* Giden Sevgiliye *

Bütün gece seni düþündü, uyuyamadý.
Sýk sýk kalktý pencereden içeri sýzan  mehtabýn ýþýðýna baktý.
Seher yýldýzý görünüyordu. Pencere açýktý. Gökyüzüne uzun uzun baktý,
ve parlayan yýldýzlarý tanýmaya çalýþtý. Birden kafasýný avuçlarýnýn içine aldý.
Giden sevgiliyi düþündü. Saat üçe yaklaþýyordu hâlâ kapýnýn zilini bekliyordu.
Oysa onu mutfak penceresinin önünde geçerek, giriþ kapýsýna gelmesini,
ne çok istiyordu. Bir ara kalktý yatak odasýna girdi. Zeki Müren'den bir þarký dinlemesini
öylesine istiyordu ki, bu gecikmenin nedenine hiç bir anlam veremiyordu.
Ah ilk gözyaþým, ilk sevdam nerede kaldýn, sen gelmeden gözlerime uyku girmiyor.
Yatakta döndükçe her geçen saniye bir diken olup batýyor tenime.
O kör olasý fantazi düþünceler, seni senden çýkartalý evimizin, sevgimizin huzuru kaçtý.
Seni bir kez de olsa evden ayrýldýðýný görmek yerine ölmeyi tercih edeceðimi nereden bileceksiniz. Sen benden gizlediklerini ne kadar saklarsan sakla, ben içinizdekini,
hissederim diyordu. Her þeye raðmen  o giden sevgiliyi seviyordu.
Bilmem ki dedi. Hangi derdimi anlatayým? Hangi ihanetini gizleyeyim?
Tam da her þey yoluna giereken, çekip gittin. içimdeki yangýnlar alev alev,
kime sýðýnsam, kime içimi açsam olumsuzluklara serilip, düþlerden sýyrýlýrken...
öyle çok aðladým ki. Çocukca bir yalnýzlýkla. Ne giden sevgili geri döndü,
ne de ben, ben oldum. Aðladým. korkuyla, sitemle.
Senin dolaþtýðýn sokaklarda
ne gökyüzünde bulut kalmýþ 
ne kadehlerde Ege mavisi
öfkesi uzun dalgalarla boðuþan güzel
bunca hüznü niçin býraktýn,
dönde bak!
 martýlar devam ediyor uçmaya
bunu dalgalarýn hýþýrtýsýndan anladým
sen gittin, ben hâlâ
denizin kýyýsýnda gölgeni arýyorum.



Nuri   Daðdelen
Özdere/Ýzmir