Uzun uzadýya yokluðun bilincine vakýf olamamak kadar yeknesak bir tümce varlýðýn kýyýsýnda yok olmak kadar da hicap verici.

Bir gölgeliðin nazarýnda yere düþen gölgenin teferruatýnda saklý aslýnda tüm olan biten.

Zimmetli bir benliðin kim bilir hangi deðiþken rotasý.

Sýr yüklü bir gecenin kim bilir hangi suflesi ölüm sulandýrýrken aðzýmýzý.

Bir varýþ mý ölüm yoksa yok oluþ mu… Kabul gören her ne ise ama yine de en korkutucu gerçeði hayatýn.

Korkmak kadar sýradan belki de ölmek.

Sevmek kadar can yakan aslýnda karþýlýk bulmadan yitip gitmek.

Kar bildiðimiz hangi duygu acaba yüreði telaþlandýran. Kaçýncý satýrý romanýn dönüp dönüp okuduðumuz.

Sevgiliye ithaf en telaffuz edilen o sevda mý önem arz eden yoksa biten bir aþkýn izdüþümü mü her izlekte ondan bir hatýra bulmak.

Geçen ömrün kýyýsý mý soluklandýðýmýz yoksa…

Varsa yoksa eninde sonunda ve her þeye raðmen… Evet, ne yazýk ki her þeye raðmen her þey olacaðýna varýyor. O zaman boþuna mý hayýflanýyoruz ya da boþ yere mi gözyaþý sarf ediyoruz.

Tüketimi kadar ürettiðimiz güzellikler deðil mi hayatýn tek getirisi. Toz konduramadýðýmýz ne çok varlýk aslýnda gözlerinde bir boþluða tekabül ettiðimiz.

Günün ömre kýyasla hangi diliminde saf tutuyoruz acaba görmek adýna ya da anlamak adýna.

Sürrealist ne çok imge… Ne çok varsayým ve ne çok öngörü.

Eleþtirel yargýlamadan geçirdiðimiz ne çok edim. Hiçbir anlam ihtiva etmese de anlamsýzlýðýn sularýnda boðulmak kadar elem yüklü. Bir can simidi aslýnda her birimizin ihtiyaç duyduðu. Bir el ya da bir nefes gerisi Allah kerim.

Keþke kolay olsa her þey bu cümleyi gönül rahatlýðýyla telaffuz ettiðimiz kadar.

Özdeþlik kurmak tek tecelli belki de yüreðe su serpen. Ayný yolun yolcusu olduðumuz insanlarýn varlýðý ne yadsýnabilir ne de görmezden gelebiliriz. Tek bir kelime bile alýr götürür çok uzaklara.

Soyutladýðýmýz ölçüde vakýf olacaðýmýz o yalnýzlýk duygusu. Soyutlamasak bile eriþtiðimiz o doruk yine yeniden yalnýzlýða mahkûm edildiðimiz…

Kaçýþýn tüm getirisi aslýnda vakýf olduðumuz benliðimiz tüm zafiyetiyle ve bir o kadar güce güç katan. Derken ýskaladýðýmýz sayýsýz anlam ve anlam yüklediðimiz sayýsýz anlamsýzlýk.

Kýyýsýndan köþesinden nasiplenmek de olasý mutluluðun. O sihirli sözcük… Anlamý ve yoðunluðu anbean deðiþkenlik gösteren. Tek bir izlek dahi mutlandýrýrken tek bir edim yýkabilmekte. Bu da tüm zaafýmýz… Anlýk mutluluk mu aslolan o bitimsiz hayal gücü mü içine sýðdýrdýðýmýz onca artýyý ve eksiyi.

Hükmedilen benliðin çýrpýnýþlarý özgürlüðü çalýntý bir ömrün deviniminde süregelen…

Sevgi maðduruyuz belki de… Hatta iklim maðduru gönlün yazý kýþý belli deðil iken. Bitmek bilmeyen bir hazan mevsimi salýnýmýnda iken ruh takýlmýþ hüzün sarkacýnda. Güneþin doðumuna saniyeler kala iç sesin çaðrýsý:’’Bak, doðmakta gün. Hadi gülsün yüzün…’’

Aslýnda her yeni gün bir anlamda dünün uzantýsý ve her ne kadar terk etsek de olumsuzluklarý dünde saklý kalmasý koþuluyla yeni günde de yeni bir halka eklenmekte o kopasý zincire. Sayýsýz teferruat ruhu boðan. Sayýsýz ruh hali detaylarda kaybolmuþ ve yalan ne çok söylence:’’Seni çok iyi anlýyorum.’’ ya da:’’Seni seviyorum.’’Ve sarýlmak o yalanlara kabul görmenin verdiði o derin huþu içinde. Körü körüne inanmak ve kerelerce âþýk olmak belki de aþka âþýk bir benlik tüm yükü de sýrtlamýþken ve karþýlýk bulmaz iken… Ne gam! Pekâlâ, tek taraflý bir aþk da mutluluk kývýlcýmlarýný beraberinde getirebilir… Ne saçma ne de acýnasý bilakis yüreði ihya eden bir duygu ve erip eriþeceðimiz Ýlahi Aþk…

Tümleyen bir duygunun doðasýnda saklý aslýnda evrenin sýrrý. Yar olsak da olmasak da sevgiyi payidar kýlan yegâne varlýklarýz. Tezat teþkil eden her türlü sakýncasýna raðmen. Belki hor görülmek belki örselenmek belki de yanan canýmýzýn býraktýðý ne çok iz ruhun sýra dýþý tecellisinde vuku bulan.

Yordanasý ve deðer görülesi aslýnda bizlere sunumu evrenin.

Bir solukta tükettiðimiz beþeri iliþkiler ve bir anda yerle yeksan olan varlýðýmýz…

‘’Oysa ben ona çok deðer vermiþtim.’’ya da;’’Hiç mi sevmedin?’’

Fark eder mi ki... Mademki bu kadar verimli bir ova sevginin yeþerdiði varsýn tek taraflý bir döngüde yolumuzu bulalým.

Sevmeye eþ deðer ne olabilir ki… Akýl dýþý belki de çoðunuza göre ama denemeye deðmez mi, söyleyin…

Mükellef kýlýndýðýmýz þu gönlün nazýnda niyazýnda yol almak ve bilen, gören o ulvi varlýðýn nezdinde var etmek yoktan var olmuþken þu fani bedenlerimiz ve ölümsüzlüðe namzet iken ruhlarýmýz…