Saatler adeta günler kadar uzun geliyordu Ayla’ya .Öyle heyecanlýydý ki  durduðu yerde duramýyor “Yeter artýk otur” diyordu kocasý.”Bu kadar heyecan kalbine iyi gelmiyor biliyorsun.Sonra hasta olacaksýn ”Fakat onu duymuyordu  ,týrnaklarýný kemiriyordu heyecandan. Koridor da bir aþaðý bir yukarý mekik dokuyordu adeta . Ne kadar zaman olmuþtu farkýnda deðildi.Onu görme isteði dayanýlmaz oluyordu.

Ne kadar zamandýr görüþmüyorlardý,ne kadar zamandýr ondan uzaktý neler yaþamýþtý neler olmuþtu hayatýnda.Hep sorular sorular kemiriyordu içini.Yýllardýr cevap bulamadýðý sorular.Soluksuz soracaktý bunlarý ,alacaðý cevabýn ne olacaðýný umursamadan soracaktý.

Beklerken yýllar öncesinde gezindi zihni.O  günler film þeridi gibi geçti gözlerinin önünden.

…….

Kaç yaþýndaydý hatýrlayamadý o ateþlenmiþti annesi ,ablasý baþýnda pervane olmuþ dönüyorlardý adeta,onlarýn onu ne kadar çok sevdiklerini o zaman daha iyi anlamýþtý.Uyur uyanýk yataðýnda bir o yana bir buyana dönüp duruyordu, aslýnda uyuyordu fakat huzursuz bir uykuydu.Her tarafý müthiþ aðrýyordu .Annesi doktorun yazdýðý  ilaçlarý vermiþti kendisine fakat hiç biri fayda etmemiþti.Arkadaþlarýyla aralarýnda anlattýklarý korku hikayeleri yaratýklarýnýn hepsi kabuslarýnda toplanmýþtý  adeta.Rüyalar ard arda bir birini izliyordu.Huzursuzluðu arttýkça artýyordu yataðýnda ter içinde arada bir gözlerini aralýyordu.Gözleri annesine takýlýyordu baþ ucunda eli alnýnda ateþine bakýyor,terini siliyor ,üzgün gözlerle onu iyileþtirmek için elinden geleni yapýyordu.Arada telefonla konuþtuðunu duyuyordu fakat sesler o kadar derinden geliyordu ki anlayamýyordu..

O rüyalarýnda onu kovalayan yaratýklarýn verdiði korku  kaplýyordu bir an içini,biri elinde diðeri kolundan bir diðeri saçlarýndan çekiþtiriyorlardý onu.Korkunun en koyusunu yaþýyordu .Uyanmak için kendini zorluyordu fakat bir türlü gözlerini açamýyordu.  Ancak ateþini düþürmek için    annesinin alnýna koyduðu soðuk bezin etkisiyle kendine gelebilmiþti. Gözlerini açtýðýnda baþ  ucunda ablasýnýn ona endiþeyle baktýðýný gördü.

Günlerce yatakta kalmýþtý bu hastalýk yüzünden. Hayatýnda unutamadýðý ,çocukluðunu düþündüðü zamanlar hep aklýna gelirdi.

Zihninde onca aný fýrtýnasý yaþýyordu bekleyiþ sürdükçe heyecaný arttýkça artýyordu.Yüreði kuþ misali çýrpýnýyor göðüs kafesini yýrtýp çýkacak gibiydi hissediyordu.

Hastalandýðý o yýlýn yazý ailece yaz tatillerini geçirmek üzere Ýzmir’in sahil kasabasý olan Kuþadasý’na gitmek için heyecanla hazýrlýklar yapýyorlardý annesi ve ablasýyla. Valizlerini hazýrlarlarken annesine takýlmýþtý  gözleri    uzun süre izledi.  Ona güven ve  huzur  veren   bir yüzü vardý ki hiçbir þeyden korkmamasý gerektiðini anladý.

Babasý valizleri akþamdan arabaya yerleþtirdi. Sabah erkenden yola çýkmalarý gerekiyordu. Saatin zili çaldýðýnda akrep 6’yý gösteriyordu .Hep birlikte kahvaltý yapmadan yola koyuldular çünkü babalarý onlara yolda her zaman konakladýklarý yerde kahvaltý yaptýracaktý.Günün ilk ýþýklarý arabanýn camýna vuruyordu ,göz kamaþtýrýcý bir aydýnlýk vardý.Ablasý ile arka koltukta oturuyorlardý .Erken olduðu için uykusunu alamamýþ olmalý ki gözleri kapanýyordu. Henüz yola çýkalý yarým saat olmuþtu ki babasýnýn ani yaptýðý firenle gözlerini açtý……

Ve …

Gerisini hatýrlamýyordu.Gözlerini açtýðýnda hastane odasýndaydý.kolu ve bacaðý alçýdaydý .Annesini aradý gözleri yoktu hemþirelere sorduðunda hep onu geçiþtirici cevaplar verdiler.Anlayamamýþtý çocuk aklýyla ancak  birkaç gün sonra fark etti ki annesi artýk gelmeyecekti.Ne kadar çok aðlamýþtý günlerce hiçbir þey yememiþti.

O kazada anne ve babasýný kaybetmiþti ablasý ile ikisi kalmýþtý bu koskoca dünyada. Yapayalnýzdý iþte eski korkularý yine baþlamýþtý ,öyle korkuyordu anne ve babasý olmadan ne yapabilirdi nasýl yaþardý.

Ýyileþip hastaneden çýkacaklarýndan bir gün önce hemþire odanýn kapýsýnda çok þýk giyimli bir bayanla belirdi.O bayan çocuk esirgeme kurumunda görevliymiþ.Kendisini ve ablasýný götüreceðini söyledi .Artýk evimiz yuva olacakmýþ.

Yuvada 11 yaþýna geldiðinde bir aile onu evlat edindi.Böylece ablasýndan da ayrýlmýþtý.Tamamen yalnýzdý artýk.Korucu aile olarak verilen bu aile ona çok iyi bakmýþ en iyi þekilde eðitimini saðlamýþ ,ailesini aratmamaya çalýþmýþtý fakat hayatý boyunca ailesini hiç unutmadý .Her gece yataðý yattýðýnda onlar gözlerinin önündeydi.

Yýllarca ablasýný bulmaya çalýþsa da hep aramalarý boþa çýkmýþtý taki bu güne kadar

Eþinin sesiyle kendine geldi. Ona baktýðýnda kaþýyla iþaret ettiði yöne baktýðýnda onu gördü.Gözlerine yaðmur kurulmuþ gibi akýyordu damlalar,hayalini kurduðu bu an gelmiþti olduðu yerde kala kalmýþtý koþmak ,boynuna sarýlmak istiyordu fakat hareket edemiyordu nedense………