Şu acımasız,
hayatta yaşadıkca,
duygularım,törpülenip
köreliyor.
Hayat sanki
bir çuvalın içine koyuyor.
Ağzı sıkıca
bağlanmış kör düğüm,
Özgürlüğümü
gasp edercesine.
Çuvalın, içinde çırpınıp geriliyorum,
Çoval çapından
başka genişlemiyor,
Daralıp
boğulacak gibi oluyorum,
Ne zaman biraz
hava almak istesem,
Bir dar
sokağın içine giriyorum,
Omuzlarımı
yana düşürüp yürüyorum,
Sokağın hiç
çıkışı yok,
Dönüşüne duvar
örülmüşcesine.
Duvarları
üzerime yıkılacak Sanıyorum,
Geriye dönsem
olmaz bir ümüt ışığı görünür diye,
Bile bile
çıkmaza doğru durmadan yürüyorum,
Ayaklarım
bileklerinden kırılırcasına,
İçinde
bulunduğum dar sokağa,
Hiç bir pecere
açılmıyor,
Duvarları buz
gibi soğuğu içime işliyor,
Kanım donup
vucudum titriyor,
Üşüyorum kimse
beni görmüyor,
Bakan gözler
kör olmuşcasına.
Bildiğim
sokağa pencereler açılır,
İnsanlar,
kapısının önünde oturur
Geçen
insanlara selam verilir,
Sokakda
çocuklar oyun oynar,
Sokağa neşe
huzur gelir,
Sevgi
yüzlerden taşarcasına.
Şehirlerde
kalabalık içinde yalnızlığımdan,
Kimsenin
kimseyi tanımamasından,
Selamsız geçen
yüzlerden korkuyorum,
Artık
betonlardan ürküyorum,
Sokağı sokak
gibi sıcacık düşlüyorum,
Ama sadece
düşlerimde kalıyor,
O huzurlu
toprak kokan sokaklar,
Huzura hasret
kalmışcasına.
Almanya
Ali-Şahin(Elbistanlı)