Hayat deminde koþar yoruluruz
Esmeyen set yellerde savruluruz,
Bilinmeyen yollarda yolcu oluruz,
Nerde umut ýþýðý olsa orda oluruz..

Gün olur beynimiz çalýþmaz durur,
Çýkamayýnca içinde sorular sorulur,
Çalýþmaz olur ellerimiz felç olur durur,
Ýnsan bir fani savruldukça savrulur.

Ýnsanýz, nefsimizle çok þey isteriz
Kaderimizi bilmeden öylece gideriz,
Hayatýmýz daima güzel olsun deriz,
Hayat istediðimiz gibi geçsin isteriz

Hep sevgi der öyle yola çýkarýz,
Yüreðimizdedir daima sevdamýz,
Gündüz ayrý gece farklý davranýrýz,
Olur olmazdan medet umar koþarýz,

Ýnsan olarak her þeyi kýskanýrýz
Kuyularýný baþkalarýnýn Kazarýz,
Amelde olmayaný sözle satarýz,
Nedense hiç kendimiz olarak kalmayýz,

Bazen kalýr, bazen göçebe gibiyiz,
Kendimizden baþkasýný iyi bilmeyiz,
Nedense hep haset, fesat içindeyiz.
Ýster istemez bu hayatýn cilvesindeyiz..

Kalp aþka tutunur onunla öyle yaþar,
Son olmayýnca düz yolda kendisi þaþar,
Kuru ekmeði bulmaz ama ister kaþar,
Kendi söyler, kendi dinler öyle yaþar..

An olur kaybederiz bozarýz dengemizi
Ansýzýn çukurda buluruz bir ayaðýmýzý,
Hiç atmayýz benlikten gurur ve kibirlerimizi,
Sanki ulaþýlmaz zirvede buluruz kendimizi,

Faniyiz, Ýnsan olarak acayip deðiþkeniz,
Dün bu gün diye bir birine hep ekleriz,
Ýstesek istemesek de bir göç edip gideceðiz,
Bunca dertleri hep bizler mi çekeceðiz.

Ýnsanoðlu olarak biz neden hep böyleyiz,
Neden kendimiz söyler kendimiz dinleriz,
Her zaman öyle olmaz böyle olsun deriz,
Düþünmeden adým atar sonunu düþünmeyiz,

Biraz olsun düþünüp kendimize gelelim,
Ýyiyi, kötüyü inceleyip öylece ayýrt edelim,
Dostluklarý pekiþtirip hayatý güzelleþtirelim,
Düþmanlýklarý unutup dostça hayat geçirelim….