Bekârlýk sultanlýkmýþ, hýh! Kim demiþse onu halt etmiþ. Bekârlýk rezilliðin daniskasý hem de. Bunu daha önce de biliyorduk da fazla yalnýz kalmadýðýmýz için pek dillendirmiyorduk cesaret ile... Anlatacaklarýmý dinleyince siz de bana hak vereceksiniz...



Hanýmý gönderince kayýnvalideye haliyle oðlan ve ben evde bir baþýmýza geçinmeye ve hayata tutunmaya çalýþýyoruz en özgürcesine. Haným benim çok becerikli ve elli ayaklý olduðundan, bendeniz ne bulaþýk makinesine, ne çamaþýr makinesine, ne ütüye elimi de ayaðýmý da sürmem, hatta yanlarýnda bile geçmem/geçmezdim, ama gel gör ki o olmayýnca az buçuk onlarý da bilmek gerekiyormuþ. Sabah evden çýkýyoruz oðlan ile anca akþam saat yedi buçuk gibi ev de oluyoruz. Eve bir gelirsin, yemek masasýnýn üstünde dün yediðimiz yemeklerin tabaklarý ve üstünde onlarca sinek. Oðlan daha eve gelmemiþ. Hemen cepten telefona asýl. ''Oðlum niye tabaklara su geçirip de bulaþýk makinesine koymadýn yavrum?'' Oðlan'dan '' Kem küm ehem þey.'' gibi kelime ve cümle olarak anýlmayan bir kaç ünlemli söz dizisi.'' sinirlenirim epeyce ama ne fayda. Camý açarsýn ve sinekleri eþek cennetine ya da sinek cennetine göndermek için faaliyetlere baþlarsýn.



Yine Allah'ýn torbaya girmeyen bir baþka günü dehþet olaylar. Sabah kahvaltý etmiþiz bir gün öncesinde oðlan ile annesi yok ya, iyi beslensin diye eve iki üç çeþit reçel, tereyaðý, peynir, salam, ne ararsanýz almýþým, dolap dolu. Büyük bir mutluluk ile kapýyý açýp da mutfaða seðirtince, bir de ne görelim. Yerler de ben diyeyim beþ yüz siz deyin bin beþ yüz adet, diþili erkekli, çoluklu çocuklu, amca, dayý, yeðen karýncalar. Yediðimiz reçellere dikkat etmemiþ azýcýk yere damlatmýþýz, onlarda baþýna üþüþmüþler maaile. O anda tansiyon ve moral ters orantýlý, tansiyon yukarý, moral sýfýra doðru son sürat. Ne yapsam da bunlarý bir þekilde def etsem hem evden hem de hayatýmdan? Ya arkadaþ çok da severim aslýnda, baharda ve yaz aylarýnda üstlerine basmamak için büyük çaba harcarým, mübarek hayvanlardýr benim gözümde karýncalar. Kur'an da bile geçer Hazreti Süleyman'ýn ordusuna yol göstermiþlerdir. Aklýma da bir þeyler gelmiyor ki karýncalarý bertaraf etmek için neler yapýlacaðý.



Hemen telefon sarkýtýrým hanýma, hanýmdan akýl alalým bakalým. Lakin epey uðraþacaðýz bunlar ile öldürmek hiç aklýmýn ucundan geçmez evi istila etmiþ olsalar bile. Haným ''Elektrik süpürgesini al onun ile topla hepsini bir yere sonra da süpürgenin içini çýkarýp bahçeye silkelersin.'' dedi, ama içime kurt düþtü ''Ölmezler mi garipler?'' bir þeycik olmaz diye düþünüyorum. Haným da öyle dedi ''Bir iki tanesi ölse bile yine yaþar çoklarý'' O sýrada oðlanda eve gelince uðraþa uðraþa karýncalarý mutfaktan temizledik, temizlemesine ama hem canýmýz çýktý, hem de ter kýçýmýzdan çýktý. Rahat bir iki kilo vermiþizdir yarým saat kýrk beþ dakikada...



Bu arada günler geçiyor. Haliyle yaz aylarý her gün duþ alýyoruz oðlan ile, iç çamaþýrlarýmýz yavaþ yavaþ azalýyor. Hayýr, ben bilmiyorum çamaþýr makinesini çalýþtýrmayý diyelim, oðlanda öðrenmemiþ ki. Haným evdeyken bir tek onun söylediði, iþaret ettiði düðmeye basardým hepsi o, gerisi hikâye, masal artýk ne sayarsan say...



Balkona çýktýk akþam eve gelince, oðlan ile yemek yiyeceðiz. Baktým balkonda ki çiçekler boynunu bükmüþ. Oðlana döndüm ''Evlat çiçekler solmuþ gibi sanki sen sulamýyor musun bunlarý?'' þaþýrdý o da ''Yok ben sulamýyorum sen sulayacak idin ya baba.'' aksiliðe bak her þey peþ peþe geliyor. ''Ben de sen sulayacaktýn zannediyordum.'' Hýþýmla yerimden kalkar banyodan kovalara su doldurmaya giderim. Oðlana da sitem bombalarý gider.''Ah oðlum ah sen benden ben de senden bekliyorum bu iþleri, telef edecektik neredeyse çiçekleri, annen de gelince bizi telef eder hem vallahi hem de billahi.'' Allah'ýn iþi iþte tesadüf bu ya bir saat kadar sonrada haným telefondan arýyor bizi. Bir iki hoþ beþten sonra laf döner dolaþýr çiçeklere gelir.''Çiçeklerime iyi bakýyorsunuz deðil mi Ahmet, sen de Barýþ'da biraz unutkansýnýzdýr, unutmayýn sakýn benim çiçeklerimi sulamayý.'' Unutur muyuz hiç ne mümkün, çiçek sulamak hiç aklýmýzdan çýkmýyor. Külliyen yalan. Neredeyse elden çýkýyordu çiçekler fark etmesek. ''Tabi hatun tabi unutmak ne kelime, çiçeklerin de sana selamý var.''



Ev de yapýlacak her þeyi bilmesem de, bazý ufak tefek bildiklerimde var, kendime Türk Kahvesi yapmak gibi. Alýrsýn cezveyi Ahmet, suyunu koy, kahveyi boca et, iki tane þeker, kýsýk ateþte piþirmeye baþla bakalým. Hafifte karýþtýralým. O anda kapý çalar. Hay Allah kim ki akþam, akþam? Kahveyi ocakta býrakýp kapýya bakarým. Pazarlamacýlar gelmiþ. Atatürk rozeti, bir kaç kitap, arma, anahtarlýk. ''Yok, kardeþim ben de hepsi var.'' pazarlamacý inatçýdýr biraz. Ama ben de inadým. Hatta inatlaþtýðým zaman ''Ýnadým inat ...ýçým iki kanat.'' cümlesini de çok kurmuþumdur. O ýsrar eder satmak için. Ben de almamak için mücadele ederim. Neyse göndeririz arkadaþý, Mutfaða bir gelirim ki kahve taþmýþ. ''Hay ben senin pazarlamacý gibi.'' sonrasýný yazmýyorum terbiyem müsait olmadýðýndan...



Bir daha söylüyorum üstüne basa basa, lakin hayatýný bekâr olarak sürdüren arkadaþlarýmda bu laflarýma kesinlikle alýnmasýnlar. Ben beceriksiz bir bekâr olduðum için çoðu laflarda kendime gidiyor kendime. Benim için, bekârlýk sultanlýk filan deðil hem vallahi hem de billahi rezillik rezillik. Siz siz olun, hanýmlarýnýzýn kýymetini bilin derim. Allah onlarý baþýmýzdan eksik etmesin hiç bir zaman, yoksa nice olur halimiz nice olur...