Sevgili günlük,

Bu akşam da beraberiz. Birazdan Nuran Teyze gelir  ve ‘Hadi yatın afacanlar’, der. Yatmadan önce seninle dertleşmezsem uyuyamam biliyorsun .O yüzden aşağıda akşam yemeğini çabucak yedim ve yatakhaneye ,sana koştum.İşte yanındayım.İyi ki varsın be, günlüğüm!Buraya   geldiğimden beri seninle sohbet etmek beni çok rahatlatıyor.

     Esirgeme yurduna geldiğim ilk günü yine seninle paylaşmıştım. Aradan iki ay geçti ve ben hala o can parem Ahmet’imden ayrılmanın üzüntüsünü ilk günkü gibi   yüreğimde taşıyorum ..Galiba ona kavuşana kadar da taşıyacağım.Annem öldükten bir yanım boş kalmıştı. Babamı da iki buçuk  ay önce bir trafik kazasında yitirdim.Akrabalarımdan kimse bana ve kardeşime sahip çıkmadı.Sonunda beni buraya kardeşimi başka bir şehirdeki çocuk esirgeme kurumuna verdiler..Hayatın asık suratlı yüzü karşısında biz ne yapabilirdik.Kardeşim Ahmet ile ayrılmaya razı olduk.Vedalaştıktan sonra dayım onu götürürken üzülmesin diye gözyaşlarımı sakladım .O gittikten sonra da geceler boyu ağladım.

   Bugünümü anlatacaktım sana günlüğüm ama laf lafı açıyor.Beni sabırla dinlediğin için teşekkür ederim.Bugün  Aliye ateşlendi ve hastaneye kaldırıldı.Küçük kızcağız alışamadı tabii buranın havasına.Geldiği gün gözlerinin içi gülüyordu,  komşu teyzenin elini bırakırken.Yaşı daha beş buçuk onun hikayesi de benimkinden farklı değil .Anne yatalak.  Baba birkaç yıl önce annesinin felç geçirmesinden sonra onları terk etmiş.Bir daha da ne aramış ne sormuş.Hal böyle olunca onu da komşuları annesinin rızasını alarak buraya getirmişler .Kadıncağız kızını önce bırakmak istememiş ama başka seçeneği de yokmuş.Dedim ya ilk geldiğinde başka çocukları da görünce mutlu oldu.Bir iki gün güldü eğlendi.Sonra bir köşeye çekilmeye oynanan oyunlara katılmamaya başladı.Ben  diğerlerinden büyüğüm ya ablalık yapayım dedim.Yanına yaklaşarak sordum:

   Aliye niye oyunlara katılmıyorsun.?Canını sıkan bir şey mi var?, dedim.Deniz mavisi gözleri bulutlandı.Ellerimi tutarak :

Annemi çok özledim ,annemi, onun beni öpüp koklamasını ,yavrum diyerek bağrına basmasını çok özledim,  

  Bu odadaki hangi çocuk annesini özlememişti ki?Hangisi anne  hasreti çekmiyordu.Buradaki hangi bakıcının şefkati   bir anne şefkatinin yerini tutardı. ?Ben de, ben de çok özlemiştim annemi ….

Küçük Aliye’ ye teselli vermek için   kendimi toparladım. Annen iyileşince seni buradan alacak ve  yine beraber olacaksınız,,dedim.Bu söylediğime  ben bile inanmasam  da onun boynu bükük bir köşede oturuşuna çok üzülmüştüm. Biraz olsun onu rahatlatmak istemiştim.

  Aliye bu sözlerimden sonra  gülümsedi.Gözlerindeki ışıltı geri geldi.

İşte hastaneye kaldırılan Aliye ‘nin   hikayesi.

Sevgili günlük

 

   Daha on yaşındayım .Elbet büyüyeceğim.Büyüyünce ne olursanız olun ama insan olun  derdi hep annem.Ben de insan olacağım iyi bir insan.Sonra kardeşimi bulacağım.Ömrümüzün geri kalanını beraber geçireceğiz.Merak etme günlüğüm sen de bu hayatta yine başucumda yer alacaksın.

Saat ilerlemiş.Şimdi  diğer arkadaşlarım da gelir.Onlara da iyi geceler demeliyim.Sonra dua ederek  uyumalıym ki ,rüyamda  annemi babamı kardeşimi görebileyim.

İyi geceler günlüğüm …

 

ALLAH KİMSEYİ ANNESİZ VE BABASIZ BIRAKMASIN..BABA YASLANDIĞIN DAĞDIR.ANNE SIĞINDIĞIN BAĞDIR.ÖMRÜNÜN EN GÜZEL ÇAĞI ONLARLA BİRLİKTE GEÇEN YILLARDIR.

 

   

( Kocaman Yürekli Çocukların Günlüğü başlıklı yazı nurşan tarafından 2.07.2015 tarihinde sitemize eklenmiştir. Sitemizde yayınlanan eserlerin hukuki sorumluluğu , kullanılan materyaller ve yazının içeriği yazarlarına aittir.İzin alınmadan kaynak gösterilse bile sayfamızdaki eserler başka yerde yayınlanamaz. Eserlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur. )
Okuduğunuz Yazının Site Kurallarını İhlal Ettiğini Düşünüyorsanız, Site Yönetimine Bildirmek İçin Tıklayınız.