Çiðdem gözlerini Selçuk’tan ayýrmýyordu. Bedeni alevin raksý gibi kývrýlýyordu. Otururken bacaklarýnýn görünen bölümüne özellikle dikkat çekecek hareketler yapmýþtý. Selçuk, yakaran bakýþýyla “Avuçlarýnýn arasýna al beni!” diyen bir kuþ görüyordu karþýsýnda adeta.
 
Selçuk kendini hiç bu kadar aptal ve çaresiz hissetmemiþti. Çiðdem’e dokunamazdý. O’na, “Sen benim namusumsun. Bana aitsin.” diye sarýlan bir kocasý vardý. Týpký kendisinin de eþine sarýldýðý gibi… Üstelik Aydýn kendisinin de samimi arkadaþýydý. Þu an o iki masum insan yataklarýnda yatarken, Selçuk ve Çiðdem þeytanýn insan kýlýðýna bürünmüþ halleri miydi?  
 
Derin bir “Off!” çekti içinden. Ýzin vermemeliydi bu durumun daha da ilerlemesine. Yerinden kalktý birden…
 
-Pardon! Lavaboya gitmem lazým.
 
Kaçmak istiyordu odadan. Nasýl karþý koyabilirdi ki bu güzelliðe? Bedeni kaskatýydý. Acýyla arzunun savaþýný yaþýyordu genç adam. Çeþmedeki su yüzünü, düþünceleri de beynini yýkýyordu adeta. Þu an burada olmasý da çözüm deðildi. Kapýyý açtýðýnda bir an önce tenine sahip olmak istediði kadýn karþýsýnda olacaktý. O da son noktayý koymak için sabýrsýzlýkla bekliyordu. Bir an önce sabahýn olmasýný ve bu odadan çýkmayý düþledi adam. Böylece masum insanlara ihanet etmemiþ olacklardý.
 
Kadýnýn alevle dansý devam ediyordu sandalye üzerinde. Selçuk’un lavaboyla sandalye arasýndaki üç adýmlýk alaný geçmesi aðýr çekim gibiydi. Vücudu kývrýlarak, “Hoþ geldin…” dedi arzuladýðý bedene.
 
Çiðdem ayaða kalktý, eliyle Selçuk’un yanaðýna dokundu.
 
-Seni arzuluyorum ve istiyorum Selçuk!
 
Kadýnýn aðzý gibi tüm bedeni de konuþuyordu. Hareket ettikçe bir kadýn kokusu yayýlýyordu odaya. Donuk bir sesle cevap verdi Selçuk:
 
-Hayýr Çiðdem! Bunu yapamam. Bize inanan iki güzel insan var. Zaten onlara yalan söyleyerek bir hata yaptýk. Bu hatayý arttýrýp uçuruma sürükleyemem. Kocan da arkadaþýmmýþ. Yapamam Çiðdem! Yapamam. Hiç karþýlaþmadýk sayalým.
 
Son kelimeler yalvaran bir ses tonuyla çýkmýþtý aðzýndan.
 
Çiðdem olduðu yerden kalkarken, ateþini diþilliðiyle tüm odaya yaydý. Kývrýlarak Selçuk’un yanýna oturdu ve ellerindeki alevi Selçuk’un bedeninde söndürmek istercesine dolaþtýrmaya baþladý. Selçuk göðsünün ucundan bir yýldýrým girmiþ gibi irkilerek sýçradý. Yeniliyordu kadýna. Canýný teslim eder gibiydi þu an. Azrail’in içinde dolaþtýðýný hissediyor, canýný almasý için yalvarýyordu.
 
Olanca gücünü topladý ve Çiðdem’i iteleyerek doðrulmaya çalýþtý. Çiðdem, bir kadýndan beklenmeyen güç ve davranýþ sergiliyordu. Saçlarýný bir yana toplayarak, elleriyle Selçuk’un ellerini kavramýþtý. Artýk soluklarý bile birbirine deðiyordu.
 
Selçuk, genç kadýnýn saçlarýndan kavrayarak kendine çekmemek için kendisiyle savaþýyordu. Vicdan azabýndan sýyrýlýp beynini ve bedenini rahatlatmasý an meselesiydi. Bunu fark ediyordu. Kadýnýn teni zehirli sarmaþýk gibiydi.
 
Selçuk bir anda gözlerinin önüne, Çiðdem’in kocasý Aydýn’ý getirdi. O adam inanmýþ, Çiðdem’i yollamýþtý. Kendi karýsý da öyleydi… Bu acý ihaneti bölüþen adam olmak istemiyordu. Tüm gücünü toplayarak elleriyle kavradý ve yana tarafa oturttu Çiðdem’i. Canýný yakmamaya özen gösteriyordu. O Aydýn’ýn karýsýydý ve canýný acýtmamalýydý. Doðruldu, eliyle saçlarýný düzeltti. Baþýný iki yana salladý…
 
-Yapamam Çiðdem! Yapamam! Yapamam! Anla beni artýk! Ýki masum insana bunu yapmaya hakkýmýz yok. Onlar bize inanýp bizi bekliyorlar. Yapamam! Sen kocaný sevmiyor musun? Ýçin sýzlamýyor mu? Neden bu arayýþ içindesin? Hadi… Gece güne kavuþacak. Sabahýn dördü! Vazgeç! Zorlama! Beni çok zor durumda býrakýyorsun; yapma lütfen!
 
Kadýn Selçuk’un sözleri karþýsýnda, kendini kamçýlanan at gibi hissetmiþ, daha hýrçýn hale gelmiþti. Elleriyle tekrar kavradý adamýn ellerini. Acayip bir güç oluþmuþtu. Selçuk’un mücadelesine karþý koyuyor, ýsrar ediyordu hareketleriyle. Adam karþýlýk vermeden acýlar içinde tepkisini sürdürmeye çalýþýyordu. Kendini tecavüze uðruyormuþ gibi hissetti bir an. Anlatsa kimse inanmazdý.
 
Çiðdem iyice azgýn bir kadýn hüviyetine bürünmüþtü. Burnundan sýk nefes alýp veriyordu.
 
Selçuk düþüncelerinden sýyrýlýp içindeki arzuyu dinlemeye baþlamýþtý. Kontrolünü dengede tutamýyor, beyni acý çekiyordu. Ne güzel seviþilirdi þu an… Bu arzu, bu ihtiras belki bir ömür bir daha kapýsýný çalmayacaktý. Olmalýydý, kadýna uymalýydý artýk.
 
Selçuk bir an dudaklarýný ve bedenini hissetmediðini fark etti. Uyuþmuþ muydu yoksa artýk vücudu pes mi etmiþti?
 
Çiðdem Selçuk’un karýsýna olan baðlýlýðýný kýskanmýþtý aslýnda. Bu gece birlikte olursa kendisine de sahip çýkardý bundan böyle. Üstüne düþerdi ve en önemlisi kýskanan bir erkeði olurdu. Tek eþli olmak saçmalýðý da neydi? Madem istiyorlardý birbirlerini, ne vardý bunda ki? Aykýrý deðildi Çiðdem’e göre. Kurallar olmamalýydý. Düþünceler özgürdü.