Ýstikrarsýz ve mühürlü bir günün yankýsý vururken gönül duvarlarýna ses bildiðim ne çok varlýk nasýl da sessizliði mesken eylemiþ.

Hecelerin ahenksiz devinimi ile meyletmiþim bir kez ve tutunmuþum son kez kýrýk bir dala ki kökünü derin bildiðim bir aðaçtýn adýný bile bilmediðim kaçýncý durak adýmlarken yavaþ yavaþ.

Edilgenim belki sýradan belki sýra dýþý. Kime göre ne isem ya da neye meyletsem de üç beþ kýrýntý arda kalan.

Kelimelerin ve hikâyelerin o sihirli dünyasýnda yazýyorum hikâyemi satýr satýr.

Harflerin arasýnda veriyorum hayat kavgamý.

Ýnsanlar tanýyorum her gün ve yeni ürkünç çýðlýklar gözyaþlarýný yoldaþ bildiðim.

Yol verdiðim düþler biriktiriyorum yeniden kaybetmek adýna.

Kayboluyorum her yeni gün ve arýyorum gölgemi.

Gölge bildiðim kaçýncý yolcu binip gitti o güvertesiz gemiye ki basit bir hoþça kalý bile çok görmekteler þu sefil kula.

Ýzler taþýyorum ve sayýsýz izlek yüzümü buruþturuyorum sakince ve kuru sýký bir tabanca dayýyorum þakaðýma. Gücüm kalmadý inan ki. Ýnan ki yýlgý bu hikâyenin temasý ve özeti: Geldim, gördüm ve gömdüm…

Ne çok aný ne çok yenilgi ne çok anlatý sýðdýramadýðým ve sýðamazken kabýma taþýyorum, taþýyorum kabýmdan ve taþýyorum onca yükü. Anlamsýzým belki de ya da kýt bir anlayýþ insanlarýn sahip olduðu. Kýyýsýnda biriktirdiðim ne çok üzünç.

Kavgam bitmedi gitti ama sadece kendimle. Kendime dair tüm yanýlgým ve yine bana dair tüm özlemim.

Özlüyorum en çok da kendimi bazen ölümümü düþlüyorum musalla taþýnda ki saf tutan üç beþ insan gidiþimin ardýndan. Yüzlerde peyda olan o mutluluk terk ediþimin üzerinden üç beþ dakika geçmiþken henüz.

Ya terk ediliþlerim…

Etten kemikten müteþekkil olsam sadece keþke bir o kadar ruhu kayýp, yüreði katý ve esir nefsine…

Ruhani bir buluþma benimki her gün esir olduðum kelimelere.

Ruhum ne kayýp ne de çalýntý.

Zihnim allak bullak diðer yandan söz kesmiþim bir kez hüzünle. Saðdýcým sadece yalnýzlýk.

Günler torbaya girdi gireli müteþekkirim geceye.

Müteþekkirim hazin sonlara bana yeniden doðma þansý veren.

Asýlý kalmýþým bir kez kelimelerden yapýlmýþ o zincire ve asýlý kalmýþ ne çok insan zihnimin kancalarýnda.

Sýradan insanlarý seyrediyorum gün ýþýðýndan almýþ nasibini ve geceye sýðýnýyorum bir kez daha saklarken beni. Görmek istemediðim her þey gömülü ne varsa benden arda kalan…