kalmýþ o soluðu tanýþtýrmak evrenle ve boðazýna sarýlýp kerelerce kesmek soluðunu günün kerameti iken belki de saf tuttuðu kýyýsýnda.

Ýrkildi aniden. Yuvarlanan topa bakýp kala kaldý. Olacak iþ miydi þimdi topun menziline denk düþmesi?

Telaþlandý, seðirtti banyoya. Yetmedi daldý mutfak kapýsýndan. Ne tek bir ses ne tek bir edim.

Soluklandý koridorun bitiminde ve yeniden mesken tuttu banyoyu yüzüne avuç avuç su serperken kendini bulduðu. Gayri ihtiyari gözüne iliþen o görüntü korkuttu adamý. Aynada gördüðüne öylesine yabancýydý ki. Yabancýya ne gibi bir tepki vermesi gerektiðini bilmiyordu ayrýca. Daha doðrusu bir tepki verip vermemesi konusunda tereddütleri vardý.

Kapý vurulunca irkildi bir kez daha.

‘’Kýrýk bir kalpten daha kötü ne olabilir?’’ diye geçirdi içinden.

‘’Ölü iki kalp belki de…’’ demesine kalmadý ki sokak kapýsýnýn açýlýrken çýkarttýðý o gýcýrtýyý duydu.

Ne sese vakýftý ne de gördüklerine.

Göz göze geldi kendisiyle: Ne ilk ne de son!

Omzuna uzanan bir elle irkildi. Lakin arkasýna dönüp baktýðýnda kimseyle karþýlaþmamasý daha da tedirgin etti. Yine de konuþtu görünmeyen elin sahibi ile:

‘’Korkma benden. Mademki pazarlýðýmýzý en baþtan yaptýk…’’

‘’Vazgeçtim’’ dedi adam usulca.

‘’Kaçarýn yok’’ dedi varlýksýzlýðýn maliki.

‘’Hazýr deðilim.’’

‘’Ya sen ya çocuk.’’

‘’Bunu kendime yapamam.’’

‘’Karýn doðumhaneye girdi bile.’’

‘’Korkuyorum.’’

‘’O zaman bir ömür vicdan azabýyla yaþayacaksýn.’’

‘’Ne kadar sürem var?’’

‘’Sadece beþ dakika.’’

‘’Ya sonra?’’

‘’hiçbir þey hissetmeyeceksin. Lakin…’’

‘’Lakin ne?’’

‘’Karýn ve çocuðun saðlýklý ve uzun bir hayat sürecek.’’

‘’Bensiz.’’

‘’Evet, sensiz.’’

‘’Korkuyorum…’’

‘’Ecele faydasý olsa keþke korkunun.’’

‘’Ne kadar vaktim kaldý?’’

‘’Üç dakika. Elini çabuk tut. Kanamasý var karýnýn.’’

‘’Git.’’

Kapýnýn çarpmasý, duyulan tek el silah sesi ve çalan telefon sadece eþgüdümlü bir farkýndalýk yaratýyordu ayný ana denk düþerken.

Telesekreter devreye girmiþti bile: ‘’Müjde, bir oðlun oldu. Karýn da oðlun da çok saðlýklýlar. Orada mýsýn?’’

Kapýnýn kapanmasý ve telefonun hattan düþmesine müteakip sessizlik hâkimdi eve hem de kadim bir sessizlik. O melun koku kaybolmuþtu lakin daha da keskin bir koku sarmýþtý etrafý. Ölüm ve yaþamýn iþ birlikteliði adamýn altýna imza attýðý o sözleþmenin yürürlüðe girmesiyle bir kez daha yapmýþtý yapacaðýný. Ne ilk ne de son olacaktý üstelik insanoðlunun þeytanla yaptýðý akýllara durgunluk veren pazarlýðý.