Sevgili günlük,
Bu akşam da beraberiz. Birazdan
Nuran Teyze gelir ve ‘Hadi yatın
afacanlar’, der. Yatmadan önce seninle dertleşmezsem uyuyamam biliyorsun .O
yüzden aşağıda akşam yemeğini çabucak yedim ve yatakhaneye ,sana koştum.İşte
yanındayım.İyi ki varsın be, günlüğüm!Buraya
geldiğimden beri seninle sohbet etmek beni çok rahatlatıyor.
Esirgeme
yurduna geldiğim ilk günü yine seninle paylaşmıştım. Aradan iki ay geçti ve ben
hala o can parem Ahmet’imden ayrılmanın üzüntüsünü ilk günkü gibi yüreğimde taşıyorum ..Galiba ona kavuşana kadar
da taşıyacağım.Annem öldükten bir yanım boş kalmıştı. Babamı da iki buçuk ay önce bir trafik kazasında yitirdim.Akrabalarımdan
kimse bana ve kardeşime sahip çıkmadı.Sonunda beni buraya kardeşimi başka bir
şehirdeki çocuk esirgeme kurumuna verdiler..Hayatın asık suratlı yüzü
karşısında biz ne yapabilirdik.Kardeşim Ahmet ile ayrılmaya razı
olduk.Vedalaştıktan sonra dayım onu götürürken üzülmesin diye gözyaşlarımı
sakladım .O gittikten sonra da geceler boyu ağladım.
Bugünümü
anlatacaktım sana günlüğüm ama laf lafı açıyor.Beni sabırla dinlediğin için
teşekkür ederim.Bugün Aliye ateşlendi
ve hastaneye kaldırıldı.Küçük kızcağız alışamadı tabii buranın havasına.Geldiği
gün gözlerinin içi gülüyordu, komşu teyzenin
elini bırakırken.Yaşı daha beş buçuk onun hikayesi de benimkinden farklı değil
.Anne yatalak. Baba birkaç yıl önce
annesinin felç geçirmesinden sonra onları terk etmiş.Bir daha da ne aramış ne
sormuş.Hal böyle olunca onu da komşuları annesinin rızasını alarak buraya
getirmişler .Kadıncağız kızını önce bırakmak istememiş ama başka seçeneği de
yokmuş.Dedim ya ilk geldiğinde başka çocukları da görünce mutlu oldu.Bir iki
gün güldü eğlendi.Sonra bir köşeye çekilmeye oynanan oyunlara katılmamaya
başladı.Ben diğerlerinden büyüğüm ya ablalık
yapayım dedim.Yanına yaklaşarak sordum:
Aliye niye oyunlara katılmıyorsun.?Canını
sıkan bir şey mi var?, dedim.Deniz mavisi gözleri bulutlandı.Ellerimi tutarak :
Annemi çok özledim ,annemi,
onun beni öpüp koklamasını ,yavrum diyerek bağrına basmasını çok özledim,
Bu odadaki hangi çocuk annesini özlememişti
ki?Hangisi anne hasreti çekmiyordu.Buradaki
hangi bakıcının şefkati bir anne
şefkatinin yerini tutardı. ?Ben de, ben de çok özlemiştim annemi ….
Küçük Aliye’ ye teselli
vermek için kendimi toparladım. Annen iyileşince seni
buradan alacak ve yine beraber
olacaksınız,,dedim.Bu söylediğime ben
bile inanmasam da onun boynu bükük bir
köşede oturuşuna çok üzülmüştüm. Biraz olsun onu rahatlatmak istemiştim.
Aliye bu sözlerimden sonra gülümsedi.Gözlerindeki ışıltı geri geldi.
İşte hastaneye kaldırılan Aliye
‘nin hikayesi.
Sevgili günlük
Daha on yaşındayım .Elbet büyüyeceğim.Büyüyünce
ne olursanız olun ama insan olun derdi
hep annem.Ben de insan olacağım iyi bir insan.Sonra kardeşimi
bulacağım.Ömrümüzün geri kalanını beraber geçireceğiz.Merak etme günlüğüm sen
de bu hayatta yine başucumda yer alacaksın.
Saat ilerlemiş.Şimdi diğer arkadaşlarım da gelir.Onlara da iyi geceler
demeliyim.Sonra dua ederek uyumalıym ki ,rüyamda annemi babamı kardeşimi görebileyim.
İyi geceler günlüğüm …
ALLAH KİMSEYİ ANNESİZ VE
BABASIZ BIRAKMASIN..BABA YASLANDIĞIN DAĞDIR.ANNE SIĞINDIĞIN BAĞDIR.ÖMRÜNÜN EN
GÜZEL ÇAĞI ONLARLA BİRLİKTE GEÇEN YILLARDIR.