Anneme...
Anneme...
Üzerine örtülmüş toprağın, renga renk üzerinde yeşermiş çiçeklerin,
Beni mutlu eden tek senin oradaki varlığın olmasada ,
Kabrini görmem bana yettide artı da..
Bir tek seninle mutlu oldum o kocaman iznimde anne,
Değilse senin kabrini görmeseydim, nasıl giderirdim sana olan hasretimi ,
Sana olan özlemimi anne...
Bak kızın geldi senin için taaa uzak gürbet diyarlarından,
Bir nebzede sana yakınlaşmak için, bana bunu çok görme anne..
Taşına elimi sürdüm , toprağına yüzümü sürdüm, bir nebzede olsa sana karşı..
Özlem duygularımı giderdim , seni görmesemde, sana sarılmasamda,
Biliyordum senin bedeninin o kara topraklar altında olduğunu,
Gel görki elden bir şey gelmiyor orada çaresizlikten anne ...
Sadece benim payıma düşen orada sana yaptığım dualarım ...
Akıttığım göz yaşlarımla oldu ,
Ben sadece kendimi öylece itna ettim seni görmesemde,
Görmüş kabül ettim içim yanarak...
Ayaklarım bir ileri bir geri gitti aklım gitmişti sanki bedenimden ,
Kabriyin bir aşağısındada babamı komuşlar..
Acaba? Annemi bırakıyım, babamamı gideyim
Veyahutta babamı bırakıyım, annememi gideyim diyerek,
Terettütler içinde geçti kabriniz başında benim isyanlarım...
Tamamen orada her şeyden geçiyorsun bedenen,
Dünya malı dünyada kalır diyerek..
Sizleride öylece yerin yedi kat dibinde
Cansız bedenlerinizi bile göremezken ?..
Bu feryat bu zülum niye insan oğullarında!
isyanlarımında bini bin paraydı açıkcası,
Göz yaşlarım akarken kendimi kaybetmişim..
Ha bire emmimlerin gelinide beni fotoğraflamış!
Gözüme hiç bir nesneler gözükmemişti orada,
Sadece sizlerin ruhlarıyla benim özlem duyduğum hesaplamalarımı,
Orada yaşıyordum dolu dolu, dünya umurumdamıydı bir sorsanız...
Çünkü inanmıyorum hala senin yokluğuna ben..
Seni canlı bırakmıştım bu dünyadayken...
Oysa sen beni beklemeden öbür dünyana geçmişin..
Ben senin hani hasretindindim!..
Hani çok özledim kızım ne zaman geleceğin demiştin? ...
Hep yollarımı bekliyordun Annem..
Bende sana söz vermiştim geleceğim anne demiştim,
Ben tarihini seçtimde sen benim geleceğim tarihi beklemeden,
Erkenden, yerin yedi kat tabanını göç eylersin Annem ...
Şu kızını beklemeden nasılda eceline hevesliymişinki,
Arkanda bıraktıklarını çok acı içinde bıraktın..
Annem halende senin yerin bizim içimizde, bize derin bir yara açtın!..
Senin yokluğunla yüreğimiz kavruluyor Anne, Annem...
İyiki bizi dünyaya sundun, değilse bizi kim sunardı dünyaya anne,
Bizler senin canın, nacizade bedenin anne, Annem canımın içisin,
Seni her anında unutmayacağım, çünkü ben senin bedenin,
Sen bende ben gibi yaşayacaksın annem...
Sana ne desem kelimer kafiyesiz kalır,
Sana sözcüklerle seslenmek tek yetindigim ama..
Ben sana gelen gerçeğinimde, seni anlıyorum da ..
Sen gelmeyen yere göç eylersin..
Kabrinde rahat uyu , mekanın cennet olsun Annem..
Annelerin en kıymetlisisin biricik meleğimsin annemmmm....
Dönüş
Korkmaz
21.07.2015.. Wederath... Bernkastell-Kues,dan....
(
Anneme... başlıklı yazı
Mosell 07 tarafından
21.07.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.
