rabbim þahittir seni öyle sevdim ki

baþkasýný sevecek yüreðim kalmadý geriye

baþkasýný görecek gözüm, baþkasýný duyacak kulaðým

baþkasýna papatya diyecek dudaðým kalmadý

anlýyor musun beni

seni öyle sevdim ki rabbim bilir

baþkasýna uzanacak elim yok

baþkasýný saracak kolum, baþkasýna gidecek ayaðým

baþkasýna küçüðüm diyecek gücüm yok

duyuyor musun beni

seni öyle sevdim ki rabbimin lütfudur

dünya tersinden kalksa

güneþ batýdan doðsa yer gök alt üst olsa

yine de vazgeçmem sevdandan

ölürüm de gitmem senden

tanýyor musun beni

seni öyle sevdim ki rabbimin takdiridir

þüpheye düþsem kendimden

tanýmasam kendimi  unutsam adýmý

yine de seni tanýrým adýný söylerim

her þey herkes bir yana seni tek geçerim

biliyor musun beni

seni öyle sevdim ki

aklým zayi olsun kalbim çürüsün

hislerim küflensin ne yazar

sen zayi olmayacak

çürümeyecek küflenmeyecek olansýn

ben yok olsam ne var olsam ne

aslolan sensin bana bu dünyada

seni öyle sevdim ki katýksýz hem de safi

 ekmeksizliðe dayanýrým kaç gün susuzluða da

havasýzlýða üç beþ dakika dayanýrým

ama sensizliðe bir an bile dayanamam

belki de bu yüzdendir arayamam soramam

belki de seni kaybetme korkusudur beni hüzne salan

sensiz yarýnlarýn karanlýðýdýr beni boðan

sana ait hissediyorum kendimi

senin bir parçan kabul ediyorum beni

gel can çýkmadan gül solmadan

artýk dayanamýyorum inan,

dünyanýn bütün yükleri sýrtýmda sanki

kalbim bu aþkta tek sana hamal

ömrüm tek sana meyyal

gel al