Ben hayatýmda hiç, bir þeyi bilmem kaç kere yaparsam bilmem kaç tane sevap alýrým gibi dualardan okumadým. Niye bilmem, okumadým iþte. Sanýyorum derdim sevap almak deðildi. Bonus toplar gibi, þu gece daha çok sevap, þunu þu kadar söylersen þehit sevabý vs gibi þeyler bana hiç samimi gelmedi. Ýçim bir ses veriyordu, ben de onu dinliyordum. Allah hep güzeli isterdi fakat güzeli yapmak için Allah’ýn bir kulu olmak yetmez miydi? Cama gelen bir kuþa yem verirken bile sadece sevabý düþünmek benim ruhuma uymadý. Ben çoðu kez yaptýktan sonra, aslýnda bu güzel bir davranýþ,belki bunu yaptým diye Allah yüzüme bakar dedim kendi kendime; güzel bir davranýþ ya da sevap diye yapmadým hiç. Fakat güzel olan þeyler öyle apaçýktý ki. Bacaðýna sürtünen bir aç kedi, elini sana açmýþ bir çocuk… Ben zaten elini açmýþ bir çocukta, Beren’in onlarca oyuncaðý, yediði çeþit çeþit yemeðin aklýmda belirmesiyle yeterince eziliyor, utanýyordum; tüm bunlarý düþünürken 350 sevap gibi þeyler bana kendimi yalancý gibi hissettiriyordu sanýrým. Bunu yapmak zaten boynumun borcu deðil miydi?

Kadir gecesi için Kuran’da, Ramazan ayýnýn son on gününde arayýnýz deniyor. Ýþte o son on gün içindeyiz. Sevaptan anladýðým Allah’ýn benimle gurur duymasýdýr. Daha öte cennet mi var? Seninle gurur duyan Allah’ýn, senin huzurla sonsuzlukta yaþayacaðýn bir cennet yaratmasý zaten basit bir olaydýr. Sen kendini sevdirdikten sonra elbet gidersin oraya. Ya da tam tersine…

Diyanet bir tarih belirleyip, Kadir gecesi bu gece diyor. Bakýyorum yüzlerce insan sadece o gece müthiþ bir heyecanla ibadette. Belirlenen bir gecede ibadet edilmesinin bir zararý yok elbette fakat Kuran bile son on günde arayýnýz diyor. Ýþte o on gün.

Sevabýný geçtim, eðer þükredeceksek, teþekkür edeceksek, hastalarýmýz var, evlatlarýmýz var, isteyeceksek, yalvaracaksak iþte o þahane on gün.

Allah, Kadir gecesi Ramazan ayýnýn 27. gecesidir diyebilecekken, son on günde arayýnýz diyorsa vardýr bir hikmeti. Belki samimiyetimizi, imanýmýzý, inancýmýzý, tevekkülümüzü test ediyordur.

Bir bonusa kilitlenmeden, þu son on günden birinin gecelerin en hayýrlýsý olduðunu hissederek edilen ufacýk bir duanýn bile güzelliði, Allah’ýn bize þah damarýmýzdan daha yakýn olduðu kadar nettir.

Allah öyle büyüktür ki belki sana, son on gününde açtýðýn elin ve imanýn için her geceyi Kadir gecesi sayar, belki sadece bir geceye odaklandýðýn için sabaha kadar ettiðin zikri, ibadeti samimiyetsiz bulur.

Ýnanç çok baþka bir þeydir. Allah ile kul arasýndadýr. Pazarlýk gözetmez. Þu olursa bu olur gibi reçeteler gözetmez. Samimiyet gözetir, içtenlik gözetir. Sen günde beþ vakit, aslýnda ne dediðini bile anlamadýðýn ve motomot dualarýný okuyup, namaz kýlarken, bir yandan akþama ne yemek yapacaðýný planlarsýn. Namaz kýlan birkaç kiþiye sordum, ‘subhane rabbiyel ala’ ne demek diye, anlamýný bilen yok. Esasen illa bilmene de gerek yok ama bir yanda 2 rekat þükür namazý kýlarken, Allah’ý zikretmekten ve aðlamaktan secdeden kalkamayan var.

Kibirinizi iletimden uzak tutun.

Allah yarattýðýný bilmez mi?

Çok güzel bir on gün geçiriyoruz.

Allah’ý aramaktan ve hesap yapmaktan vazgeçin.

O zaten sizi görüyor, izliyor.

Aramanýz gereken Allah deðil.

Siz kendinizi ve içinizdeki samimiyeti arayýn bu on günde.

Hepimiz.

O yaradan ki öyle büyük, öyle merhametli…

Günah iþleyeceðini biliyor ki kulunun, onlarca kez kitabýnda ‘tövbe edin, Allah affedendir’ diyor.

Ýnsanlarýn kibiri bile affetmezken hem de…

Allah sanarken bazýlarý kendilerini…

Diri diri yakarken veya sokaklarda mübarek iþaret parmaðýný, acýmasýzca ve kendi cennetinden emin baþkalarýnýn suratýna doðrulturken!

Düþünecek çok þey var.

Hayýrlý kandiller.

Çünkü belki þu an, bugün Kadir Gecesi’dir