Online Üye
Online Ziyaretçi
Çöktü üzerime yalnızlığın kızıllığı
Ruhum
Bedenim
Beynim
Yüreğim
Her şey
Ama her şey sönmemiş volkan gibi
Yer gök ateş kızılı…
İçim yanıyor tüm vahşetiyle
Sol yanımda kızılca kıyametler kopuyor…
Güneş dağların arkasına kaçıyor yavaş, yavaş
Cebimde biriktirdiğim kelimelerim başkaldırmış
Her zamankinden kırgın
Her zamankinden daha çok kızgın
Hiç bir sevgi cümlesini kurmak istemiyor
Keyfi yok noktalarımın
Cümle sonlarının ucu açık kalıyor…
Açtım ellerimi yaratanıma
Ellerim boşluğu döverken
Gözlerim dalıp gidiyor kararan ufuklara
Öznesi sen, yüklemi ben olan
Sevgi cümleleri kurmayı bıraktığım andan beri
Ne gecem belli ne de gündüzüm
Baharlarım hep hazan mevsimi
Sen yoksun ya kafam çakır hafif de dumanlı
Sol yanımda kızılca kıyametler kopuyor…
Çöktü üzerime yine yalnızlığın kızıllığı
Ortalık zifiri karanlık
Nereden çıktı sanki bu sinsi sessizlik
Beynim karıncalanıyor deli edecek beni ıssızlık
Hafif rüzgar esiyor
Sallıyor ağaçların dallarını yapraklar ıslık çalıyor
Melodi tanıdık
Şarkı aynı şarkı
Bizim şarkımız
Dinlerken sensiz
Sol yanımda kızılca kıyametler kopuyor…
Kanıyor yaralarım.
Daha fazla kanatma!
Merhem ol sar yüreğimi
Son limanım, sığınağımsın yalnız bırakma!
“Bu gece düşlerim dehşetli güzel
Uzak dur bu gece gelme ey ecel”
Çöktü üzerime yine yalnızlığın kızıllığı
Hasretin prangalar vurur yüreğime seni özlerim.
Damla damla akarsın içime ağlamaklıdır sözlerim
Laftan anlamaz ki deli yüreğim
Sol yanımda kızılca kıyametler kopuyor
Kıyametler kopuyor…
Mustafa KARAAHMETOĞLU
04.07.2015