Umudum var
Hem de çok yarınlara
Bana kimse yardım edemez
Element bozumum yok
Etrafımda bir insan yok
Bir sürü insan var
Belli kategoride hep aynı rollerde
Aylardan da ramazan olmasa
Biriken yılların sıkıntısı hep finalim olmazdı
Sıkılıyor muyum kendimi yazıyorum
Bir aşk yaşamadım, yazamıyorum da
Bir dost edinemedim, konuşamıyorum da
Yaşıyorum.
Daha çok maddenin yaşını, sindirilmiş yaşamını yaşıyorum
Bir evlilik, bir evrim geçirdim
Hala dönüşemedim.
Bana yol yok
Toplumda bir ağacın yaşam yolu yok
Bir hayvan karakterim yok
Yapıcıda değilim, geleceğin robotluğunda
Durgun sularda yaratıcı zamanda devam
Yaratılmaya
Anam doğurmuş babam bilmiş büyümüşüm
Karım olmuş yanımızda birde çocuğumuz doğmuş
Hala yaratılmamda kalmış aklım
Yaratılmanın yaşında maddenin derinliğinde kalmış ruhum
Uykudan da derin kuyuda uyanmaktan da hafif rüyada
Bozunansım gelmiyor
Yaşlanıyorum ama tutuyorum madde yaşımı
Zamanımı umudumu sevdamı
Kimin için yaşıyorum sevdiğim için yaşıyorum
Sevdiğimi bilmiyorum
Madde yaşımla ayıramıyorum, her şeyi seviyorum
Çok sıkılıyorum
Her şeyden vazgeçip sana varamıyorum
Bozunma ocağım kadınım sana
Umudum var